Brussel wil schurkencontract sluiten met Zwitserland om het land de EU in te rommelen

De Europese Unie wil een raamovereenkomst sluiten met Zwitserland. De zinsnede “Zwitserland mag…” maakt al duidelijk wie er de bevelen uitdeelt en wie gehoorzamen moet. Komt bij dat Zwitserland het land is van de directe democratie en daar hebben ze in Brussel de schurft aan. De inhoud van de raamovereenkomst geeft een mooie indruk van de wijze waarop de EU probeert een oor aan te naaien.

Burgers twijfelen, maar ook in Zwitserland krijgen de politiek-correcten steeds meer in de alpenmelk te brokkelen.

Ongeveer anderhalve maand geleden (!) lazen we op de site van het Financieele Dagblad o.a. het volgende:

De Europese Unie en Zwitserland onderhandelen al jaren over een nieuwe relatie. Er ligt een akkoord op tafel waarin 120 bestaande afspraken terechtkomen in een ‘raamovereenkomst’. Daarin staat bijvoorbeeld dat Zwitserland automatisch zijn regels op het gebied van migratie en sociale zekerheid aanpast wanneer Europese wetgeving op deze terreinen verandert. De Zwitserse regering van president Alain Berset kan zich grotendeels vinden in de uitkomst van jarenlang onderhandelen, maar wil wel graag nog advies inwinnen over een aantal nog openstaande kwesties. Die consultatie zal pas in het voorjaar van 2019 worden afgerond.

De bedoeling van Brussel was om Zwitserland met ingang van 1 januari dit jaar in een door haar vastgesteld keurslijf te proppen, maar omdat de technocraten in de gaten hebben dat Zwitserland een geval apart is, heeft men uitstel gekregen tot 1 juli a.s. om alsnog op de eisen van de Europese Unie in te gaan. Indien Bern niet accoord gaat zullen vanaf die datum europese aandelenhandelaren zich niet langer op Zwitserse beurzen mogen begeven. Zo kennen we de EU weer: onderhandelen met de loop van het geweer op het hoofd gericht.

De Zwitserse president zal er nog een hele kluif aan krijgen om dit te regelen. De nationalistische Zwitserse Volkspartij SVP/UDC, het grootste machtsblok in het land, is fel tegen de deal, net als de Zwitserse vakbonden – die vrezen loonconcurrentie door buitenlandse werknemers. Daarnaast is het nog maar de vraag of de burgers dit allemaal zullen pikken. Zoals bekend kent Zwitserland het referendum recht, en in dat land hebben burgers wèl inspraak in door politici voorgestelde wijzigingen, anders dan in het * proest* democratische Nederland.

We hebben de tekst van de raamovereenkomst eens doorgespit en komen de volgende opmerkelijke voorwaarden tegen:

1. Inleiding
De inleiding bevat intentieverklaringen; de “autonome bijdragen van Zwitserland aan verschillende projecten en programma’s in de Europese Unie” worden met name benadrukt. Het houdt in ieder geval geen verplichting in om regelmatige betalingen te doen, maar, en hier komen we op het terrein van het Verdrag van Marrakesh, hoewel in de inleiding staat dat de raamovereenkomst niet juridisch bindend is, is die wel van “politieke aard” . Kort gezegd: Zwitserland verplicht zich politiek om “autonome bijdragen” aan de EU te betalen.

2. Omvang
Deraamovereenkomst is “van toepassing op de bestaande en toekomstige markttoegangsovereenkomsten” tussen Zwitserland en de EU, en is dus uitbreidbaar. Vooralsnog zijn vijf bilaterale overeenkomsten getroffen: vrij verkeer van personen, luchtvervoer, goederen- en personenvervoer, landbouw en technische handelsbelemmeringen. In Duitsland, waar de raamovereenkomst door de Bondsdag wordt bekeken, vindt men het gunstig dat die overeenkomst beperkt is tot deze vijf verdragen, wat een grappige logica is, want als de beperking tot vijf contracten goed is, dan zou volgens ons een beperking tot nul contracten nog beter zijn, toch?

3. Rechtsovername
De hoofdstukken over “institutionele mechanismen” vormen de kern van de overeenkomst. Wat is de essentie?

