Regelmatig staat de wereld op de rand van de afgrond. Steeds zijn het de kapitalistische landen die met hun agressie een wereldoorlog riskeren.
De False Flag aanslagen zijn inmiddels niet meer te tellen.
En steeds opnieuw laat Europa zich misbruiken om hier medeplichtig aan te worden.
In 1940 verscheen er in Politiek en Cultuur, een uitgave van de CPN, het onderstaand artikel. Het zou vandaag geschreven kunnen zijn.
Dit artikel is geschreven nog voor de kreet van Hitler: ”Deutschland siegt fur Europa”. Hitler, die voordat hij de Sovjet Unie kon aanvallen allereerst Europa tot zijn achterland en slavenvolk moest maken. Dat gaf Stalin de kans zijn meesterzet te doen door het beruchte Niet-Aanvalsverdrag te sluiten, wat de Sovjet Unie een jaar extra tijd gaf om achter de Oeral een gigantisch wapenarsenaal op te bouwen, wat de doorslag heeft gegeven op de overwinning op niet alleen Nazi-Duitsland, maar op het hele kapitalisme.
Opvallend is, en dat blijkt uit het artikel, dat de Verenigde Staten in 1940 militair nog geen rol van betekenis speelde.
Uit Politiek en Cultuur 1940
OVER DE “VERENIGDE STATEN VAN EUROPA”
Er wordt de laatste tijd druk propaganda gemaakt, vooral van Engelse zijde, voor een aaneensluiting der Europese staten, zogenaamd met het doel. de vrede te verzekeren.
Dit gebeurt dan, om aan de imperialistische politiek van de Entente-landen een schone schijn te geven. Het is vooral de Labour-leider Attlee, die met dit soort van .,idealisme” te koop loopt. terwijl hij tegelijk de oorlogspolitiek van Chamberlain slaafs ondersteunt.
Daar deze propaganda ook van Nederlandse sociaal-demokratische zijde wordt ondersteund, willen wij er de nodige aandacht aan wijden. Het is van belang, erop te wijzen, dat deze kampagne voor de .. Verenigde Staten van Europa”, of voor een .. federatie” van Europese staten, nauwkeurig overeenstemt met een soortgelijke kampagne tijdens de vorige imperialistische oorlog (1914-1918). Ook toen moest die propaganda dienen, om de volksmassa’s tot een gewillig bukken onder het bloedige juk van de oorlog te bewegen.
Men weet, wat het resultaat is geweest: het was de zogenaamde Volkenbond, die werd opgezet als
Wat is er in de woorden van de opperste leiders van het Franse en Engelse imperialisme over dit deel van hun .. oorlogsdoel” te vinden? Deze heren drukken zich al heel voorzichtig uit. Op 7 November liet Halifax het bij frasen over .. de opbouw van een nieuwe wereld, waarin geen gewapende rivaliteit meer bestaat”, en wat dies meer zij.
Op 29 November was Chamberlain nog gereserveerder: .. Laten wij niet trachten ons te verstrikken in allerlei plannen. die wel eens volkomen onuitvoerbaar zouden kunnen zijn.”
Maar op 30 November was Daladier volkomen duidelijk: “Wij vechten voor vrede en voor veiligheid. Die veiligheid zal echter in de toekomst op iets anders moeten berusten, dan op woorden en teksten. Zij moeten worden geschraagd door garanties van tastbare aard.”
Dat is, zoals wij zeiden, duidelijk. Het betekent, als oorlogsdoel. een vrede, nog tien maal roofzuchtiger en imperialistischer dan die van Versailles, waarvan de “woorden en teksten” immers, naar het oordeel van Daladier, onvoldoende zijn gebleken, om de veiligheid van het Frans-Engelse kapitaal en het Engelse en Franse koloniale rijk te waarborgen …
Er bestaat hier dus een zekere arbeidsverdeling. Terwijl de werkelijke oorlogsleiders in Londen en Parijs zich niet vastleggen op “idealistische” denkbeelden over een Europese Federatie of iets van dien aard, halen de sociaal-demokratische leiders de oude plannen uit de jaren van de eerste wereldoorlog voor den dag, poetsten ze een beetje op, en pogen ze te gebruiken, om de volksmassa’s gedwee te houden in het gareel van Chamberlain en Daladier.
