Met het voortijdig ontslaan van uitzendkrachten proberen bedrijven op grote schaal de nieuwe ontslagregels te ontlopen die op 1 juli ingaan in Nederland. Ze lozen trouwe uitzendkrachten om te voorkomen dat ze vanaf juli de wettelijke ontslagvergoeding moeten betalen.
Die trend blijkt uit mails en documenten ingezien door de Volkskrant. Het inzetten van uitzendkrachten die in aanmerking komen voor een vast contract ‘is niet langer wenselijk, omdat dit arbeidsrechtelijke risico’s met zich meebrengt’, schrijft bijvoorbeeld het bestuur van ING Nederland. In de interne notitie aan ING-managers staat dat zij de uitzendkrachten ‘zorgvuldig en persoonlijk’ moeten informeren over het einde van hun ‘verblijftijd’.
De ontslaggolf treft ten minste honderden uitzendkrachten, vermoedelijk veel meer. Meerdere uitzendbureaus en uitzendkrachten melden soortgelijke ervaringen als bij ING, maar willen om hun belangen niet te schaden niet bij naam worden genoemd. In de agrarische sector en de voedingsmiddelenindustrie raken uitzendkrachten ‘bij bosjes’ hun baan kwijt, zegt Henry Stroek van vakcentrale CNV.
Kwetsbaarste werknemers
Even allemaal aandacht voor de volgende grote emo-show van Lodewijk Asscher: Lodewijk doet woedend.
ING heeft nu de kans en de plicht te laten zien wel een financiële instelling te zijn die midden in de samenleving staat
Minister Lodewijk Asscher van Sociale Zaken en Werkgelegenheid
Minister Lodewijk Asscher van Sociale Zaken en Werkgelegenheid reageert woedend. ‘Werkgevers en werknemers hebben zich in het Sociaal Akkoord achter een fatsoenlijke arbeidsmarkt en tegen oneigenlijke flex geschaard. Ik ken de interne notitie van ING niet, maar als dit waar is, vind ik het schandalig. Wat is de moraal van een bank die een salarisverhoging voor de top verdedigt die in de miljoenen loopt en tegelijk de kwetsbaarste werknemers iedere zekerheid wil onthouden? Is dat uit te leggen aan medewerkers? Aan klanten? ING heeft nu de kans en de plicht te laten zien wel een financiële instelling te zijn die midden in de samenleving staat. Met respect voor alle werknemers en voor de letter en de geest van de wet.’
ING gaat volgens een woordvoerder zorgvuldig te werk. ‘De flexibilisering neemt toe en daarmee streven we naar gelijke behandeling van zowel vaste als flexibele krachten. Dat houdt ook in dat we als organisatie een keuze maken hoe we omgaan met uitzendkrachten in de verschillende fasen.’
Uitzendkrachten zijn verbijsterd dat ze vacatures voor hun eigen functie tegenkomen nu ze op zoek zijn naar een nieuwe baan. ‘Ik was bijna toe aan een vast contract’, zegt een van hen. ‘Na drieënhalf jaar kreeg je dat hier ook. ING wil onder de nieuwe wet uit komen en ik kan opnieuw beginnen. Niet meer als uitzendkracht met een beetje zekerheid, maar als uitzendkracht die de komende anderhalf jaar elke dag maar moet afwachten of er werk is.’
Ontslagvergoeding
Dan verwacht je niet dat goed functionerende uitzendkrachten moeten opstappen en op dezelfde functies worden vervangen door nieuwe uitzendkrachten
Een CNV-bestuurder
Uitzendbedrijven willen de ontslagvergoeding doorberekenen in de tarieven, maar veel werkgevers willen niet opdraaien voor wat bij een modaal salaris 1.000 euro per jaar is per uitzendkracht. Ze melden dat ze af willen van de uitzendkrachten, bevestigt de NBBU, de werkgeverskoepel van kleinere en middelgrote uitzendbureaus.
De ontslagvergoeding voor uitzendkrachten is opgenomen in de Wet werk en zekerheid. Die beoogt de verschillen tussen flexwerkers en vaste medewerkers te verkleinen. Werkgevers willen dat niet, zo blijkt. ING neemt afscheid van uitzendkrachten die bijna vier jaar bij de bank hebben gewerkt. Alleen als de continuïteit van een afdeling in gevaar komt, mag van de top worden afgeweken van de nieuwe regels.
