Desinformatie, de smoes van politici voor het invoeren van censuur

De Atlantic Council pleit voor censuur en het bestraffen van afwijkende meningen: Merkel, Ollongren en de EU handelen onmiddellijk. Wat al gebruikelijk is in een aantal EU-landen, mensen oppakken voor “verkeerde meningen” (Zweden, VK) sluipt met snelle stappen ook ons land binnen. En altijd met Orwelliaanse Nieuwspraak.

In september publiceerde de Atlantic Council, in opdracht van het Amerikaanse Ministerie van Defensie, een brochure met de veelzeggende (door ons vertaalde) titel “Wiens waarheid?: Soevereiniteit, desinformatie en hoe de Slag om het Vertrouwen te winnen” (PDF hier).

Voornaamste aanbeveling: niet-gouvernementele, onwelgevallige meningen en informatie moeten worden gecensureerd, bij voorkeur op een indirecte, onopvallende manier. Alsof het een opdracht of bevel is, zijn de Duitse bondskanselier en de EU hiermee direct aan het werk gegaan.

De Atlantic Council bestaat uit invloedrijke persoonlijkheden uit het (westerse) bedrijfsleven en de politiek. De organisatie is nauw verweven met de Amerikaanse regering en de NAVO. Nu heeft de AC dus een handleiding voor het toepassen van censuur gepubliceerd. Niet voor de eerste keer. In februari publiceerde de Atlantic Council een boekje met instructies (PDF hier) over hoe met Rusland te communiceren, waarin de Duitser Heiko Maas en zijn Network Enforcement Act prominent als rolmodel werden genoemd en geprezen. Wij vinden eerlijk gezegd de uitspraak van Maas – huidig minister van Buitenlandse Zaken in Duitsland – dat er geen enkel aantoonbaar verband bestaat tussen terrorisme en de vluchtelingen toch echt een bijzonder gevaarlijke vorm van desinformatie. Maar de Atlantic Council kennelijk dus niet.

Ook nu gaat het weer om de strijd tegen “desinformatie”. Het pamflet weerspiegelt de bevindingen van het Special Operations Command van het Amerikaanse defensie-onderdeel USSOCOM van maart, waaraan behalve militaire functionarissen ook politievertegenwordigers en technologiebedrijven zoals Microsoft deelnamen. In het voorwoord staat o.a. (door ons vertaald) het volgende:

In zijn meest extreme vorm brengt desinformatie de soevereiniteit van landen in gevaar en vormt zelfs risico’s voor het op regels gebaseerde (geen grap, het staat er echt!) internationale systeem. De omvang en het belang van desinformatie tijdens recente militaire conflicten (bijv. massavernietigingswapens in Irak), nationale politiek en internationale aangelegenheden maakten dit onderwerp tot een bijzonder relevant aandachtspunt van de jaarlijkse USSOCOM Sovereignty Challenges Conference.

Wat is desinformatie? Daarop zijn volgens de Atlantic Council twee antwoorden mogelijk. De ene is een expliciete, volgens welke men “waarheden” kan afleiden uit de juiste feiten, afhankelijk van het gehanteerde wereldbeeld.

Dat klinkt goed.

Verkeerde informatie zou dan alleen gebaseerd zijn op onjuiste of verzonnen feiten, niet gebaseerd op verschillende interpretaties en verschillende classificaties van feiten en indirect bewijsmateriaal.

Dit laatste zou behoren tot het kerngebied van het recht op vrijheid van meningsuiting en moet dienovereenkomstig worden beschermd.
Maar ja, dat is eigenlijk niet wat gewenst is.

En zo is het tweede antwoord, de impliciete, de informatie die er uiteindelijk toe doet. Ongeacht de filosofische discussies over concurrerende waarheden, gaat de volledige brochure nergens in op objectieve leugens en verdraaiing van feiten aan de ene kant en de rebelse interpretaties van de feiten aan de andere kant.

De term desinformatie wordt door elkaar gebruikt voor iets dat niet de waarheid van de instellingen is “van welke de werking van de naties af hangt”, en die daarom de nationale soevereiniteit ondermijnt. Hoe meer waarheid er zit in een losbandige interpretatie, hoe gevaarlijker het is en hoe meer het bestreden moet worden.

