In Europa lopen de dingen uit de hand, sneller dan velen voorspelden. Buiten Brexit heerst een sterk anti-EU gevoel in Hongarije, Spanje, Italië, Griekenland en Frankrijk. De EU dreigt af te brokkelen, en mensen die bang zijn om de macht te verliezen, zijn vatbaar voor extreme daden van dictatoriale controle.
Hoe lang duurt het voordat de EU echt de autoritaire kracht wordt die mensen van beide kanten van het politieke spectrum altijd hebben gevreesd?
DE EU-DEFENSIEMACHT
Eerder dit jaar heeft de EU gestemd om een van haar eigen leden, Hongarije, te straffen voor het interne beleid van haar gekozen regering. Om hierover duidelijk te zijn – wat je ook van Viktor Orban vindt, hij werd gekozen door het volk van Hongarije. Hij is hun wettelijk erkende democratische leider. Hongarije stemde op hem – daarentegen stemde Hongarije NIET op een van de 448 EP-leden die de motie steunden, gesteld door het Nederlandse Europarlementariër Judith Sargentini, dat:
“Het Hongaarse volk verdient beter … Ze verdienen vrijheid van meningsuiting, non-discriminatie, verdraagzaamheid, rechtvaardigheid en gelijkheid, die allemaal verankerd zijn in de Europese verdragen.”
Merk op dat “democratie” niet op die lijst staat. “Tolerantie”, “gerechtigheid” en “gelijkheid”, maar geen democratie. Een freudiaanse slip misschien.
De stemming in het Europees Parlement was op zichzelf een corrupte onzin – een stemming waarbij onthoudingen buiten beschouwing werden gelaten zodat de 2/3 meerderheid kon worden bereikt. Het afdwingen van een wetsvoorstel dat in wezen vraagt om een verandering van regime in Hongarije via:
“passende maatregelen om inclusieve democratie, de rechtsstaat en eerbiediging van de grondrechten in Hongarije te herstellen”
Een voorgestelde straf – “The Nuclear Option” – is een verlies van stemrecht. Hongarije zou nog steeds lid zijn van de EU, zou nog steeds moeten betalen aan de EU, zou nog steeds alle EU-wetten en -regelgevingen moeten naleven, maar zou niet langer zeggenschap hebben over wat die wetten waren.
Dit zou, denkbeeldig, de verdediging zijn van “inclusieve democratie”.
Hoe lang voordat afkeuring en bestraffing van bepaalde leiders in regelrechte verwijdering worden omgezet? Kunnen we echt zeggen dat dit nooit zou gebeuren?
Deze maand hebben Parijs (en andere Franse steden) de massale demonstraties van Gilets Jaunes tegen de brandstofbelasting, de soberheid en de inkomensongelijkheid gezien. De gewelddadige repressie van deze protesten heeft geen kritiek gekregen van zowel individuele lidstaten van de EU, als de EU zelf. Een gepantserd voertuig geschilderd met de insignes van de EU werd echter gezien in de straten van Parijs.
Zowel Macron als Merkel hebben onlangs gesproken over de noodzaak van een EU-leger – zullen deze protesten in Frankrijk worden gebruikt als excuus om die plannen ten uitvoer te leggen?
Laten we aannemen dat het EU-leger tot stand is gebracht – laten we de Europese Unie de felbegeerde ‘defensiemacht’ leveren. 250.000 hypothetische mannen, afkomstig uit alle lidstaten. Wat is hun doel? Wat is hun functie?
Zouden ze bijvoorbeeld vorig jaar in Catalonië zijn ingezet om ‘de vrede te bewaren’? Zou een EU-leger zich hebben verzet tegen een vreedzame stemming om de integriteit van de Unie te “verdedigen”?
Zou een mogelijke stap in de omgang met de regering van Viktor Orban zijn om de EU-defensiemacht in Boedapest in te zetten en de man te verwijderen die een bedreiging vormt voor “gelijkheid”? Zou dat gelden als “passende maatregelen om inclusieve democratie te herstellen”?