Tot zover over de woorden van de leiders der Engels-Franse politiek. Thans hebben wij nog te onderzoeken, of er in hun daden iets van een nieuwe vorm van internationale samenwerking is te bespeuren. Dat is er inderdaad. De beide regeringen hebben immers besloten, de ekonomische en financiële hulpbronnen van de beide landen tot één geheel tezamen te brengen.
Gemeenschappelijke diensten zijn georganiseerd voor de inkoop van grondstoffen en wapens, voor de luchtvaart, de ekonomische oorlog en het transport ter zee. Ook op het gebied van het geldverkeer en de wisselkoersen is de nauwste samenwerking tot stand gekomen.
Een vèr-strekkende internationale samenwerking, ongetwijfeld; alleen met een alles behalve onbaatzuchtige of vredelievende bedoeling! In werkelijkheid zijn hier de krachten van twee imperialistische staten verenigd, en zij bedreigen daarmee niet alleen Duitsland, maar ook de neutrale staten, die zij in de oorlog willen drijven.
De ”Daily Telegraph”, het leidende conservatieve Engelse dagblad, heeft geschreven, dat deze ekonomische samenwerking wel eens de kiemvorm zou kunnen zijn van de organisatie van de vrede, als de oorlog eenmaal geëindigd is.
Hoe zou zulk een vrede er dan wel uitzien? Wat hebben in het bijzonder de kleine staten van een dergelijke samenwerking te verwachten? Een Belgisch burgerlijk blad heeft het niet slecht gezegd:
“De konkurrentie van de beide ekonomische groepen zal vervangen worden door een nauw bondgenootschap en een gemeenschappelijke organisatie.
Frankrijk, dat ekonomisch zwakker is en financieel door de oorlog uitgeput wordt. zal in feite in de ekonomie van Groot-Brittanië opgenomen worden. Engeland zou tot de spil van een uitgebreide Europese ekonomie worden. De grondstoffen, de afzetgebieden, de richting van ontwikkeling van de industrieën van het vasteland, zouden aangewezen worden volgens de behoeften van de Engelse ekonomie.
Gevaarlijke konkurrenten als Frankrijk en Duitsland, zouden daarin opgezogen worden. Hun hulpbronnen zouden kunnen worden gebruikt om de strijd, die gevoerd wordt, al of niet met de wapens, tegen zwakke konkurrenten zoals België of Nederland, of machtige, zoals Japan, de Verenigde Staten, de Sowjet-Unie, te versterken.
Een konkreet voorbeeld: daar de inkoopdiensten van Frankrijk en Engeland gemeenschappelijk zijn gemaakt, staan de Belgische producenten van koper, tin of palmolie in de praktijk tegenover één koper, die dus in staat is om zijn eigen prijs op te leggen. Er zou een monopolie ontstaan, waaraan de zwakkeren zich te onderwerpen zouden hebben.”
Hiermee is intussen nog slechts een kant van de zaak weergegeven. De samenwerking van imperialistische staten als Engeland en Frankrijk op politiek en ekonomisch gebied heeft vooral ten doel. om de koloniale volkeren in Azië en Afrika onder de duim te houden en zij richt zich niet alleen tegen de Sowjet-Unie als ekonomische macht, maar tegen het bestaan zelf van de socialistische staat, zoals het optreden van de Franse en Engelse gedelegeerden te Genève zo duidelijk getoond heeft …
Hier hebben wij dus de enige reële kern van het gepraat over de ”Verenigde Staten van Europa” in de Engelse en Franse pers, of hij de Nederlandse sociaal-demokratie. Het zou in de praktijk neerkomen op de overheersing van Europa door het Engelse imperialisme, met het Franse als sekondant.
