In mijn commentaren en reacties heb ik het al vaker benoemd. De wereldwijde schuldenberg stemt tot grote zorgen. Het is mijn stokpaardje geworden en telkens kom ik er op terug. In al mijn sombere verwachtingen over de neergang van ons financiële stelsel heb ik vaak een alinea gebruikt om te jammeren over onze enorme schuldenberg. Ik zie de wereldwijde schuldophoping als oorzaak voor het verval van ons sociale welvaartstaat. De toenemende rente- en aflossingsverplichtingen van alle staatsleningen, bedrijfs- en particuliere leningen vreten een steeds groter deel weg van ons BBP.
In mijn laatste column “En we slapen lekker verder”, heb ik een staatje uit Wikipedia gebruikt om aan te tonen hoeveel landen alleen in onze EU al een percentage schuld van het BBP hebben van onhoudbare proporties. Dat is ronduit zorgwekkend. Dit betekent dat een groot deel van onze verdiencapaciteit wordt opgeslokt door de rente- en aflossingsverplichtingen. Niet voor niets heeft Draaki de rente naar beneden gemanipuleerd om de schuldenberg van de diverse landen nog enigszins betaalbaar te houden. Dan moeten landen natuurlijk direct wel extra gaan aflossen om weer wat lucht te krijgen voor echte investeringen in o.a. werkgelegenheid en innovatie. Maar wat blijkt? De schulden nemen wereldwijd alleen maar toe. Vergis u niet in de percentages in de tabel, die bij sommige landen van 2013 op 2014 afneemt. Dat heeft te maken met een groei van het BBP waardoor de schuld in verhouding met het BBP kleiner is maar wel in volume is toegenomen. Zodra zich een krimp in het BBP voordoet is uiteraard het percentage schuld weer groter. Gezien de alsmaar groeiende schuldenberg zal het verdomd lastig worden om een robuust groeiende economie te creëren met groeipercentages waarmee het mogelijk is om aan echte schuldaflossing te gaan beginnen. Niet alleen de staatsschulden nemen een flinke hap uit de schatkist aan rente en aflossing, maar in ons eigen polderlandje is ook de private schuld torenhoog.
Lage rente, nieuwe bubbel woningmarkt
Door de lage rentestandaard wordt weer een nieuwe bubbel in onze woningmarkt gecreëerd. Er worden veel nieuwe hypotheken afgesloten met een annuïteitenschema waardoor met de lage rente best wel flink wordt afgelost. Hierdoor, en door stijgende prijzen, zal er over een aantal jaren overwaarde ontstaan waardoor men de kriebels krijgt om hutje voor huisje en huisje voor villaatje en villa voor landhuis te gaan inruilen. Kortom, ondanks een annuïteiten-aflossingsschema zal bij menig huiseigenaar de schuld groter worden al naar gelang de verhuizingsdrift. Een nieuwe huizenbubbel misschien. Of het echt die kant uitgaat is mede afhankelijk van andere factoren. De economische horizon is nu totaal anders dan de vette jaren van de laatste decennia van de vorige eeuw. Er hangt ons nu iets heel anders boven het hoofd.
Gijzeling van de euro en centrale banken
De gijzeling van de euro die de economische groei wegzuigt binnen de eurozone te samen met de levensgevaarlijke wereldwijde schuldenberg die uiteindelijk zal leiden tot een krimpend BBP en recessies. Lawinegevaar dreigt maar ook deflatie. Dalende prijzen aan de pomp, maar ook in de supermarkt door o.a. dalende melkprijzen en veel andere grondstoffen. Op korte termijn hosanna voor onze porte-met-niks, maar funest natuurlijk voor onze pensioenen en spaargelden door de extreem lage rente. De huidige opleving van de economie zoals die door sommigen wordt gevoeld, en van regeringswege wordt gepropagandeerd, zal van korte duur zijn. Simpelweg omdat het beleid van centrale banken binnenkort is uitgewerkt. De rente kan niet lager, want dat wordt pure diefstal van spaartegoeden en pensioenen. Het opkoopprogramma van 60 miljard per maand van Draaki loopt volgend jaar af en dan hebben we een ECB met een opgeblazen balans van Frankfurt tot Tokio. De Japanners kunnen er ook wat van, staatsschuld van 227 procent BBP. Kortom, doffe ellende bij centrale banken die gaan mopperen op politici die hun beleid niet hebben aangepast om groei te creëren. Maar ja, hoe moet je groei creëren als je geen ruimte hebt binnen de begroting omdat alle financiën worden opgeslokt door rente- en aflossingsverplichtingen.
