De ongeschreven regel lijkt te zijn dat elk opeenvolgend klimaatrapport en persbericht angstaanjagender moet zijn dan alle voorgangers, vooral tijdens de aanloop naar internationale conferenties. In Polen, op de klimaattop, is het niets anders. Hoewel, klimaattop, het heeft allemaal weinig te maken met het klimaat.
Het “Intergovernmental Panel on Climate Change Special Report 15” (IPCC – 15 – pdf) stelt dat regeringen wereldwijd “ongekende veranderingen in alle aspecten van de samenleving moeten aanbrengen”, zij moeten $ 40.000 miljard (!) tot het jaar 2035 besteden aan hernieuwbare energie, en koolstofheffingen (belastingen) opleggen die stijgen naar $ 5.500 per ton koolstofdioxide (CO2) in het jaar 2030. Als dat niet gebeurt kan de temperatuur op Aarde nog hoger uitvallen (0,5 ° C) en de menselijke beschaving en onze planeet in volslagen chaos brengen.
De overtreffende trap wordt bereikt in Katowice, Polen – waar 30.000 activisten en bureaucraten (en een paar wetenschappers) bijeenkomen om de regelgeving af te ronden om het klimaatverdrag van 2015 in Parijs uit te voeren en rijke naties te dwingen miljarden dollars te geven aan “aanpassing, verzachting en compensatie” voor arme landen die “het slachtoffer zijn” van de klimaatverandering, zelfs als de rijke landen deïndustrialiseren.
Ondertussen kijken “gewone mensen” uit hun raam en realiseren zich dat de “ongekende klimaat- en weerchaos” niet echt gebeurt, weinig verschilt van wat zij en vorige generaties hebben meegemaakt, en dat wat politici (en actie/lobbygroepen) signaleren onmogelijk kan worden toegeschreven aan het gebruik van fossiele brandstoffen. Ze weten dat de zon en andere sterke natuurkrachten in de loop van de geschiedenis frequente klimaatveranderingen hebben veroorzaakt en vandaag een even belangrijke rol spelen.
Moeder Natuur laat zich niet voor de gek houden door die nietige mensjes.
De verontrustende krantenkoppen zijn het product van “scenario’s” die worden gemaakt door computermodellen die de klimaatverandering op broeikasgassen beschuldigen. Veel mensen wantrouwen berichten dat de ongelooflijk rijke, hightech, energierijke samenlevingen van tegenwoordig op de één of andere manier minder goed in staat zijn om met klimaatverandering om te gaan dan bijvoorbeeld ten tijde van de de kleine ijstijd. De massahysterie over de klimaatverandering is dan niet één van de meest dringende problemen.
Eerlijk gezegd hebben wij het ook wel een beetje gehad om continue boos en bedrogen te worden als we ons realiseren dat onze belastingen- en energiebetalingen vaak ten goede komen aan klimaatactivisten, pseudo-wetenschappers, bureaucraten, “politici” en aanhangers van wind-, zonne- en biobrandstoffen (de lobbygroepen en hun useful idiots).
We hebben het ook wel gehad om te zien hoe een groeiend aantal van de voorgestelde oplossingen veel erger is dan de schromelijk overdreven en zelfs verzonnen klimaatrampen. Moeten onze levensomstandigheden en levensstandaarden worden verstoord of vernietigd door koolstofbelastingen, hogere energieprijzen of het verbieden van het gebruik van fossiele brandstoffen of gas – vooral wanneer de antipathie tegen die brandstoffen wordt gecombineerd met plannen om nucleaire en zelfs hydro-elektrische energie af te schaffen? We hebben hier natuurlijk de klimaattafels van de dito gekkies in gedachten, waar het uiteindelijk gewoon uitdraait op enorme lastenverzwaringen voor de burgers (en bedrijven, maar die berekenen het gewoon door aan de consumenten, de burgers dus) ten faveure van lobbygroepen en activisten.
Wat de discussies over het migratiepact in ieder geval hebben aangetoond is dat de overeenkomst aan Nederlandse volksvertegenwoordigers alleen in het engels is verstrekt. Daardoor was het ook duidelijk dat de gebruikte tekst door velen verschillend zijn geïnterpreteerd. Normaal klagen mensen al over het verhullende taalgebruik van onze politici, maar over het gebruikte VN-jargon in de overeenkomst werd ook nogal gemopperd.