Bij ING, waar sinds 2009 ruim zesduizend banen zijn verdwenen, werken zevenduizend flexkrachten, een kwart van het personeel. De bank heeft die flexibiliteit nodig vanwege aanhoudende reorganisaties, is altijd het verhaal, zegt een CNV-bestuurder. ‘Dan verwacht je niet dat goed functionerende uitzendkrachten moeten opstappen en op dezelfde functies worden vervangen door nieuwe uitzendkrachten.’
Uitzendkrachten kopen niets voor de gespeelde woede van Asscher
Wat is namelijk het geval? Vanaf 1 juli gaat de Wet Werk en Zekerheid die Lodewijk door de kamers sleepte in. En hierdoor moeten werkgevers ontslagvergoedingen (‘transitievergoedingen’ in het nieuwe jargon) betalen wanneer ze afscheid nemen van uitzendkrachten die meer dan twee jaar in dienst zijn. En dat gaat met terugwerkende kracht in.
Dus… dan kan je als bedrijf maar beter niet mensen voor langer dan twee jaar laten zitten, toch? Iedereen met een beetje verstand van de arbeidsmarkt voorspelde dan ook dat dit alleen maar zou leiden tot eerder ontslag voor uitzendkrachten.
Maar Lodewijk wilde niet luisteren. En nu blijkt dat bedrijven voor 1 juli inderdaad massaal hun uitzendkrachten blijken te lozen speelt Lodewijkje de emotionele kaart en reageert hij ‘woedend’.
Je moet het lef maar hebben. Eerst willens en wetens een race to the bottom organiseren, en dan vervolgens boos worden op degenen die in die race het hardst blijken te lopen. Een trucje dat hij vorig jaar al eerder heeft geflikt.
Wanneer worden we nu eens woedend op Asscher met zijn doorzichtige gedrag? De WWZ werd er zonder al te veel media-aandacht doorgesluisd. Iedereen had het waarschijnlijk te druk met met verbijsterde ogen te kijken naar Asschers staatssecretaris Klijnsma, die bezig was de bijstand om te vormen tot een moderne vorm van de Arbeitseinsatz, en een bezuiniging in te boeken door duizenden goedwillende Nederlanders tot fraudeurs te bestempelen en daardoor de armoedeproblematiek flink aan te jagen, overigens een totaal contraproductieve manier van bezuinigen.
Maar nu worden de eerste effecten van die wet van Asscher dus duidelijk.
Voor iedereen die niet opgelet heeft (en dat waren er nogal wat): middels de WWZ worden niet alleen de ontslagrechten en WW van vaste werknemers alweer verder teruggebracht, ook wordt hier een beslissende slag gemaakt in de oorlog tegen de flexkrachten. Zogenaamd om ze meer rechten te geven, maar in praktijk worden ze eerder geloosd.
De verbazing van Asscher hierover is volkomen gespeeld. Dit kabinet heeft namelijk een hekel aan alles wat geen vast contract heeft. Vandaar dat vandaag de uitzendkrachten de dupe zijn, terwijl voor een volgende ronde de messen geslepen worden tegen de zzp’ers, die verder sowieso al kunnen barsten.
Dat is dan de dank die je krijgt voor het opvangen van de crisis voor iedereen die erin geslaagd is zijn baan te behouden en liever hoog en droog bleef zitten. Eerst verlies je je werk, en als je dan nog probeert te pakken wat je pakken kan, kan je een trap onder je hol verwachten. Zogenaamd om te stimuleren dat iedereen een vast contract krijgt, zoals in de jaren 50, maar in praktijk worden hiermee de sociale rechten verder en verder ondermijnd.
Wat Asscher wel had moeten doen? Simpel. De regels voor alle werknemers gelijk trekken vanaf dag 1, zodat die race to the bottom eindelijk een keer stopt, met een simpelere en transparantere sociale zekerheid als bonus.
Of er anders met zijn vuile poten van afblijven.
Dit kabinet is de grootste ramp voor de sociale zekerheid sinds ik het me kan heugen. De krokodillentranen van ons Lodewijk schieten mij daarom danig in het verkeerde keelgat.
Lees verder via Stop de bankiers.
Photo by verbeeldingskr8 