De pot verwijt de ketel dat-ie zwart ziet
We geraken langzaam in een fase dat beleidsmakers van centrale banken en politici elkaar verwijten gaan maken. De pot verwijt de ketel dat-ie zwart ziet. We zien al een leuk schouwspel in Griekenland. De premier die roept dat er binnen afzienbare tijd wordt begonnen met schuldafschrijving. Duitsland die roept, “dass kommt nicht in frage,” en het IMF roept ook om Griekse schuld af te schrijven. Hier gaan straks de poppen aan het dansen. Daar gaan ze niet uitkomen. Puur alleen vanwege het feit dat wanneer Jantje voor straf i.p.v. 100 maar 50 strafregels hoeft te schrijven Pietje dat ook wil. Toch zal het gaan gebeuren, de grote schuldafschrijving zit er aan te komen. De schuld bij andere EU-grootmachten is ook veel te hoog om nog enige economische groei te genereren.
Het grote afschrijven gaat weldra beginnen
In mijn optiek staan we op het kantelpunt dat het grote afschrijven weldra gaat beginnen. Ik vind dat heel spannend. Wat gaat dat ons brengen? Grote chaos natuurlijk. Hoeveel moet er worden afgeschreven en wie gaat er vooraan staan in de rij? Dat wordt een gekibbel van jewelste in de Brusselse poppenkast. Wordt verwacht binnenkort in dit theater. Ik denk dat we de oude arena’s weer kunnen openstellen. Ben zeer benieuwd hoe die politieke gevechten gaan verlopen. Let wel, het afschrijven van schulden betekent een enorme verliespost voor de bezitters van de obligaties. Beleggers, banken en pensioenfondsen gaan spannende tijden tegemoet. Geplaagd door een lage rentestandaard kan dit er nog wel bij. Het besef zal bij politici ook doordingen dat de enorme schuldenberg economische groei onmogelijk maakt en dat je er vanaf moet. Alleen de nette manier lukt niet meer. Aflossen doet men al een tijdje met nieuwe leningen. Alleen toegestaan bij de ministeries van Financiën. Wij belasting betalende burgers hebben het nakijken. Aan ons is het niet weggelegd om het ene gat met het andere te dichten. Word ik toch direct aangemeld bij de schuldhulpverlening.
De omgekeerde wereld
Het is de omgekeerde wereld. Er wordt gemeten met twee maten. Staatsschulden rijzen de pan uit en wij burgers worden de schuldsanering in gebonjourd als we het te bont maken. Als je goed nadenkt de zotheid ten top. Maar let op, wat gaat er straks gebeuren? Juist ja, grote sommen geld, ja miljarden op de balansen van banken en pensioenfondsen moeten worden weggeschreven ten behoud van de euro en t.g.v. het schoonvegen van balansen van centrale banken etc. Enorme kapitaalverliezen die worden neergelegd bij de rekeninghouders van banken, pensioengenieters en pensioenpremiebetalers, en uiteindelijk ook de belastingbetalers. Piet is driedubbel de Pineut. Allemaal het gevolg van ruim boven de stand leven van complete naties door wanbeleid van onbekwame politici. Ik weet dat wat ik hier schets een compleet doemscenario is. Toch denk ik dat we die kant opgaan. Er is geen keus. Ik volg de situatie rondom Griekenland nauwlettend omdat daar de trigger ligt voor de naderende ellende. Tegelijk hebben we China en de andere BRICS-landen waar het niks te jofel gaat momenteel.