Niet anders is het bij het technische taalgebruik van de door de Poolse kolenmijnen gesponsorde klimaattop in Katowice. Verrassender, en velen weten dat niet, draait het hierbij niet zozeer om het klimaat, maar vooral om het veranderen van de gevestigde wereldorde.
Mensen gebruiken woorden omdat er iets belangrijks is om over te praten. Woorden belichamen ook basisovertuigingen. In deze context is het zeer nuttig dat het “altijd groene” Climate Change News een woordenlijst heeft gepubliceerd met de 32 technische termen die volgens hen het belangrijkst zijn in Katowice.
Het analyseren van deze lijst vertelt ons veel over waar het echt over gaat. Om te beginnen staat er niet één woord op de lijst over klimaat of klimaatverandering. Dus dit een klimaattop noemen is slechts een semantisch rookgordijn. Deze mensen ontwerpen een Nieuwe Wereld Orde. De primaire focus is hoe de wereld zal worden veranderd en wie ervoor gaat betalen.
In feite gaan de meeste termen over verwijzingen naar de verschillende politieke allianties aan de Nieuwe-Wereld-Orde ontwerptafel. Er zijn 12 van dergelijke groepen, plus de term “onderhandelingsgroep” zelf. Dit zijn groepen landen die vinden dat ze genoeg van een gemeenschappelijk belang delen om samen te werken. Aldus verwijst meer dan 40% van de technische termen verwijst naar belangengroepen.
De grootste onderhandelingsgroep is veruit de G77+China. Ondanks de oude naam omvat deze groep 134 landen. Onbekend is waarom China een speciale vermelding krijgt, behalve misschien het feit dat het verreweg het machtigste lid is. Dit zijn de landen die enorm zullen profiteren van de Nieuwe Wereld Orde, omdat het centrale kenmerk ervan enorme, nooit aflatende betalingen van de zogenaamde ontwikkelde landen aan de ontwikkelingslanden betreft. (We zeggen zogenaamd omdat we er van uit gaan dat de VS nog steeds een bananenontwikkelingsland is.)
Afrika heeft zijn eigen groep, omdat ze per hoofd van de bevolking meer geld verdienen dan elke andere regio. De VS maken deel uit van iets dat onschuldig de paraplugroep (Umbrella Group) wordt genoemd, dat veel ontwikkelde landen buiten de EU omvat, een groep op zichzelf. Van de Brexit hebben ze hier nog nooit gehoord, omdat het Verenigd Koninkrijk niet apart van de EU wordt vermeld.
Een teken aan de wwand: de erkende socialisten van het westelijk halfrond hebben zelfs een eigen groep van 11, wat aantoont dat dit Katowice-theater helemaal draait om een Nieuwe Wereld Orde, en niet om klimaatverandering. Bedenk dat deze socialisten niet de enige anti-kapitalisten aan tafel zijn, verre van dat.
De op een na grootste taalgroep heeft 5 voorwaarden voor de overdracht van rijkdom. De definitie zegt specifiek dat dit “een centraal element” is van de Nieuwe Wereld Orde (die het “internationale samenwerking” noemt).
Een van deze termen is “klimaatfinanciering”, maar het gaat niet om het financieren van het klimaat, wat dat ook mag betekenen. Het gaat erom dat de ontwikkelde landen betalen voor alles wat de ontwikkelingslanden doen in de naam van het stoppen, of op zijn minst aanpassen aan, zogenaamd “door de mens veroorzaakte klimaatverandering”. Jaarlijkse betalingen van $ 100 miljard zouden in 2020 moeten beginnen, maar zullen daarna wellicht stijgen, als ontwikkelingslanden besluiten méér te doen, wat ze ongetwijfeld zullen gaan doen.
