Het wordt eens tijd om na 7 jaar crisis, of zo u wilt, economische neergang, de boel op een rijtje te zetten. De stand van zaken. In ons polderlandje, wat zo mooi was ingericht volgens democratische politieke besluitvorming, is de laatste jaren veel veranderd. Het bekende poldermodel, wat ooit tot stand is gekomen na veel overleg en waarin met alle bevolkingsgroepen met hun sociale aspecten rekening is gehouden, wordt langzaam afgebroken. We kijken er naar, halen onze schouders op, mopperen wat en doen vervolgens heel weinig om de huidige afbraak tegen te gaan.
Grootkapitaal van de ECB
Nog altijd denkt de grote meute dat onze gevestigde politieke kliek het tij wel zal keren en ons laagland zal beschermen tegen de opkomende vloed van de hogere machten die onze polder onder water dreigen te zetten met een stormvloed van maatregelen waarop wij laaglanders totaal geen invloed meer kunnen uitoefenen. Dit is zo ongeveer het beeld wat ik voor ogen heb wanneer ik doel op de hogere machten in de vorm van het grootkapitaal van de ECB, die bij machte van super-Mario Draghi onze Europese grootbanken van veel kapitaal voorzien om daarmee de enorme schuldencarrousel op gang te houden ten faveure van een mislukte muntunie. Een muntunie die ten koste van geslachtofferde belastingbetalers overeind moet worden gehouden om te voorkomen dat bij een crash van de muntunie de hele EU in elkaar stort door financiële chaos.
Het rommelt in het Zuiden
We kunnen de naderende donderbui in het zuiden al zien hangen. De telkens terugkerende financiële en maatschappelijk ellende van een totaal onbetrouwbare Griekse “partner” die de EU-politici en IMF bij herhaling onder druk zetten om uitstel van executie af te dwingen. Ondertussen gewoon steun zoeken bij Rusland, momenteel de opponent van de EU. De bekende kat in nood. Om te voorkomen dat de boel gaat schuiven zal de EU-ministerraad met het IMF op het allerlaatst weer akkoord gaan met de meest idiote Griekse voorstellen waarmee de onderkant van de Griekse samenleving van een inmiddels derde wereldland nog verder wordt uitgemolken.
Griekse belastingmoraal wordt “zomaar beter”
Eén van de voorstellen om de belastingmoraal van een diep weggezakt immoreel land op te vijzelen lijkt realistisch maar naar mijn mening onmogelijk toepasbaar binnen afzienbare tijd. Het opkrikken van een fiscale moraal van een land wat al eeuwenlang niet meer weet wat belasting betalen is naar draagkracht is een utopie. Een gemiddelde Europese burger met een middelbare schoolopleiding snapt zelfs dat het decennia of gewoon een generatie lang gaat duren om een land anders te leren denken en vooral veerkrachtig te handelen. Maar Europese politici geloven meer in sprookjes dan de gemiddelde burger. Daarom zullen we er met ons allen aan moeten geloven dat het laatste sprookje van een neurotische euro, met een neuro- en zeuro-keerzijde, de sprookjesgeschiedenis in gaat als een muntunie met de meest fantastische politieke denkbeelden die zelfs Hans Christian Andersen in zijn hele verzameling niet had kunnen bedenken. Als je het goed beschouwt dan lijkt de hele muntunie een dramatisch opgevoerde klucht waarbij goedgelovige belastingbetalers zich laten misleiden door eurofiele politici die het nodig vinden om met geld van belastingbetalers een enorm gedrocht overeind te houden.
ECB gelooft ook in wonderen
Naast dromende politici staat de ECB die met het bijeen gespaarde kapitaal van hun burgers trachten de balansen van bijna misdadige banken schoon te vegen met nieuw vers geld. Blinkende nieuwe euroos die vervolgens kunnen worden aangewend om het bedrijfsleven nieuw leven in te blazen. Alsof het MKB in de rij staat om nieuw bedrijfskapitaal te vergaren omdat de consumenten zich staan te verdringen voor hun panden om hun koopwaren af te nemen. Het zou aan mij kunnen liggen maar ik zie deze fantastisch voorgestelde verschijnselen niet gebeuren in mijn omgeving. Had wel gekund natuurlijk wanneer de ECB niet de balansen van onze grootbanken schoonveegt maar die 1,1 biljoen eurootjes gewoon ten goede had laten komen aan ons bankrekeninghouders. Is net zo makkelijk gedaan als gezegd hoor.