Financiële markten nog in trance
Gelukkig zijn de westerse financiële markten nog geheel in trance en betoverd door het beleid van de centrale banken met hun geldverruimingspolitiek. Ondanks vele negatieve signalen wereldwijd geloven beleggers in de EU en de VS nog steeds in de woorden van Draaki en Yellen. Het vurig willen geloven dat centrale banken in staat zijn om westerse economieën op basis van een geldverruimingsbeleid draaiende te houden is gebaseerd op pure waanzin. Dat is het opblazen van een systeem van jewelste. In een gezonde welvaart-maatschappij heerst een vrije handel gebaseerd op vraag en aanbod en waarin landen van verschillende culturen en zelfstandige begrotingen hun eigen munteenheid kunnen op- of afwaarderen wanneer dat noodzakelijk is. Dus niet gevangen zitten in een dwangmatig opgelegde muntunie. Dat de euro is mislukt gaat nu wel duidelijk worden.
Stilte voor de storm
Het is even weer stilte voor de storm. Straks koppen de MSM glimjuichende politici op hun voorpagina’s die allen hun eigen gelijk verkondigen, maar wordt er gewoon doorgemodderd met halfbakken onmogelijk na te komen afspraken die elkaar steeds vaker achterhalen. Het ene akkoord wordt achterhaald door het andere. Koorddansende politici, de muppetshow in Brussel. Stelt u zich er vast maar op in, dat wordt een nieuwe serie op onze LED-schermen met straks hogere kijkcijfers dan “Goede tijden, slechte tijden.” De titel kan bijna dezelfde zijn, “Na goede tijden volgen slechte tijden.” Eén van de hoofdstukken zal ongetwijfeld zijn: “De Grote Schuldkwijting.” Te verwachten binnen een jaar of twee. We gaan het vast en zeker meemaken dat onze EU-marionetten daar op aan gaan sturen. Onder aanvoering van premier Renzi en Hollande, vertegenwoordigers van de snelst groeiende schuldenlanden Italië en Frankrijk. Een felle strijd ontbrandt zich tussen Merkel en Hollande waarbij Merkel zal moeten inbinden en uiteindelijk zal moeten toegeven dat grote schuldafschrijving niet meer is tegen te houden. De schuldenberg is simpelweg te hoog. Ooit zal de lawine van te hoge schulden moeten gaan schuiven.
Besmettelijke schuldenval gaat wereldwijd
Het tijdperk van verlies nemen staat voor de deur. En hoe gaan we het verlies nemen? Heel simpel, schulden die als vorderingen op veel balansen staan genoteerd eenvoudig wegstrepen met een simpele pennenstreep. Beleggers weten dat speculeren risico’s met zich meebrengen en zullen morrend akkoord gaan. Er is geen keuze meer. Er zal zeker chaos ontstaan bij het zoeken naar de schuldigen van de grote misère. Parlementaire enquêtes aan de lopende band bij het zoeken naar de verantwoordelijken, de veroorzakers van de doffe ellende van de schuldenval. Een wereldwijde besmettelijke schuldenval waarbij anders dan Ebola geen medicijn voor bestaat. Ja, uitzieken en helemaal opnieuw aansterken zal de enige remedie blijken te zijn. Een puur natuurlijk verschijnsel. Voor grote natuurrampen heeft de mensheid geen oplossing weten te vinden. We kunnen veel, zoals kanaliseren en irrigeren, etc, etc. Maar een lawine tegen houden van schuldpapier van de Mont Blanc tot aan de Mount Everest is een bergje teveel. Met bulldozers zal een nieuw pad moeten worden geschoven en vrachtwagens vol waardeloos geworden schuldpapier worden gedumpt. Dat is zo ongeveer het toekomstscenario wat ik verwacht. Het kan gewoon niet anders. Als de schuld te hoog is geworden kun je niet eeuwig de schuld vooruit blijven schuiven door het opstapelen voor de volgende generatie. Dat is wat al tientallen jaren gebeurd. De westerse welvaart en ook de Chinese welvaart is gekocht met schuld. Balansen van grote beleggers puilen uit van staatsleningen en ander schuldpapier. Banken en pensioenfondsen zijn zo dadelijk de grote verliezers. En wie bevoorraden de banken? Precies, Jantje, Pietje, Hansje en Grietje. Spaargelden en pensioenpremies staan op punt om te verdampen. We staan er bij en kijken er naar. We zijn machteloos en laten het geworden. Wat kunnen wij burgers er nog aan doen?
Gaan private schulden meedoen in schuldkwijting?
