“Antarctica: Met sneeuwkanonnen tegen de ijssmelting”, kon men de laatste dagen in een hele rij “respectabele” media lezen. En verder, zoals bijvoorbeeld op kurier.at: “Duitse wetenschappers hebben een gewaagd idee: zeewater moet worden gebruikt om sneeuwkanonnen aan te drijven die de Antarctische ijskap stabiliseren”.
De oorzaak van het goede nieuws voor iedereen die zich zorgen maakt over het klimaat: Het Potsdam Instituut voor Klimaatimpact Onderzoek rapporteerde in een studie van 16 juli dat een enorme hoeveelheid sneeuw geproduceerd door kunstmatige sneeuwproductie de ijskap kan stabiliseren.
Ontzilting en besproeiing van zeewater – tienduizenden windturbines leveren hiervoor de energie
Het tijdschrift Science Advances legt uit hoe de redding van de wereld in de praktijk zou moeten werken: Wetenschappers schetsen een scenario waarin een enorm aantal wind-, ontziltings- en pompstations voor de kust van het ijscontinent zouden worden gebouwd. Ze zouden zeewater naar het land transporteren, waar het door de koude luchttemperaturen in sneeuw zou worden omgezet.
Sneeuw produceren zou een massale ingreep in de natuur zijn – wetenschappers zwijgen liever
De mogelijke redding van Antarctica door massale sneeuwproductie is echter een ongekende ingreep in de natuur. Het oppompen, ontzilten en verwarmen van het zeewater en de werking van de sneeuwkanonnen zou een hoeveelheid elektriciteit in de orde van tienduizenden high-end windturbines vereisen, verklaarde Johannes Feldmann, medeauteur van de studie. Zoals de wetenschappers zelf schrijven, zou een dergelijk systeem enorm duur zijn en waarschijnlijk het gevoelige ecosysteem in de Antarctische Oceaan vernietigen.
Bij de Duitse beroepsgroepen wordt de publicatie met stilzwijgen ontvangen: deskundigen van verschillende Duitse onderzoeksinstellingen willen geen commentaar geven. Het feit dat vakmensen liever zwijgen, toont aan dat het beter is om zich niet te verzetten tegen de klimaatlobby. Een ander klimaat staat hier waarschijnlijk op het spel, namelijk dat van de vrijheid van meningsuiting.
De duivel met Beëlzebub verjagen
Bij alle inspanningen om deze waanzin uit te voeren, zouden enorme hoeveelheden CO2 vrijkomen. Fysiek gezien is het geheel even intelligent als het bedienen van een koelkast met geopende deur: De warmte die aan het ene uiteinde wordt aangezogen, stroomt aan het andere uiteinde weer naar buiten. Dit is voor elke intelligente persoon duidelijk, maar duidelijk niet voor onze “klimaatonderzoekers”.
Dure “studies” op kosten van de belastingbetalers
Natuurlijk wordt al deze onzin ondersteund door “computersimulaties”, die eens te meer aantonen waar dergelijke studies echt goed voor zijn: Het gaat er allemaal om dat we een aantal gigantisch zinloze projecten op de rails krijgen op kosten van de belastingbetaler. Als zoiets zou worden uitgevoerd, zouden alleen internationale bedrijven en de financiële sector er baat bij hebben!
En omdat dit krankzinnige project toch niet kan worden uitgevoerd, biedt het nog steeds mogelijkheden om het geld van de belastingbetaler aan te boren: een paar miljoen euro voor “haalbaarheidsstudies”, onderzoekscontracten en andere “studies” zijn relatief gemakkelijk los te maken. Als men de juiste “connecties” hebt en de huidige klimaathysterie elke discussie over het nut van zo’n idioterie verbiedt.
Lees verder bij de bron: fenixx