Graag overmaken naar mijn IBAN-rekeningnummer…
Voor het Europese betalingsverkeer hebben we met ons allen het IBAN-nummer moeten toevoegen aan ons rekeningnummer. Had ik altijd gehoopt hiermee enig voordeel op te doen. Beste meneer Draghi, u hebt mis geschoten; u hebt uw kans voorbij laten gaan. Al uw systeembanken hadden eenvoudig ongeveer 3 tot 4 duizend eurootjes over kunnen maken naar al die IBAN-rekeningnummertjes van al die miljarden rekeninghoudertjes. Stel je voor wat al die honderden miljoenen EU-burgers met een laag inkomen daarmee hadden gedaan. Niet op de rekening laten staan met die lage rente maar in lange rijen voor de deuren van ons MKB om daarmee een inhaalslag te maken en de ontstane tekorten aan te vullen. En ook de schatkist van onze minister van Financiën, die dan zelfs een verlaging van het BTW-tarief had kunnen voorstellen. De enorme omzetvergroting van het MKB had met een lager BTW-tarief heel veel meer eurootjes in het laatje gebracht. Misschien denk ik te simpel, maar ja wat wil je, hier schrijft een burger die moe is geworden van de enorme brij van regelgeving waarmee wij EU-burgers om de oren worden geslagen. Het is niet zo moeilijk om een geldstroom op gang te brengen die de hele geldomloop van beneden naar boven laat bewegen. Simpelweg het beschikbare bedrag van 1,1 biljoen (QE) over de hele samenleving uitstrooien. Alleen op deze manier had de reële economie, dus de hele samenleving, kunnen profiteren van de kwantitatieve geldverruimingsactie (QE) van onze ECB.
Lage rente maar minder lenen
Wat er nu gebeurt is alleen het laten rondpompen van geld binnen de interne keten van de grootbanken ver boven onze samenleving. Slechts druppelsgewijs vloeit er iets door naar de reële economie. Een klein beetje misschien door de superlage rentes zoals deze nu worden berekend. Alleen met een gedegen onderbouwd ondernemersplan krijg je nog een lening tegenwoordig. Als je daarmee tenminste weet aan te tonen dat je absoluut meer omzet en meer winst weet te maken. De banken willen in deze tijd alleen 200 procent zekerheid. Hetzelfde geldt voor de particulier die telkenjare minder geld kan lenen voor het kopen van een huis door de alsmaar strengere leennormen. Dat huizenprijzen toch nog oplopen vindt grotendeels z’n oorzaak in de historisch lage rente en het feit dat de huurhuizen nu echt onbetaalbaar zijn geworden voor de modale inkomens.
Koekje van eigen deeg
Er is totaal geen sprake van een echt aantrekkende economie doordat burgers ineens netto meer overhouden van hun zuur verdiende loon of uitkering. Als het nettoloon nu hoger is dan in december dan heeft dat alleen te maken met een lagere pensioenpremie. Een koekje van eigen deeg dus. Dat we direct al weer aanlopen tegen hogere lokale lasten en stijgende verzekeringspremies zal zo meteen duidelijk worden als we de balans opmaken na 4 maanden steggelen met het besteedbare budget. En natuurlijk straks in juni al die aanslagen inkomstenbelasting over 2014 die voor heel veel belastingplichtigen honderden euro’s hoger uitvallen of wel honderden euro’s lager in teruggaaf. Oké, een fors lagere brandstofprijs geeft natuurlijk wel voordeel wat automatisch met enige vertraging wordt doorberekend door de transportsector en het bedrijfsleven naar ons consumenten. Hierdoor zien we vrijwel geen inflatie maar zelfs onderliggende deflatie.
Naar negatieve rente?
Goed beschouwd wordt de huidige lage inflatie juist veroorzaakt door het beleid van de ECB. Als na jaren van herhaaldelijke renteverlagingen blijkt dat een dergelijk beleid niet de gewenste uitwerking heeft met hogere inflatie en zelfs na 6 jaar nog dichter bij deflatie is terecht gekomen dan ooit, dan moet toch duidelijk worden dat het niet werkt. Hoe kun je het dan bedenken om als laatste redmiddel nog eens 1,1 biljoen euro over bankbalansen uit te strooien waarvan vooraf al vaststaat dat het geld grotendeels gebruikt wordt om bankbalansen op te schonen i.p.v. beschikbaarstelling aan Jan Publiek via gratis geld uitgifte. Het lijkt er sterk op dat deze laatste zogenaamde reddingspoging van onze Draghi een soort sprong is in het duister. De bekende kat in nood. We zien toch de geldmarktrentetarieven sinds begin maart nog verder dalen. Mogelijk gaan we naar negatieve rente. De calculerende burger weet wat dat betekent. Verdere aantasting van onze spaartegoeden en opgebouwde pensioenreserves. En dan eindig ik mijn column met dezelfde woorden als waarmee ik begon. We kijken er naar, halen onze schouders op, mopperen wat en doen vervolgens heel weinig om de geleidelijke afbraak tegen te gaan. We worden langzaam gaar gekookt.
Lees verder via Biflatie.nl.