Conform het gelijkheidsbeginsel, het toepassen van dezelfde maatstaven voor iedereen, zullen wij burgers via onze volksvertegenwoordigers moeten afdwingen dat ook private schulden gaan meedoen in de schuldkwijting. Een bijna onmogelijke gedachte zult u denken. Maar waarom eigenlijk? Staatsschuld of private schuld is ene grote hoop schuld. Bij de gewone man, Piet Particulier, kennen we de schuldafschrijving al sinds jaar en dag. Iemand met teveel schuld wordt of failliet verklaard of de schuldsanering in gesodemieterd. Zonder pardon, uithuilen en opnieuw beginnen. Dat is persoonlijk leed veroorzaakt door persoonlijke fouten of door domme pech. Als door een systeemfout in ons financiële stelsel, veroorzaakt door wanbeleid van politici en centrale banken, de gewone burgers worden meegesleurd in een schuldenval, dan zou het niet meer dan billijk zijn dat ook private schulden (deels) worden kwijtgescholden. Gelijke monniken, gelijke kappen. Niet dat deze opmerking nu een oproep betekent voor Jan en alleman om zoveel mogelijk schulden te maken in de aanloop naar een reset, in feite is die schuldenrace al aan de gang natuurlijk. Mijn constatering is puur bedoeld om aan te geven dat bij een aanstaand (wereldwijd) afschrijven van staatsschulden de belastingbetaler/rekeninghouder/pensioenpremiebetaler de uiteindelijke verliezer is. Als er wereldwijd wordt afgewaardeerd op activa met een enorme kapitaalvernietiging tot gevolg hebbende, dan is het niet meer dan billijk dat iedere (onvermogende) burger voor een gelijk aandeel daarin meedeelt. Grote vraag is natuurlijk welke arbiter gaat hierin oordelen. Maar ja, ongelijkheid heeft de mensheid nog nooit in het lange menselijke bestaan kunnen wegnemen. Dus zal mijn opmerking wel volledig opgaan in het luchtledige en snap ik ineens weer waarom ik onder een toepasselijke schuilnaam schrijf.
Van schuldencarrousel naar schuldenval
De wereldwijde schuldenberg van soevereine landen wordt wereldwijd verhandeld in een enorme financiële schuldencarrousel. Een faillissement van één zo’n schuldenstaat(bv Griekenland) zal wereldwijd de boel doen schuiven. Vandaar de angst voor een Grexit. Dus zal schuldafschrijving de enige, maar net zo kwade oplossing zijn. Grote verliezen bij de grote financials zullen door de kettingreactie van de schuldenval met parallelle deflatie leiden tot een wereldwijde ontslaggolf en daardoor nog meer wanbetalers. Kortom een doemscenario. Of het werkelijk die kant op gaat is afhankelijk van het tempo waarin de schuldkwijting wordt opgestart. Maar hier wringt hem nou juist de schoen. De verschillende soevereine landen zullen in het overleg gaan vastlopen om de volgorde te bepalen van wie eerst mag beginnen en voor hoeveel. In het begin wordt natuurlijk gestart met kleine percentages. Dat is voor de bühne om te laten zien dat een goed en ordelijk begin wordt gemaakt zonder dat er al teveel verliezen optreden. Na verloop van tijd zal blijken dat het te weinig is en worden de percentages groter, de verliezen groter, en de meningsverschillen van al die verschillende oppermachtige staatjes uiteraard ook groter. Men gaat de controle verliezen en ieders gaat voor zich. Kortom, paniek in de tent. Tot zover durf ik mijn veronderstelling in deze column te omschrijven. Gelukkig ben ik geen econoom of wetenschapper en zijn al mijn aannames puur gebaseerd op nuchtere waarneming en eigen analyses. Toch voel ik aan mijn water dat er wat mis is in onze welvaart-gebouwd-op-schuld-maatschappij. Hier nog klein voorbeeldje via een publicatie in onze MSM hoe bijvoorbeeld een bepaalde beroepsgroep in ons kikkerlandje er voor staat.En da’s nog niet alles. Zelfs aan munitie schijnt het te mankeren: Genoeg ellende weer voor een column. Tot een volgende keer misschien.
Lees verder via de Bron: Biflatie.nl
