Op naar tweede keer jobcenter. Nog 5 mensen over van de 7. Meneer staat alweer in de aanslag met zijn stift. Rondje kletsen, en de rondvraag, hoe je het vond vorige keer…..Ik zeg, het is onzin elke keer hetzelfde liedje. Ik heb het al een paar keer zo gehad. Wat heb ik eraan. Ik hoef geen pitch te leren maar bijvoorbeeld een oefen gesprek als je op sollicitatie moet, of helpen vacatures vinden. Ik wil door hoor, niet vast blijven zitten….Jaaaa maaaaar…je leert van een pitch en andere mensen hun pitch, volgens hem.
Ik was het er niet mee eens…Ik zeg als je op gesprek gaat vragen ze niet, zeg jij je pitch even op, nee dan vragen ze naar je positieve/negatieve kanten, waarom wil je hier werken etc. De rest was het er toch maar ook mee eens. Dus kregen we weer het hele uitleg van de jobcenter en dat je als werkzoekende ook maar heel laag werk moet doen. Want…(komen de cijfertjes, procentjes, waar je staat in een cirkeltje)…
Hij had alvast voorwerk gedaan, op bord geschreven bij elk persoon wat voor baan er bij degene zou passen en waar je kan voor gaan zoeken. Alleen bij mij….stond er niets….hahahaha. Eh..was hij niet aan toe gekomen…(ben je professioneel? dan zorg je dat je het bij iedereen heb staan, je kent mijn cv en wat ik graag wil en wat ik ook zou kunnen doen. Kom op, het zijn 5 mensen, niet 20.)
Toen mochten we achter de pc. (alsof we die thuis niet hebben…?) De randstad site stond klaar en kon je lekker gaan zoeken. Hij zegt tegen me, ik zou je brieven doen he? Ik zeg ja al twee weken geleden, zodat ik open sollicitaties kan doen. Slordig van mij he, niet zo netjes van mij he? (op kind-toon) Ik zeg dat vind ik inderdaad niet netjes, dat was de afspraak, dat zou je doen. En we moesten 5 vacatures verplicht meenemen, daar hoor ik ook niets over, daar doe je niets mee? Ik heb met moeite wat van internet kunnen schrapen. O ja laat maar zien…(zucht….ik doe thuis mijn best om te zoeken, stank voor dank krijg je)
De helft nam hij niet aan natuurlijk omdat ik nooit uitgenodigd zou worden voor dat werk. (nee dat weet en snap ik, maar hallo, verplicht zoveel vacatures, dan ga ik ook hoger zoeken) Nou hij ging even aan de slag met mijn brieven en meegenomen werk. Kon ik nog even zoeken op de site van ze. Natuurlijk niks passend, had ik allang thuis voor gezocht. Ondertussen iedereen aan het klagen toen hij weg was….Ik zeg dit kunnen we thuis ook doen, we verdoen onze tijd hier. Niemand ziet er heil in, ik heb er geen een gehoord die er positief en enthousiast over word.
Einde jobcenter komt hij terug, met mededeling aan mij, ik kwam er nog niet aan toe….(alweeeeer????) Ik beloof je morgen het toe te sturen….Nu einde dag, nog niets binnen. Eh…waarom zou ik zo mijn best moeten doen als hij het zelf ook niet doet? Of moet het toch maar van 1 kant komen.
Belt hij ook s’middags of ik bij een museum wil werken, in de kunst…..als je daar van houdt…ik heb helemaal niets met kunst joh….en ik kan toch niet dag en nacht weg en weekenden als alleenstaande moeder…en ik rij geen auto ook nog eens….o ja..ok, laat maar dan zegt hij. (verdiep je eens in iemand joh, je zit op een zaak waarbij je mensen moet begeleiden, 5 mensen wel te verstaan, dat moet je kunnen als popie jopie, je moet weten wie wat wil en kan doen, niet het onmogelijke, iemand als mij bellen voor zoiets, kijk anders eerst de cv enz na voor je belt als je het niet kan onthouden.) Nu verwacht hij wel weer dat ik zelf terug bel zeker nadat hij op voicemail stond over een paar uurtjes werk…??
Deel 3
Deel 2
Deel 1
Photo by Gerd Bilow! 