En onder imperialistische verhoudingen kan dit ook niet anders zijn. De Duitse plannen tot ”organisatie” van Europa hebben immers ook geen andere zin, dan de uitbuiting van Europa ten behoeve van een handvol Duitse groot-kapitalisten!
Het is daarom hoogst leerzaam, nu de oude leuzen weer opgeld doen, na te lezen, wat Lenin hierover reeds 24 jaar geleden geschreven heeft.
Ook toen werd er in socialistische kringen, in het bijzonder door Trotski, propaganda gemaakt voor de leuze van de ”Verenigde Staten van Europa”.
Lenin voerde hier tegen een krachtige strijd; zijn argumenten behouden ook nu nog hun volle waarde.
Het is daarom, dat wij hier het grootste deel van zijn artikel ”Over de leuze van de Verenigde Staten van Europa” overnemen. (Zie W.I. Lenin, Verzamelde Werken, Deel 5. blz. 155-158, .. Pegasus” 1937). Dit artikel werd gepubliceerd op 23 Augustus 1915.
Lenin: ”Van het standpunt van de ekonomische voorwaarden van het imperialisme, d.w.z. van de kapitaaluitvoer en de verdeling van de wereld onder de “vooraanstaande” en “geciviliseerde” koloniale mogendheden, zijn de Verenigde Staten van Europa onder het kapitalisme of onmogelijk of reaktionair.
Het kapitaal is internationaal en monopolistisch geworden. De wereld is verdeeld onder een handvol grote mogendheden, d.w.z. mogendheden, die bij het uitplunderen en het onderdrukken van naties het grootste sukses hebben.
Vier grote mogendheden van Europa: Engeland, Frankrijk, Rusland en Duitsland, met een bevolking van 250300 miljoen en een gebied van ongeveer 7 miljoen K.M.2, bezitten koloniën met een bevolking van bijna een half milliard (494.5 millioen), en een gebied van 64.6 milhoen K.M.2 d.w.z. bijna de helft van de aardbol (133 milhoen K.M.2, zonder de poolstreek).
Voeg hier de drie Aziatische staten aan toe: China, Turkije, Perzië, die thans door de rovers, die de .. bevrijdingsoorlog” voeren, namelijk door Japan, Rusland, Engeland en Frankrijk in stukken worden gescheurd. Deze drie Aziatische staten, die men half-koloniale rijken kan noemen (inderdaad zijn ze nu voor 9/10 koloniën), hebben een bevolking van 360 milhoen en een gezamenlijke oppervlakte van 14.5 milhoen K.M.2 (dat is bijna tYz keer zoveel als de gehele oppervlakte van Europa).
Verder hebben Engeland, Frankrijk en Duitsland in het buitenland op zijn minst 70 miljard roebel aan kapitaal belegd. Voor het in ontvangst nemen van een .,gewettigd” inkomentje uit dit aardige bedrag – een inkomentje van jaarlijks meer dan drie miljard roebel -. dienen nationale komitees van millionairs, die regeringen worden genoemd, beschikkend over leger en oorlogsvloot en die in de koloniën en half-koloniën zoontjes en broertjes van .,mijnheer Milliard” .. beleggen” in de hoedanigheid van onderkoningen, konsuls, gezanten. ambtenaren van allerlei soort, papen en andere bloedzuigers.
Zó is in het tijdvak van de hoogste ontwikkeling van het kapitalisme het uitplunderen van ongeveer één miljard bewoners der aarde door een handvol grote mogendheden georganiseerd.
En onder het kapitalisme is een andere organisatie niet mogelijk. Afstand doen van de koloniën, van de ,.invloedssferen”, van de uitvoer van het kapitaal? Dit te denken, betekent zichzelf te verlagen tot het peil van het priestertje, dat iedere Zondag aan de rijken de verhevenheid van het christendom predikt en hun de raad geeft. aan de armen te geven … wel. als het niet een paar miljarden zijn, dan maar een paar honderd roebel per jaar.
De Verenigde Staten van Europa” betekenen….
Lees verder bij de bron: Gerrit Herders Blog
