In lijn met de toekomstvisie van President Vladimir Poetin kochten Russische investeerders tussen 2009 en 2013 een Canadees mijnbedrijf. Dat bedrijf, later bekend als Uranium One, handelde in de grondstof voor atoomwapens en kerncentrales. Ook bezat het 20% van de totale uraniumwinning in de Verenigde Staten.
Het was Hillary Clinton, destijds Secretary of State onder President Obama, en nu in de race om de eerste vrouwelijke President van Amerika te worden, die de uraniumverkoop aan de Russen persoonlijk goedkeurde.
In dezelfde periode gaf de CEO van Uranium One via zijn familiestichting $2,35 miljoen dollar aan de door haar man Bill Clinton opgerichte Clinton Foundation. Vóór de overname nodigde een Russische investeringsbank met banden met het Kremlin Bill uit voor een korte toespraak—hij verdiende in één dag $500.000 dollar.
‘Pay to Play’
Het is slechts één van de vele voorbeelden van wat Peter Schweizer, auteur van het boek Clinton Cash (2015), de pay to play-strategie van de Clintons noemt: „Geef geld aan Bill, krijg een gunst van Hill.” Het boek werd een New York Times bestseller. Illegale kopieën meegeteld trok de gelijknamige documentaire op YouTube al meer dan 3 miljoen kijkers (hieren hier).
Naar aanleiding van het boek deden drie departementen van de Amerikaanse FBI een poging om de Clinton-stichting voor de rechter te krijgen. Inmiddels loopt er een gerechtelijk onderzoek naar mogelijke corruptie.
Bill Clinton richtte de Foundation in 2001 op. Omdat zijn vrouw Hillary in 2009 onder Obama zou dienen, beval de President dat de Clinton Foundation haar lijst donateurs openbaar moest maken. Daarmee zou ze de schijn van belangenverstrengeling moeten vermijden. Maar inmiddels is bijvoorbeeld gebleken dat een medewerker van Secretary of State Hillary Clinton, Cheryl Mills, tegelijkertijd ook voor de Clinton Foundation heeft gewerkt.
De Clinton Foundation en de Nederlandse overheid
Op de lijst donateurs staan tussen de vele grote bedrijven, stichtingen en filantropen ook een aantal nationale overheden, waaronder Nederland. Zij doneerden grote bedragen belastinggeld.
Australië, Noorwegen en Saoedi-Arabië gaven ieder tussen $10 en 25 miljoen dollar aan de Foundation van de Clintons. Daarna volgen Nederland en Koeweit met ieder $5 tot 10 mln., en vervolgens Qatar, Brunei en de Verenigde Arabische Emiraten (VAE) met nog eens $1–5 mln aan giften per land.
Waarom doneren nationale overheden het belastinggeld van hun onderdanen aan een Amerikaans goed doel? Waarom doneerden ze dat niet rechtstreeks aan eigen ontwikkelingssamenwerking? Waarom werden goede doelen in eigen land gepasseerd?
Misschien kregen zij ook wel een gunst van Hill in ruil voor geld aan Bill, want wat opvalt is dat deze donorlanden iets met elkaar gemeen hebben. Ze staan allen hoog in de top van olie-exporterende landen. Saoedi-Arabië staat op 1, Koeweit op 3, de VAE op 7, Noorwegen op 10, Qatar op 14, Australië op 25, en Brunei op de 35ste plek. Nederland bungelt weliswaar onderaan op plaats 48, maar dient daarentegen wel als thuisland voor het zesde grootste energieconcern, Koninklijke Shell.
De Nationale Postcode Loterij
Nederland speelt om nog een andere reden een rol in de Clinton Foundation. De Nationale Postcode Loterij, na de Staatsloterij de grootste loterij van Nederland, doneerde naar eigen zeggen al €24.1 miljoen Euro aan de Clinton Foundation.
Maar daar blijft het niet bij. De Postcode Loterij wordt namelijk bestuurd door het bedrijf Novamedia B.V. van zakenman Boudewijn Poelman. Novamedia breidde haar loterijconcept uit naar andere landen als Zweden, Duitsland en Groot-Brittannië.
En inderdaad, ook de Britse People’s Postcode Trust en de Postcode African Trust doneerden tussen een half en een heel miljoen dollar aan de Clinton-stichting. De Swedish Postcode Foundation gaf tussen $1-5 mln., evenals de Swedish Postcode Lottery, die tussen $10 en 25 mln. doneerde. Tezamen doneerden de Poelman-loterijen tussen minstens $36 en 52 mln. dollar.
Hier duikt weer dezelfde vraag op. Waarom keerden de Loterijen zulke grote bedragen niet rechtstreeks uit aan de eigen aangesloten goede doelen? Wat is er zo bijzonder aan de Clinton Foundation? Het is namelijk niet zo dat de Clinton Foundation haar geld beter weet te besteden. Uit deze factcheck blijkt dat de Clinton-stichting bijna 81% van de ontvangen giften uitgeeft aan organisatiekosten, reiskosten, trainingen en salarissen. Niet meer dan 19% belandde daadwerlijk bij goede doelen.
Blind idealisme, of grenzeloze corruptie?
Op grond van zijn onderzoek gelooft Peter Schweizer daarom dat de Clinton Foundation een front is voor corruptie. In ruil voor giften aan de Clinton Foundation kopen bedrijven en overheden zich in het wereldwijde netwerk van de Clintons in.
Via deze achterdeurconstructie worden volgens Schweizer bijvoorbeeld Afrikaanse dictators omgekocht. Zij gunnen vervolgens vriendjes van de Clintons lucratieve olie- en mijncontracten. In ruil voor een goedbetaalde toespraak noemde Bill Clinton de dictator van Rwanda Paul Kagame „een van de grootste leiders van onze tijd”.
Alles is te koop. Wat ooit is begonnen als idealisme is uit blind opportunisme verworden tot grenzeloze corruptie. De Clinton-kwestie kan vrij eenvoudig worden samengevat in de functietitel van onze eigen Lilianne Ploumen: Minister van Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking. Voor de grote spelers in de wereldhandel zijn beide zaken namelijk één en hetzelfde ding.
Lilianne Ploumen en Bill Clinton bij een Unilever-etentje.
Sharon Dijksma, staatssecretaris van Infrastructuur en Milieu.
JDreport.com publiceert verhalen uit een flink aantal andere "onafhankelijke" nieuwsbronnen, blogs en wat al niet meer.
De meningen in dit artikel zijn van de bron en weerspiegelen niet JDreport.com.
Wanneer je voor de eerste keer inlogt met een Social Login-knop, verzamelen wij van je account openbare profielinformatie gedeeld door de Social login provider, op basis van je privacy-instellingen. We krijgen ook je e-mailadres om automatisch een account voor je aan te maken op onze site. Zodra je account is aangemaakt, ben je ingelogd op dit account.
Niet akkoordAkkoord
Maak verbinding met
Ik sta toe om een account aan te maken
Wanneer je voor de eerste keer inlogt met een Social Login-knop, verzamelen wij van je account openbare profielinformatie gedeeld door de Social login provider, op basis van je privacy-instellingen. We krijgen ook je e-mailadres om automatisch een account voor je aan te maken op onze site. Zodra je account is aangemaakt, ben je ingelogd op dit account.
