Dertig jaar lang zijn we gehersenspoeld met het verhaal dat privatisering, liberalisering en deregulering een paradijs van efficiëntie, keuzevrijheid en consumentensoevereiniteit zou brengen. Tegenover de parasitaire overheid met zijn luie, over het paard getilde 9-tot-5-ambtenaren, stond de snelle, blinkende wereld van professionele managers die, gedreven door concurrentie en op maat gesneden prikkels, behoeften zouden bevredigen waarvan uzelf het bestaan nog niet kende. Uiteraard tegen een fractie van de kosten.De WRR-studie over dertig jaar privatisering.
De quasi-religieuze onzichtbare hand van de markt zou ons redden van de loden last van socialistische overheidsdistributie. U weet wel: wachtlijsten, aanvragen in drievoud, bureaucratische willekeur, paarse krokodillen, koude zalen, smakeloze maaltijden, versleten linoleum en krakende steunzolen.
Enfin, twee decennia na de Paarse revolutie heeft u mij niet nodig om het neoliberale knopentellersbrevier op te ratelen.
Vorige week zijn we ruw uit de droom ontwaakt. De privatiseringen van de jaren negentig van de vorige en jaren tien van deze eeuw blijken namelijk niets met consumentensoevereiniteit van doen te hebben, maar alles met de creatie van lucratieve wingewesten voor een door en door verrotte politieke kaste en moreel gelobotomiseerde bankiers en hun ongeregelde troepen: accountants, tussenpersonen, advocaten, vastgoedboeren, bouwmagnaten en financiële flierefluiters.
Privatisering is de codenaam gebleken voor een bestuurlijke overval die een bonte verzameling roofdieren vrijwel ongebreidelde toegang tot onze salarisstrook heeft gegeven.
Gezellig samenzweren tegen de klant
De transformatie van de gezondheidszorg in 2006 in een quasi-markt heeft maatschappelijk ingebedde middenveldorganisaties getransformeerd in winstgeoriënteerde verzekeringsmaatschappijen die onder leiding staan van een klein maar hecht netwerk van opportunistische, niet al te slimme en moreel niet al te zeer onderlegde politici.
De gevolgen zijn bekend. Onwelriekende zelfverrijking, op kosten van de industrie waar men toezicht op moest houden,NRC Handelsblad schreef uitgebreid over deze reizen tegen corruptie aanschurkende collusie, vervagend moreel besef, jaarlijks stijgende verzekeringspremies,Lees hier meer over de stijgende zorgpremies matige en dalende kwaliteit, minder keuzevrijheid en toenemende financialisering in de vorm van sterk gestegen reserves en beleggingsportefeuilles met een grote voorkeur voor vastgoed boven zorg.
Theo Langejan van de Nederlandse Zorgautoriteit met zijn farmaceutische plezierreisjes is er de meest in het oog springende belichaming van. Maar zoek op internet naar het Apollo Netwerk en je komt er achter dat dit geen incident is, maar symptomatisch voor bestuur in Nederland in de eenentwintigsteeeuw. Gezellig samenzweren tegen klant, Lees verder via Viva la finance!.
