Weet u het nog van andere jaren? Vanaf het moment dat de scholen hun deuren sloten en de Tweede Kamer met zomerreces ging tot ongeveer eind augustus hadden kranten en tv-journaals vrijwel niets te melden. Ok, een akkefietje hier, een dingetje daar, een ruzietje, maar veel stelde het allemaal niet voor.
Deze zomer is het anders. Vanaf ongeveer half juli begon het: een vliegtuig stortte neer in het Oosten van Oekraïne, Israël begon een aanval op Gaza. Het ongeluk in Oekraïne werd gevolgd door nieuwe gevechten tussen bevolkingsgroepen in dat land en sancties aan Rusland, waarop Poetin op zijn beurt sancties aan het Westen oplegde.
Vlak daarna ontstonden nieuwe spanningen in Irak. ISIS omsingelde een berg met duizenden vluchtelingen. Obama besloot bommenwerpers te sturen. Spanningen, oorlog en oorlogsdreiging en tienduizenden doden en gewonden.
Verschillende kranten noemden het de ‘oorlogszomer’. NRC sprak van ‘de zomer van de grote brandhaarden’. Wat is hier opeens aan de hand? Vaak hoor je dan verzuchtingen als deze: ‘De mens is oorlogszuchtig, hij zal het nooit leren, telkens weer neemt hij de wapens op om zijn medemens naar het leven te staan… .’
Menselijke aard
Maar is de menselijke aard inderdaad zo slecht? Veel wetenschappelijk onderzoek bewijst dat de mens van nature helemaal niet geneigd is om ruzie te zoeken. Verschillende studies in de biologie laten zien dat in de natuur coöperatie de norm is. Bijvoorbeeld: Martin Nowak van Harvard met Supercooperators: The mathematics of evolution, altruism and human behaviour (2011), Robert Augros en George Stanciu, in hun boek The New Biology: Discovering the Wisdom of Nature (1987) (Nieuwe biologie, Doorbraak in de wetenschap van het leven) en Mark Pagel met Wired for Culture: The natural history of human cooperation (2012). Ook het onderzoekswerk van Michael Tomasello, codirecteur van het Max Planck Instituut voor evolutionaire antropologie en psychologie in Leipzig, is baanbrekend op dit gebied.
Samengevat luiden de hedendaagse wetenschappelijke bevindingen dat niet egoïsme, maar wel altruïsme en gerichtheid op samenwerking in eerste instantie kenmerkend zijn voor de menselijke natuur.
Er is wel een ander probleem met de mens: hij is makkelijk te beïnvloeden.
De mens is geneigd naar zogenaamde autoriteiten te luisteren, vroeger naar de onderwijzer en de leraar, later naar de baas en altijd naar de media. Daardoor heeft hij geleerd kennis, informatie, beoordelingen en meningen over te nemen zonder zelf na te denken. Daarom zal het lastig voor hem zijn om in de gaten te hebben als hij door autoriteiten wordt opgejut tegen een andere bevolkingsgroep.
Ja, de autoriteiten achter de schermen hebben bedacht dat deze zomer het moment was voor een aanval in de vorm van demonisering, in de vorm van dreigementen, in de vorm van sancties, in de vorm van bommen. Daarom worden bepaalde bevolkingsgroepen zwart gemaakt, om ons voor te bereiden op oorlog.
Waarom moeten er dan spanningen en oorlogen komen? Wie is daar bij gebaat? In de documentaire De weg naar de Derde Wereldoorlog van de Natural Rights Foundation wordt uitgelegd waar al die agressie vandaan komt.
Lees verder via Lang Leve Europa!.