Hoe méér ze doen, hoe méér geld ze krijgen
Maar deze $ 100 miljard per jaar is zeker niet de hoofdprijs als het gaat om betalingen. Die eer behoort toe aan iets dat “verlies en schade” wordt genoemd. Dit is eigenlijk alle schade veroorzaakt door de klimaatverandering, wat nu al slecht weer lijkt te zijn. Elke orkaan, droogte, natuurbrand, sneeuwstorm en overstroming wordt nu toegeschreven aan door de mens veroorzaakte klimaatverandering, om nog maar te zwijgen van de stijging van de zeespiegel.
Het Akkoord van Parijs erkent verlies en schade, maar houdt op te eisen dat de ontwikkelde landen ervoor betalen. Dat ze wel betalen maakt zéker deel uit van de agenda voor de Nieuwe Wereld Orde. Het voorlopige cijfer van de Verenigde Naties is $ 400 miljard per jaar, maar het zou gemakkelijk veel groter kunnen worden. Er is veel slecht weer in de wereld.
Eén van de meer geniepige voorwaarden voor de overdracht van rijkdom is “technologieoverdracht”. In de VS wordt deze term veel gebruikt om bedrijven nieuwe licenties te verlenen voor nieuwe technologieën, die ze (na het verkrijgen van de licenties) vervolgens van het laboratorium verplaatsen naar een wijdverbreid gebruik. In Katowice betekent de term iets heel anders, inclusief het niet-licentiëren van technologieën. Het idee is dat bedrijven die patenten hebben, er van afzien, zodat ontwikkelingslanden de gepatenteerde spullen gratis kunnen produceren. Het kan zelfs betekenen dat deze bedrijven productiefaciliteiten bouwen en de werknemers opleiden, ook gratis. Serieus!
Dan zijn er verschillende belangrijke woorden die verwijzen naar andere aspecten van de Nieuwe Wereld Orde, maar ook naar specifieke acties die onderweg moeten worden ondernomen. De belangrijkste daarvan zijn de “nationaal bepaalde bijdragen” (NDC’s – Nationally determined contributions), die elk land belooft te doen.
Die NDC’s worden gedefinieerd als “klimaatdoelen”, maar het zijn natuurlijk geen doelstellingen voor het klimaat. Het zijn mijlpalen op weg naar de Nieuwe Wereld Orde. Zoals met de meeste begrippen van deze VN-top lingo, is “klimaat” een codewoord. De NDC’s worden om de vijf jaar vernieuwd, ook in 2020, dus dit is een ander verborgen agendapunt in Katowice.
De oplossing moet niet gezocht worden in Polen. Arme landen hebben geen klimaatgeld nodig. Ze moeten zich ontwikkelen: energie, infrastructuur, fabrieken, banen, gezondheid, levensstandaard. Ze moeten doen wat rijke landen deden om rijk te worden – niet wat (sommige) rijke landen doen (of op zijn minst zeggen te doen) nu ze rijk zijn. Dáár ligt een taak voor het Westen: wij hebben de know-how, en het geld om te investeren in arme landen. Die investeringen hoeven helemaal niet gigantisch te zijn: overvloedige, betrouwbare, betaalbare elektriciteit, motorbrandstoffen en fabrieksvermogen creëren hun eigen welvaart; het vermogen om wegen, ziekenhuizen, scholen, huizen enzovoort te verbeteren. “Groene” energie is onvoldoende om arme landen te ontwikkelen, het kan zelfs niet-duurzaam en ecologisch schadelijk uuitpakken.
Niemand zal ontkennen dat het klimaat verandert (dat is altijd gebeurd), of zelfs dat menselijke activiteiten enige gevolgen hebben voor het klimaat en het weer. Maar er is geen enkel bewijs dat menselijke CO2-uitstoot de zon en andere natuurlijke krachten heeft vervangen; dat een of meer graden opwarming catastrofaal zou zijn; of dat mensen klimaatveranderingen en weersomstandigheden kunnen beheersen door de hoeveelheid koolstofdioxide in de atmosfeer aan te passen.
Maar het punt is: wat er op tafel ligt in Katowice is het plan van de weg naar een Nieuwe Wereld Orde, in plaats van het omgaan met zogenaamd door mensen veroorzaakte klimaatverandering. Een van de centrale elementen is een enorme vermogensoverdracht van de ontwikkelde landen naar de ontwikkelingslanden. U kunt wel raden welke de ontwikkelde landen zijn.
