Volgens de Zweedse media wil de Europese Unie een wet invoeren waarin alle IT-dienstverleners in de lidstaten verplicht worden in het betreffende land hun volledige serverinhoud – inclusief klanten e-mail en webgeschiedenis – aan alle EU-autoriteiten door te geven.
ln de Zweedse media lezen we het volgende:
Volgens een EU-voorstel moeten alle IT-dienstverleners in de lidstaten, zonder voorafgaande rechterlijke toetsing in het betreffende land, al hun serverinhoud – inclusief e-mail en webgeschiedenis van klanten – aan alle EU-, centrale en lokale autoriteiten overhandigen. Dat rapporteert Banhof’s CEO Jon Karlung in een reeks tweets en laat zien hoe de vorm voor een dergelijke toestemming verschijnt.
Onduidelijk (opzettelijk onduidelijk?) blijft in het voorbereidende document (link hier) of deze toegang tot de gegevens routinematig wel mogelijk is, zelfs zonder voorafgaande rechterlijke toetsing. In Zweden is dit naar verwachting mogelijk. Aangezien in dat land een dergelijke vrijgave van gegevens op basis van een eerdere rechterlijke toetsing en een rechterlijke uitspraak al mogelijk is, zou de nieuwe wet daar geen zin hebben. Het document zegt ook:
“De gegevens die door een Europees bevel tot uitgifte worden opgevraagd, moeten rechtstreeks aan de autoriteiten beschikbaar worden gesteld – zonder de hulp van de autoriteiten van de lidstaat waar de IT-dienstverlener is gevestigd of vertegenwoordigd.”
Artikel 6 van het wetsvoorstel benadrukt uitdrukkelijk dat de publicatie van gevoelige gegevens ook kan worden verkregen door een openbare aanklager of later worden gevalideerd (!), wat betekent dat er geen voorafgaande rechterlijke beslissing meer nodig is.
In plaats daarvan wordt er heel vaag gewaarschuwd dat een vrijgave-bevel alleen moet worden uitgegeven “indien nodig en evenredig”. Wat dat ook moge betekenen.
De gegevenscategorieën die door de bevoegde autoriteiten kunnen worden verkregen met de voorgestelde Europese afgifte-order, omvatten abonneegegevens, legitimatiegegevens, transactiegegevens (deze drie categorieën worden “niet-inhoudgegevens” genoemd) en, veel meer dan voorheen, opgeslagen inhoudsgegevens.
Het opeisen van een verzameling transactiegegevens wordt echter ook gedaan om informatie te verkrijgen over de contacten en de verblijfplaats van de gebruiker. Hierdoor kan het systeem precies uitvinden waar en wanneer of wie er verblijft.
Er zijn twee oplossingen gegeven voor de vraag hoe dit organisatorisch te organiseren:
2) er komt een nieuwe gigantische EU-autoriteit met kantoren in alle EU-landen, waar de regeringen en administraties van de afzonderlijke EU-lidstaten hun informatie kunnen verkrijgen. Maar één ding is volgens het document wel duidelijk: de gigantische kosten voor het toezicht ervan moeten de belastingbetalers dragen.
Het argument voor deze “innovatie” is de strijd tegen groeiende criminaliteit en de strijd tegen het terrorisme – inderdaad, het afgezaagde en allesomvattende argument. Het is belangrijk dat – volgens het wetsvoorstel – de toegang tot de gegevens al mogelijk moet zijn met het oog op preventie, niet alleen het onderzoeken, opsporen of vervolgen van strafbare feiten. Deze brede formulering zorgt er ook voor dat de overheden riant misbruik kunnen maken van de voorgestelde wet.
Hoewel dit slechts een ontwerp is van de Europese Commissie, die nog door het Europees nepparlement moet worden goedgekeurd (hamerstukje), is de uitvoering van het voorstel al enkele maanden geleden goed ingepland door de Zweedse regering.
Velen zullen zich afvragen hoe dit past in de nieuwe, onlangs geïntroduceerde EU-regels voor gegevensbescherming (DVGO). Het antwoord is vrij eenvoudig: de rechten van burgers in de fascistische EU worden ernstig ingeperkt en die van EU-ambtenaren wordt enorm uitgebreid. Het doel van de almacht van “Het Vierde Rijk” is dat de vrijheid en zelfbeschikking van de bevolking steeds verder moet worden afgebroken.
Lees verder bij de bron: Stop de Bankiers
