In december 2007 heeft een groot aantal klimaatgeleerden een open brief geschreven aan Ban Ki-Moon, secretaris-generaal van de Verenigde Naties. Daarin uitten ze kritiek op het IPCC en de internationale klimaatpolitiek zoals deze op dat moment werd vastgelegd in verdragen.
Ze uitten vooral scherpe kritiek op de aanname dat de opwarming van de aarde kan worden tegengegaan door de uitstoot van CO2 te beperken. Deze opwarming maakt volgens hen deel uit van een natuurlijk proces van opwarming en afkoeling, zoals de aarde de laatste 10.000 jaar heeft gekend.
Door de CO2 uitstoot te beperken, legt men tevens beperkingen op aan de economische groei, terwijl men de gevolgen van deze klimaatveranderingen alleen het hoofd kan bieden, als er voldoende rijkdom is. Deze waarschuwing van de geleerden werd door de politiek in de wind geslagen.
Men ging door op de heilloze weg van de strijd tegen CO2, alsof het mogelijk zou zijn om het klimaat te beheersen. Bij deze een vertaling van deze belangrijke brief, met dank aan Nexus.
Open brief gepubliceerd op 13 december 2007 in National Post (Canada)
Zijne Excellentie
Ban Ki-Moon, secretaris-generaal,
Verenigde Naties New York, N.Y.
Geachte heer Secretaris-generaal,
Re: VN-klimaatconferentie die de wereld in de verkeerde richting stuurt
Het is niet mogelijk om de klimaatverandering te stoppen, een natuurlijk fenomeen dat de mensheid door de eeuwen heen heeft beïnvloed. Geologische, archeologische, mondelinge en schriftelijke geschiedenissen getuigen allemaal van de dramatische uitdagingen die aan samenlevingen in het verleden werden gesteld door onverwachte veranderingen in temperatuur, neerslag, wind en andere klimatologische variabelen. We moeten daarom landen toerusten om veerkrachtig te worden voor het volledige scala van deze natuurverschijnselen door economische groei en het genereren van rijkdom te bevorderen.
Het Intergouvernementeel Panel van de Verenigde Naties over klimaatverandering (IPCC) heeft steeds alarmerende conclusies gegeven over de klimatologische invloeden van door de mens geproduceerde kooldioxide (CO2), een niet-verontreinigend gas dat essentieel is voor fotosynthese van planten. Hoewel we het bewijsmateriaal begrijpen dat hen ertoe heeft gebracht CO2-emissies als schadelijk te beschouwen, zijn de conclusies van het IPCC vrij ontoereikend als rechtvaardiging voor het implementeren van beleid dat toekomstige welvaart aanzienlijk zal verminderen. In het bijzonder is niet aangetoond dat het mogelijk is om het wereldklimaat aanzienlijk te veranderen door de uitstoot van menselijke broeikasgassen te verminderen. Daar komt bij dat, omdat pogingen om emissies te verminderen de ontwikkeling zullen vertragen, de huidige VN-aanpak van CO2-reductie waarschijnlijk het lijden van de mens aan toekomstige klimaatverandering zal vergroten in plaats van deze te verminderen.
De IPCC-samenvattingen voor beleidsmakers zijn de meest gelezen IPCC-rapporten onder politici en niet-wetenschappers en vormen de basis voor de meeste formulering van het klimaatveranderingsbeleid. Maar deze samenvattingen worden voorbereid door een relatief klein kernteam, waarbij de definitieve versies regel voor regel door de overheid worden goedgekeurd. De grote meerderheid van de IPCC-contribuanten en -reviewers en de tienduizenden andere wetenschappers die gekwalificeerd zijn om opmerkingen te maken over deze kwesties, zijn niet betrokken bij de voorbereiding van deze documenten. De samenvattingen kunnen daarom niet goed worden weergegeven als een consensus onder deskundigen.
In tegenstelling tot de indruk achtergelaten door de IPCC Samenvatting-rapporten:
- Recente observaties van verschijnselen zoals gletsjerretraites, stijging van de zeespiegel en de migratie van temperatuurgevoelige soorten zijn geen bewijs voor abnormale klimaatverandering, omdat geen van deze veranderingen buiten de grenzen van de bekende natuurlijke variabiliteit bleek te liggen.
-
De gemiddelde opwarmingssnelheid van 0,1 tot 0,2 graden Celsius per decennium gemeten door satellieten tijdens het einde van de 20e eeuw valt binnen de bekende natuurlijke snelheden van opwarming en afkoeling gedurende de laatste 10.000 jaar.
