Of elektrische auto’s echt het milieu beschermen, is zeer controversieel. Desondanks promoot de overheid de verkoop en exploitatie van deze voertuigen op verschillende manieren. Er is een kooppremie en belastingvrijstelling voor tien jaar. Dat betaalt ook degene die geen auto heeft.
De basiswet legt het gelijkheidsbeginsel vast. Dat de basiswet naar believen wordt genegeerd, weten we althans sinds de oorlogsinspanningen van de Bundeswehr in Joegoslavië. Sinds 2015 is de behandeling van het asielrecht niet meer ontworpen in overeenstemming met deze belangrijkste wettelijke regel. De geschenken die worden gegeven aan kopers van e-auto’s zijn echter ook volledig onobjectief en schenden daarbij herhaaldelijk het gelijkheidsbeginsel.
De voertuigbelasting en de brandstofbelasting dienen eigenlijk voor de aanleg en het onderhoud van wegen. Dat aanzienlijke bedragen ervan voor andere doeleinden worden gebruikt, wordt aanvaard. Kortom, de voertuigspecifieke belastingen zijn eigenlijk een tolheffing. E-auto’s gebruiken ook normale wegen, met dit verschil dat ze gratis zijn toegestaan. Daarnaast zijn er inkooppremies tot 6.000 euro. Dit geldt in eerste instantie voor e-auto’s, die eind 2020 worden gekocht. Het is echter te voorzien dat deze voordelen verder zullen worden uitgebreid omdat de vraag naar deze dubieuze metgezellen in de toekomst niet opwindend zal zijn.
Weelderige belastinggeschenken voor e-autorijders
Voor e-cars wordt infrastructuur gecreëerd. Eigen gereserveerde parkeerplaats met stroomaansluiting. Nogmaals, de belastingbetaler betaalt, zelfs als hij helemaal geen auto heeft. Afgezien van de belasting over de toegevoegde waarde, betaalt de e-automobilist geen motorrijtuigenbelasting. Dus iedereen die zich een e-auto kan veroorloven, ontvangt niet alleen een hoge premie, maar kan alle wegen belastingvrij gebruiken. Laten we een kleine berekening maken. Momenteel – met ingang van 5 juli 2019 – voor een prijs van € 1.499 per liter Super E10 alleen, is ongeveer 59 procent verantwoordelijk voor belastingen en heffingen. In absolute termen zijn btw, energie of minerale olie (ecotaks) en de bijdrage aan de Petroleum Stockpiling Association (EBV) goed voor een totaal van 89 cent per liter benzine.
Ervan uitgaande dat u met zijn benzine rijdt – diesel “uit” – 15.000 km / jaar met een gemiddeld verbruik van 10 l / 100 km, berabel u ongeveer 1.300 euro aan belastingen op de brandstof. Er moet 15.000 km / jaar worden verwacht, omdat zelfs een elektrische auto behoorlijke rijprestaties moet leveren, voordat zelfs theoretisch een milieuvoordeel kan ontstaan. Een elektrische auto zou bijvoorbeeld na tien jaar ongeveer 150.000 km hebben afgelegd, tegen 15.000 per jaar. Zo lang is de belastingvrijstelling. Gedurende deze tijd heeft de “normale” automobilist echter al ongeveer 13.000 euro aan belastingen betaald. Voeg daarbij de aankooppremie van 6.000 euro. We zitten al op 19.000 euro. Om de 20.000 vol te krijgen, moeten we nog steeds rekening houden met de kosten voor de elektrische infrastructuur, waarvoor ook voor elektrische automobilisten niet apart in rekening wordt gebracht. Dus ik besef dat die ene
Maximale antisociale herverdeling van onder naar boven
Nu is het niet zo dat de exploitatie van elektrische auto’s besparingen oplevert in termen van de exploitatie of het onderhoud van verkeersroutes. De kosten hiervan moeten nog steeds worden toegepast – alleen niet door de e-stuurprogramma’s. Dit betekent dat de nu ontbrekende inkomsten elders moeten worden gegenereerd. Voor de e-infrastructuur die sowieso gebeurt vanuit andere belastingmiddelen en voor de straten moet dan waarschijnlijk een beroep worden gedaan op een groter aantal e-auto’s, dan smelten de inkomsten uit motorrijtuigen weg. De aankoopprikkels voor e-auto’s worden dus altijd uit het normale huishouden gehaald en door iedereen betaald, zelfs de “kleine man” die zich geen auto en zeker geen e-auto kan veroorloven. Dit is de volgende herverdeling van onder naar boven en dus zeer asociaal.
Een pure elektrische auto is uit milieuoogpunt zeer twijfelachtig. De situatie is anders bij hybride voertuigen. Dus een auto met zowel een verbrandingsmotor als een elektrische aandrijving die wordt aangedreven door een kleine batterij. Dit wordt geladen tijdens de werking van de verbrandingsmotor. Dit maakt het mogelijk om in kritieke gebieden elektrisch te rijden en toch een voldoende bereik met brandstof te krijgen. De hybride technologie is echt zuinig en efficiënt en de consument heeft dat al gemerkt. Daarom zijn de verkoopcijfers voor hybride voertuigen goed tot zeer goed. Denk maar aan de Toyota Prius, die veel taxichauffeurs al hebben gekocht.
Milieuvriendelijke en zuinige hybride voertuigen worden niet gepromoot
De grap is nu dat hybride voertuigen niet worden gepromoot. Noch met belastingvoordelen noch met inkooppremies. Dat hoeft niet, want deze redelijke oplossing heeft de markt overtuigd, omdat deze niet alleen milieuvriendelijk, maar zelfs zuinig is. Dus we hebben de staat dat een goede technische oplossing niet wordt gepropageerd, al twijfelachtig. Waarom is dat Het antwoord is simpel. Met de e-cars verminderen de fabrikanten van grote auto’s met verbrandingsmotoren het gemiddelde verbruik van hun hele vloot en dat is wat telt , als het gaat om het voldoen aan de limieten van CO 2 -emissies. Zonder e-cars zouden de grote bedrijven moeten stoppen met het bouwen en verkopen van hun gigantische gaskommen. Je kunt in dit proces ook herkennen dat het niet om het milieu gaat, maar om de politiek.
Maar het cruciale punt blijft: de basiswet en het vereiste van gelijke behandeling. Kan de staat dit basisprincipe gewoon opzij zetten? Kan de staat een e-autobestuurder beter behandelen dan een normale autobestuurder of een milieubewuste hybride bestuurder? E-automobilist zelfs iets drauflegen, naast de fiscale besparingen? In ieder geval voel ik me sterk benadeeld wat betreft de werking van mijn auto. Ik bedoel, de promotie van e-auto’s is illegaal. Maar wat geeft ….
Lees verder bij de bron: Stop de Bankiers