Dit is iets wat de VN altijd gewild heeft en de angst voor klimaatverandering is hun grote kans, of zo denken ze in ieder geval. Tienduizenden nationale onderhandelaars van over de hele wereld doen hun best in Polen.
De mainstream media doen wat van hen verlangd wordt en voor het echte, inhoudelijke nieuws moeten we toch bij andere bronnen terecht. De door de Poolse vakbond Solidarność afgegeven kritische verklaring ten aanzien van klimaatverandering, bijvoorbeeld, hebben wij – althans in ons land – nog niet kunnen lezen (PDF hier).
Wel lezen we in de berichtgeving over de VN-klimaattop in Katowice dat de duizenden nationale afgevaardigden aanwezig zijn om te proberen het “rulebook” voor de Overeenkomst van Parijs te voltooien. Er worden misschien wel wat woorden geuit over wat de meest controversiële kwesties zijn, maar dat is het wel.
Feit is dat het er op dit moment een enorme puinhoop is. De regels in kwestie zijn gedetailleerde procedures die overheden moeten volgen bij het uitvoeren van de verschillende taken die in de Overeenkomst zijn vastgelegd. In zekere zin gaat het dus meestal om papierwerk, waarvan je denkt dat het vrij controversieel is, maar dan zou je het mis kunnen hebben.
Er zijn brede scheidslijnen tussen verschillende partijen en groepen partijen. Houdt er rekening mee dat de VS nog steeds aan de VN-tafel staat en ook een aantal sterke meningen heeft. Dit komt omdat papierwerk implicaties heeft.
Veruit de meest omstreden algemene bepalingen zijn die met betrekking tot het geld – maar dat heeft u uit ons artikel inmiddels wel begrepen. Zoals gezegd is dat geen verrassing, omdat het geld is waar met name de ontwikkelde landen voor moeten opdraaien – betalen voor alle zogenaamde “klimaatacties” die door de ontwikkelingslanden moeten worden genomen. Maar liefst 134 landen zeggen dat hun klimaatactieplannen afhankelijk zijn van het verkrijgen van ons geld.
Het rulebook voor het geld is nog steeds een zooitje. Er zijn twee afzonderlijke beslissingsteksten die samen slechts elf pagina’s beslaan. Er zijn echter nog steeds 185 zogenaamde “brackets” (“tussen haakjes”) in de tekst. Dit zijn betwiste items, die feitelijk binnen interpunctie staan met vierkante haken. Items tussen haakjes variëren van afzonderlijke woorden tot hele secties.
Let wel, voorstanders zeggen dat deze top een grote stap voorwaarts is, want voor aanvang waren er 19 pagina’s met 408 haakjes. Niet dat de 200+ ontbrekende haakjes werden opgelost, nee, de medevoorzitters van de redactiegroep voor deze tekst hebben eenvoudigweg heel wat materiaal tussen haakjes verwijderd omdat het onmogelijk of overbodig was of om een andere reden.
Tenslotte, om u een idee te geven van het ingewikkeld VN-vakjargon volgt hier de titel van één van de teksten in het ontwerp. Let wel: het is slechts één enkele paragraaf van de Overeenkomst:
DRAFT TEXT on SBSTA 49 agenda item 12 Modalities for the accounting of financial resources provided and mobilized through public interventions in accordance with Article 9, paragraph 7, of the Paris Agreement.
Hierover worden verhitte debatten gevoerd, want de besproken kwesties zijn echt ingrijpend, in feite zijn ze constitutioneel voor zover het de VS en sommige andere ontwikkelde landen betreft. Simpel gezegd willen de ontwikkelingslanden dat de ontwikkelde landen zich committeren aan toekomstige financiering van ten minste $ 100 miljard per jaar. De ontwikkelde landen zeggen dat ze dat niet kunnen doen, omdat de huidige regeringen toekomstige regeringen niet kunnen binden.
De gebruikte taal is opzettelijk misleidend, maar als je het eenmaal dóór hebt, wordt alles duidelijk.
Lees verder bij de bron: Stop de Bankiers