Als de Brexit wordt geregeerd als een “bedreiging van de mensenrechten” (of een andere verzameling modekreten), zou het EU-leger met gepantserde voertuigen over de straten van Londen rijden om ons tegen onszelf te beschermen?
Er zijn veel situaties in het recente verleden van de EU geweest en konden dat ook zijn, waar militaire interventie alleen werd vermeden omdat het letterlijk geen optie was. Een EU-leger zou het een optie maken, vertrouwen we Brussel ervan om er geen gebruik van te maken?
Sommigen beweren dat een EU-leger een goede zaak zou zijn omdat het de afhankelijkheid van Europa van de NAVO zou verminderen en de invloed van de VS zou wegnemen. Ik geloof niet dat dit het geval is en als bewijs lever ik het feit dat de Carnegie Endowment for International Peace, een bekende NGO met steun van de VS, zeer positief tegenover het plan staat .
HET MINISTERIE VAN WAARHEID VAN DE EU
Natuurlijk is de toenemende mogelijkheid van een EU-consensus die met geweld wordt opgelegd slechts een deel van de dreiging.
Buiten fysieke onderdrukking – zowel door de EU (van nationale soevereiniteit), als door de staat (van het individuele recht om te protesteren) – zijn er waarschuwingssignalen van intellectuele onderdrukking. Een hardhandig optreden tegen de vrijheid van meningsuiting en opinie.
Er is een angstaanjagend artikel over The Guardian vandaag: Rusland had de weg gecreëerd voor de inbeslagname van schepen in Oekraïne met nepnieuwsactie . Het is niet eng vanwege de kop – het is beangstigend vanwege de beweegredenen erachter, en de implicaties voor de toekomst van Europa.
Het vlees van het artikel is een niet-verhandelde, niet-gelinkte, bewijsvrije claim van Russisch misdrijf en als zodanig is Hitchens’s Razor van toepassing.
De eerste helft van het artikel is bezaaid met leugens, weglatingen en fouten. Het is de Guardian, dat verwacht je. Negeer het gebabbel over cholera en nucleaire bommen. Negeer de feitelijke fouten – hoewel ze dat wel zijn. In dit geval doet niets er meer toe.
Het enige dat telt is de tweede helft – de voorgestelde “oplossing” voor het “probleem” waarop dit artikel een “reactie” is. Namelijk, online desinformatie. Specifiek, “Russische” online desinformatie.
Julian King, voormalig ambassadeur van het Verenigd Koninkrijk in Frankrijk en nu EU-veiligheidscommissaris, wil dat techbedrijven stappen ondernemen om de verspreiding van “nepnieuws” te voorkomen. Het is een oorlog tegen afwijkende meningen, met drie fronten.
Een – stel de “waarheid” vast:
Vorige week kondigde de Europese Commissie aan dat zij een systeem voor snelle waarschuwingen zou opzetten om lidstaten van de EU disinformatiecampagnes te helpen herkennen
In essentie zal er een door de EU verplichte lijst met aanvaardbaar “nieuws” zijn, en alles wat daar op de geringste manier van afwijkt, zal als “desinformatie” worden aangemerkt. Dit zal mensen in staat stellen om meningen te negeren die niet van henzelf afhangen.
Twee – elimineer afwijkende meningen:
King zei dat sociale mediaplatformen nodig zijn om valse accounts te identificeren en te sluiten die desinformatie verspreidden.
Met ‘nepaccounts’ bedoelen ze accounts die ‘desinformatie’ verspreiden. Het zijn van een ‘bot’ gaat niet over het feit of je een echte persoon bent, het gaat erom of je wel of niet de juiste mening hebt. Zoals is aangetoond, weten ze niet of geven ze er niet om wie echt is en wie niet. Volkomen echte mensen zijn Russische bots in de media genoemd, als het bewezen is dat ze noch Russisch noch bots zijn. Of dit incompetentie of corruptie is, doet er niet toe, het gaat erover dat regeringen hebben laten zien dat ze op dit punt niet te vertrouwen zijn.