• Ten eerste kan alleen de EU de wet wijzigen. Zwitserland moet relevante EU-wetgeving zo snel mogelijk integreren in de betrokken markttoegangsovereenkomsten. Met andere woorden: de EU geeft de nieuwe wetten uit, Zwitserland moet ze overnemen. Zwitserland heeft onlangs zijn zegje kunnen doen bij het opstellen van EU-wetten (“decision shaping”), maar het heeft geen besluitvormingsbevoegdheid (“decision making”).
• Ten tweede dient Zwitserland zich te onderwerpen aan het Europese Hof van Justitie (EHvJ), de hoogste EU-rechtbank, d.w.z. buitenlandse rechters. Overeenkomstig artikel 4 van de overeenkomst is het HvJ bevoegd, ongeacht waar de “EU-wetgeving” geldt. Dat zal met grote regelmaat vóórkomen, omdat alle Zwitserse EU-overeenkomsten “grotendeels gebaseerd zijn op EU-wetgeving”.
• Ten derde: als Zwitserland weigert de wet over te nemen door middel van een referendum of parlementaire stemming, dan kan de EU bestraffende sancties opleggen… die worden in de politiek “compenserende maatregelen” genoemd. Daarbij kunnen we denken aan het opschorten van één of meer van de markttoegangsovereenkomsten die onder de raamovereenkomst vallen, maar zij moeten “evenredig” zijn – wat dat ook moge zijn, en àls ze dat nu zijn of niet: daarover beslist in geval van nood een scheidsgerecht.
  Men doet vóórkomen dat  Zwitserland nog steeds vrij en onafhankelijk zou zijn, ondanks de dreiging van sancties. We zouden het kunnen zien als de vrijheid van de wetsovertreder die ook vrij is om de regels te overtreden als hij de straf aanvaardt.
• Ten vierde voorziet de raamovereenkomst in een “arbitragetribunaal” in het geval van een geschil. Het is echter maar de vraag of dit scheidsgerecht èht zo onafhankelijk en vrij is als gesuggereerd wordt. Het ontwerpverdrag stelt ondubbelzinnig: “Het oordeel van het Hof van Justitie van de Europese Unie is bindend voor het scheidsgerecht.”
• Ten vijfde: een “automatische overname is uitgesloten”. Zwitserland zou kunnen beslissen over “elke aanpassing afzonderlijk en in overeenstemming met de constitutionele besluitvorming”, “het recht op een referendum zal worden bewaard” – maar natuurlijk wel onder voorwaarden van de Europese Unie (sancties).

Artikel 14 van de raamovereenkomst bepaalt dat een automatische – of juister gezegd een quasi-automatische – wettelijke overname zeker wordt overwogen: in afwachting van een mogelijk Zwitsers parlement of referendum, zullen de verdragsluitende partijen de wijzigingen voorlopig toepassen, tenzij de Zwitserland heeft de EU geïnformeerd “dat voorlopige toepassing niet mogelijk is en dit rechtvaardigt”. Kortom, de nieuwe verordening zal automatisch in werking treden, tenzij Zwitserland definitief verklaart waarom het niet mogelijk is.

Als de burgers een referendum eisen, dan zouden de voorlopige wijzigingen teruggedraaid moeten worden….. of niet, afhankelijk van het besluit van het Europees Hof van Justitie. Jaren van mogelijke processen en rechtsonzekerheid zouden waarschijnlijk het resultaat kunnen zijn van het EU-dictaat, maar de Duitse politiek vindt het wel een vorm van “rechtszekerheid”.

4. Guillotineclausules
Als Zwitserland of de EU de raamovereenkomst wil beëindigen, dan zijn er verschillende guillotineclausules van toepassing. De guillotineclausules houden in dat verschillende contracten aan elkaar gekoppeld zijn. Als je er één annuleert, annuleer je automatisch alles. De Europese Unie kent al een EU-guillotineclausule. Nieuwe “guillotineclausules” worden toegevoegd voor “deze overeenkomst en de overeenkomsten met betrekking tot deze overeenkomst en alle toekomstige.” (artikel 22).

Makkelijker kunnen ze het niet maken, wel moeilijker. Het houdt wel in dat Zwitserland veel verder in de EU verstrengeld is dan men suggereert.