-
Toonaangevende wetenschappers, waaronder enkele vooraanstaande IPCC-vertegenwoordigers, erkennen dat de huidige computermodellen het klimaat niet kunnen voorspellen. In overeenstemming daarmee, en ondanks computerprojecties van temperatuurstijgingen, is er sinds 1998 geen netto-klimaatverandering geweest. Dat het huidige temperatuurplateau een laat-20e-eeuwse periode van opwarming volgt, is consistent met de voortzetting van de natuurlijke multi-decadale of millenniale klimaatcycli.
In schril contrast met de vaak herhaalde bewering dat de wetenschap van de klimaatverandering ‘gesetteld’ is, heeft significant nieuw peer-reviewed onderzoek nog meer twijfel doen ontstaan over de hypothese van gevaarlijke door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde. Maar omdat IPCC-werkgroepen over het algemeen werden geïnstrueerd om alleen artikelen in beschouwing te nemen die tot mei 2005 zijn gepubliceerd, zijn deze belangrijke bevindingen niet opgenomen in hun rapporten; d.w.z. de beoordelingsrapporten van het IPCC zijn al wezenlijk verouderd.
De VN-klimaatconferentie op Bali is gepland om de wereld mee te slepen op een pad van ernstige CO2-beperkingen, waarbij de lessen die blijken uit het falen van het Kyoto-protocol, het chaotische karakter van de Europese CO2-handelsmarkt en de ineffectiviteit van andere kostbare initiatieven om broeikasgasemissies te beteugelen worden genegeerd. Evenwichtige kosten / batenanalyses bieden geen ondersteuning voor de invoering van wereldwijde maatregelen om het energieverbruik te beperken en in te krimpen met het oog op het beperken van de CO2-uitstoot. Bovendien is het irrationeel om het “voorzorgsbeginsel” toe te passen, omdat veel wetenschappers erkennen dat zowel klimaatafkoeling als opwarming op de middellange termijn realistische mogelijkheden zijn.
De huidige focus van de VN op ‘bestrijding van de klimaatverandering’, zoals geïllustreerd in het Human Development Report van het VN-ontwikkelingsprogramma van 27 november, leidt ertoe dat regeringen zich niet aanpassen aan de dreiging van onvermijdelijke natuurlijke klimaatveranderingen, in welke vorm dan ook. Nationale en internationale planning voor dergelijke veranderingen is nodig, met de nadruk op het helpen van onze meest kwetsbare burgers bij het aanpassen aan de omstandigheden die voor ons liggen. Pogingen om de wereldwijde klimaatverandering te voorkomen zijn uiteindelijk nutteloos en vormen een tragische verkeerde toewijzing van middelen die beter zouden worden besteed aan de echte en dringende problemen van de mensheid.
Met vriendelijke groet,
De ondertekenaars van deze brief van 13 december 2007 aan de Ban Ki-moon, secretaris-generaal van de Verenigde Naties over de VN-klimaatconferentie op Bali:
(de Nederlandse ondertekenaars zijn door mij vet gezet)
Lees ook eens verder bij de bron: boublog.nl
Inmiddels is er alweer een Nieuw Klimaat Alarm van wetenschappers over de dwaling.
De alarmbel luidt voor de gevolgen van de klimaat- en energieplannen. De voorgestelde ‘Klimaatwet’ leidt regelrecht naar een ramp. De doelstellingen zijn onhaalbaar. Handhaving ervan met de wet in de hand veroorzaakt een catastrofe van armoede, kou en honger. Economisch maakt het Nederland tot een derde wereldland.
De transitie instrumenten, zoals wind, zon en bio, zijn bewezen ontoereikend. Ze doen bij lange na niet wat ze beloven en kunnen dat ook niet. Het begint met een enorme kapitaalvernietiging, gevolgd door onvoorstelbaar grote, door de burgerij op te brengen investeringen, die niets opleveren.
Het gaat om honderden miljarden!
Miljarden die niet aan zorg, onderwijs en huisvesting besteed kunnen worden.
De gevolgen groeien geleidelijk over een periode van jaren, waardoor het verzet te laat op gang komt en de ramp niet meer te keren is. Prijzen van elektriciteit, gas enz. gaan stap voor stap omhoog. Ongemakken, zoals uitvallende stroom en watervoorziening zijn pas onverdraaglijk als ze steeds vaker voorkomen. Daarom kan de onvermijdelijk optredende weerstand nog een tijd met drogredenen onderdrukt worden.
Energie is te belangrijk voor het nemen van zulke risico’s.
Het heeft bij alles een onmisbare rol: voedselvoorziening, huizen, beton, transport, verwarming, verlichting, wegen en de hele industrie, de landbouw, veeteelt en visserij draait er op.
De enige hoop op redding zijn leiders die het gevaar zien en het roer radicaal om durven gooien. Er zijn andere mogelijkheden. De inzet daarvan hangt af van bestuurlijke wijsheid en doorzettingsvermogen. Een uitvoerige analyse van de feiten staat in de bijlage hieronder.
Lees ook eens verder bij de bron: clepair.net