Drie – controleer het verhaal:
We moeten meer duidelijkheid krijgen over algoritmen, informatie over hoe ze prioriteit geven aan bijvoorbeeld welke inhoud wordt weergegeven. Als u zoekt naar iets dat gerelateerd is aan de EU op Google, staat de inhoud van Russische propaganda-outlets zoals RT of Sputnik steevast in de eerste paar resultaten … .Alles hiervan moet worden onderworpen aan onafhankelijk toezicht en controle.
Het Google-algoritme staat nieuws toe dat het niet eens is met de EU, of er direct kritisch over is, om in hun resultaten te worden getoond. Dit is onaanvaardbaar. Wat de veiligheidscommissaris van de EU wil, is dat Google hun systeem “opknapt” om ervoor te zorgen dat nieuws dat afwijkt van de EU-agenda niet wordt weergegeven in hun resultaten.
Nu, als u denkt dat dat klinkt als censuur, maak u dan geen zorgen omdat [onze nadruk]:
Wat we niet proberen te doen, is het internet censureren. Er is geen suggestie dat wij – of iemand anders – de scheidsrechter moeten worden over welke inhoud gebruikers wel of niet online zouden moeten gebruiken. Dit gaat over transparantie, geen censuur.
De EU wil dat Google bepaalde websites uit hun algoritme verwijdert, maar het gaat om transparantie, niet om censuur. Dus dat is OK.
CONCLUSIE
Op te sommen:
- De twee belangrijkste boegbeelden van de Europese Unie zijn beide voorstander van een EU-leger.
- De vlag van de Europese Unie is geschilderd op gepantserde voertuigen die protest tegen de regering in Frankrijk onderdrukken.
- De Europese Unie schrapt £ 4,6 miljoen (5 miljoen euro) om “mensen te helpen desinformatie te herkennen”.
- De Europese Unie wil socialemediabedrijven onder druk zetten om accounts die ‘nepnieuws’ verspreiden, ‘af te sluiten’.
- De Europese Unie wil dat Google hun algoritme wijzigt, nieuws promoot dat de EU prijst en sites die kritiek erop hebben, degradeert.
- De Europese Unie wil dat we begrijpen dat dit om “transparantie” gaat en dat het beslist geen censuur is.
Klinkt dit als een organisatie waarvan we een deel willen zijn? Moeten we willen de voorgestelde multi-nationale EU-“defensie” neer te zetten anti-EU marsen in de straten van Barcelona of Rome? Om het idee toe te juichen dat het EU-leger naar niet-coöperatieve lidstaten zou kunnen worden gestuurd om ‘gevaarlijke’ gekozen leiders te verwijderen omdat ze een bedreiging vormen voor ‘gelijkheid’?
We zullen zelfs niet in staat zijn om de waarheid van die zaken te achterhalen, omdat de EU lijsten met ‘nepnieuws’-socialemedia accounts zal leveren aan Twitter en Facebook, die ze plichtmatig zullen afsluiten. Terwijl Google hun algoritme wijzigt en opnieuw wijzigt om er zeker van te zijn dat nieuws over de onderdrukking van de democratie in de EU zo ver naar beneden wordt gedrukt op de resultatenpagina’s, kan het net zo goed niet bestaan.
De Britse pers, experts en sprekende hoofden verwijzen voortdurend naar de ‘Brexit-crisis’, maar dat is alleen maar hysterie en angstzaaien. Opnieuw onderhandelen over uw positie in een handelsblok is GEEN crisis. Een crisis is wat er gebeurt als een ongekozen, bureaucratische machtsstructuur plotseling voelt dat haar greep op macht wegglijdt en dienovereenkomstig handelt.
En een crisis zou wel eens aan de horizon kunnen komen. De waarschuwingen zijn er, als je ze wilt zien.
Lees verder bij de bron: OffGuardian