5. Bescherming van de lonen
Het vermoeden bestaat dat de EU de institutionele kaderovereenkomst wil invoeren, met name om de “flankerende maatregelen” die Zwitserland heeft opgelegd aan het vrije verkeer van personen, te verwijderen. In het bijzonder zijn loonbescherming, controles en beperkingen voor Europese dienstverleners een doorn in het oog van de EU.

De EU eist dat Zwitserland afstand doet van zijn onafhankelijke, door de sociale partners overeengekomen bescherming van werknemers en hen vervangt door maatregelen die door de EU worden opgelegd. In de overeenkomst staat er letterlijk meerdere keren “mag Zwitserland….” wat duidelijk maakt wie er straks de lakens uitdeelt en wie moet gehoorzamen. Een instinker van formaat – reden waarom de vakbonden fel gekant zijn tegen de overeenkomst.

6. Personen
Zoals we in het begin schreven: de EU en Zwitserland zijn het (nog) niet eens geworden. De Zwitserse federale grondwet eist minder bewegingsvrijheid in zijn artikel tegen “massale immigratie”. De EU wil er juist méér van. Het doel van de EU is om de quasi-automatische goedkeuring van de nieuwe wet te gebruiken om het bestaande vrije verkeer van werknemers uit te breiden tot een alomvattend EU-burgerschap.

Dat burgerschap vertaalt zich dan in: gemakkelijker toegang tot Zwitserse sociale voorzieningen voor mogelijk 500 miljoen EU-burgers; werkloosheidsuitkeringen voor EU-burgers die al na korte tijd hun baan in Zwitserland zijn kwijtgeraakt; gefaciliteerde vestiging; gefaciliteerd burgerschap; moeilijke uitzetting van ernstig criminele EU-burgers; lokale kieswet voor alle EU-burgers op de plaats van verblijf. Buitenlanders kunnen zich dan kandidaat stellen voor politieke functies in Zwitserland.

7. Uitzonderingen
Protocol 2 van de raamovereenkomst neemt nota van uitzonderingen op toekomstige juridische EU-ontwikkelingen. Onder andere: maximaal brutogewicht voor vrachtwagens van 40 ton en rijverbod voor ‘s-nachts en zondag; geen toename van de wegcapaciteit (buis in de St.Gotthard-tunnel); prestatiegerelateerde last van zware voertuigen; verbod op internationaal dierenvervoer over de weg.

Er blijven twee gevoelige vraagstukken over: de EU wil het Zwitserse voorbehoud opheffen tegen de invoer van genetisch gemodificeerde zaden. Ten tweede eist de EU dat meer dan 300.000 grensoverschrijdende EU-pendelaars in de toekomst recht hebben op de Zwitserse werkloosheidsuitkering.

Beide EU-doelstellingen kunnen worden bereikt met de nieuwe wet. Of de andere uitzonderingen als gevolg van de eenzijdige ontwikkeling van de wet standhouden, is controversieel. Zwitserse loonbescherming is ook een uitzondering die de EU tegenwoordig niet langer accepteert.

8. Vrijhandel
Meer dan 90% van de Zwitserse export naar de EU is veiliggesteld met de “Gezamenlijke Verklaring” bij de vrijhandelsovereenkomst van 1972. De EU wil dit verdrag ook onder EU-wetgeving, EU-rechters, EU-sancties en meerdere guillotines plaatsen.

Zwitserland weigerde vanaf het begin, maar nu lijkt het te zwichten sinds Brussel de term “modernisering” heeft bedacht. In de loop van het jaar 2020 moeten volgens de raamovereenkomst “formele onderhandelingen” over de 1972-overeenkomst worden gestart. Als de EU haar zin krijgt zou de Europese suprematie over de belangrijkste Zwitserse handelsovereenkomst daadwerkelijk een feit zijn. Gevolg: aanpassing van Zwitserland aan de handelsregels en het economisch beleid van de EU.

Wie zou er dan steeds geïnteresseerd zijn in het afsluiten van een afzonderlijke vrijhandelsovereenkomst met Zwitserland, als het dezelfde status heeft als de Europese Unie?

9. Steun
De EU roept op tot “uniforme voorwaarden” voor alle spelers op de interne EU-markt. “Staatssteun” is daarom grotendeels verboden (behalve als de ECB dat doet…. mag ook wel niet, maar gebeurt toch). “Belastingvoordelen” zijn ook van toepassing op de EU als ondersteunende subsidies. Gevolgen: in een overeenkomst voor een elektriciteitsmarkt – al gepland – zouden Zwitserse waterkrachtcentrales onder druk komen te staan. In het geval van een overeenkomst voor financiële diensten zouden kantonnale banken afstand moeten doen van hun staatsgarantie. Ten slotte, als lage belastingen, volgens de EU, verboden subsidies zijn, zou Zwitserland vroeg of laat zijn standaard btw-tarief moeten verhogen van 7,7% naar het EU-minimum van 15%.

Conclusie
De raamovereenkomst heeft invloed op alle drie de Zwitserse staatszuilen en is politiek in tegenspraak met het doelartikel van de federale grondwet, volgens welke de Zwitserse burgers en autoriteiten de onafhankelijkheid van het land en de rechten van het volk moeten beschermen.

De raamovereenkomst leidt tot een quasi-automatische legale overname dat mensen, landgoederen en het parlement als wetgevers dreigt te ontkrachten… wat een einde betekent voor de directe democratie. Het federalisme zou onder meer worden ondermijnd door het verbod op kantonale banken met staatsgarantie of in belastingjurisdictie. En in hoeverre kan Zwitserland nog steeds neutraal zijn als het zich met verschillende guillotines aan de interne markt van de EU bindt? Economische sancties van de EU tegen Rusland of China zouden bijvoorbeeld moeten worden overgenomen door een institutioneel aan de EU-vastgeketend Zwitserland.

De essentie van dit alles is dat analyses over de pro’s en contra’s door politici veelal voor de bühne worden gehouden. De “Nieuwe Wereldorde”, waarvan het Vierde Rijk de eerstvolgende tussenstap is, werkt aan een gerichte uitroeiing van historische prestaties, de eliminatie van territoriale – en staatseigendomclaims, alsmede de zelfbeschikking van de lidstaten en hun burgers. De gedwongen migratie, die in tegenstelling tot wat beweerd wordt gewoon dóórgaat, streeft precies hetzelfde doel na. Eén van de doelstellingen is het uitwissen van de geschiedenis van de beschaving. Kleine lidstaten worden het eerst onder handen genomen – de raamovereenkomst met Zwitserland is daar een mooi voorbeeld van. Dat is één van de redenen waarom wij al jaren pleiten voor een Nexit, dus uit de EU.

De EU probeert nu middels salami-tactieken het domme Zwitserland te chanteren.

Waarom die kans van slagen heeft? Ook in Zwitserland zijn er domme of luie mensen die nergens in geïnteresseerd zijn, en zelfs met referenda “gewoon maar wat aankruisen”. In Brussel zijn vele honderden bureaucraten méér dan in Bern, pennenlikkers die constant controleren hoe dom en weinig consistent de stem van de Zwitserse politiek is. Zo is Nederland de EU en de euro ingerommeld, zo zal het ook in Zwitserland gaan, tenzij de burgers hun grondwettelijke referendumrecht gebruiken.

De EU bedient zich ook hier van eerder uitgevoerde maffiapraktijken: de originele tekst van het raamwerkverdrag is alleen gesteld in de Franse taal, en het is nog maar de vraag of die tekst correct wordt overgezet in het Duits. Zo werd het Marrakesh ook bewust niet in o.a. het Nederlands aan de nationale parlementen gezonden, wetende dat die domme Hollanders het toch wel accepteren (terwijl die denken de indruk te kunnen geven de inhoud goed te kennen). Buiten dat worden er doodgewone leugens verteld, compleet in tegenspraak met de ontwerptekst.

Dit alles toont eens te meer waar de Zwitsers mee te maken hebben bij de EU: het wangedrocht bestaat uit een elite-junta van grote en kleine Junckers en een nepparlement zonder bevoegdheden met afgevaardigden die niet langer gepruimd worden in hun eigen land en in Brussel kunnen genieten van heerlijke diners en overvloedige dranken, terwijl door hun riante inkomens en vergoedingen hun portemonnees inmiddels uitpuilen!

Lees verder bij de bron: Stop de Bankiers