De brochure geeft als voorbeeld de interpretaties van de “oorlog tegen terrorisme” en stelt dat op dezelfde lijn als de “oorlog tegen de islam”. Dit is zo dicht bij de waarheid, dat degenen die dit standpunt innemen geen verdere indoctrinatie nodig hebben, maar zich bevestigd voelen door dagelijkse observatie van gebeurtenissen in de wereld. Dit is volgens de Atlantic Council de ergste vorm van desinformatie.

Als desinformatie valse percepties creëert en bepaalde (geloofs)overtuigingen ondermijnt, zal dit het sociale vertrouwen aantasten en daardoor de soevereiniteit van een natie in gevaar brengen.

Desinformatie is dus de waarheid van de verkeerde mensen of groepen. Dit wordt met name duidelijk wanneer het internet en de sociale media worden vergeleken met de uitvinding van de boekdrukkunst. Hier wordt de boekdrukkunst als een slechte zaak neergezet, die heeft geleid tot ingrijpende veranderingen in de bestaande politieke orde (van absolutisme) en heeft geleid tot decennialange bloedige conflicten. Soortgelijke gebeurtenissen dreigen nu te ontstaan door de uitvinding van het internet, wat betekent dat iedereen langs de “poortwachters” van de publieke opinie zijn menging kan ventileren. Het probleem wordt onder andere als volgt omschreven:

Technologie heeft het vermogen van groepen en individuen om een verhaal met beperkte middelen te verspreiden, vrijwel onbeperkt gedemocratiseerd.

Vroegah was alles beter:

In het verleden beschikte het grote publiek over beperkte informatiebronnen die werden beheerd door professionele poortwachters.

Hoewel deze beklagenswaardige democratisering niet de enige reden is voor de veel gedocumenteerde afname van het vertrouwen in westerse regeringen, is het een krachtig versterkingsmechanisme.
Over wat hier als oorzaak wordt versterkt laat de Atlantic Council zich niet uit, hoewel je niet lang hoeft te zoeken. Leugens om oorlogen te rechtvaardigen, de financiële crisis, de sterk gestegen ongelijkheid van inkomen en in rijkdom, samenwerking met terroristenlanden zoals Saoedi-Arabië en de veroordeling van veel minder kwaadaardige regeringen: er zijn genoeg redenen voor het verlies van vertrouwen die men zou kunnen proberen te weerspreken, maar dat niet kan of wil.

In plaats daarvan komt men met de aanbeveling om bijvoorbeeld dat (westerse) gevestigde mediabedrijven de commentaarfunctie bij hun online artikelen uit te laten zetten en om de ongefilterde stem van het volk geen podium te bieden. De Atlantische Raad adviseert (nu nog) om de afwijkende stemmen niet te elimineren, omdat dit de mening van de slachtoffers zou legitimeren. De regering van Saoedi-Arabië kan er over meepraten. Als ze deze brochure had gelezen voordat ze een ontstemde journalist in hun consulaat in Istanboel in stuken hadden gezaagd, zou het vandaag de dag beter uitzien voor het Saoedische and en haar regime.

Nee, de belangrijkste aanbeveling is om indirect te handelen en gebruik te maken van de manipulatiekracht van IT- en social-mediabedrijven om meningen te manipuleren:

Bedrijven en de particuliere sector begrijpen mogelijk niet zelf niet de rol die zij spelen bij het bestrijden van desinformatie, maar hun rol is wel het belangrijkst. In het Westen hebben ze tenminste deze centrale rol toegemeten gekregen omdat het grote publiek hen als instellingen meer vertrouwt (dan de regeringen).

Gelukkig hebben veranderingen in de politiek van social-mediaplatformen zoals Facebook al een aanzienlijke invloed op de aard en kwaliteit van de gedistribueerde inhoud.

Dit laatste citaat is een elegante omschrijving van het feit dat Facebook nu wordt geadviseerd door de Atlantic Counsil over welke alternatieve mediapagina’s moeten worden verwijderd, omdat ze de soevereiniteit van de staat ondermijnen.

Nog onlangs heeft Facebook dat honderden keren gedaan met linkse en rechtse kritische pagina’s. Ook Twitter heeft veel van de betrokken auteurs geblokkeerd.

Maar de staat moet er volgens de Atlantic Council ook voor zorgen dat degenen die niet-gouvernementele opinies en berichten op social media (desinformatie) verspreiden, te maken krijgen met negatieve gevolgen

Alsof haar zojuist een opdracht van het Opperbevel was overhandigd, plaatste de Duitse bondskanselier Angela Merkel in de Duitse Bondsdag op 17 oktober jl. het volgende op de agenda van de EU-Raad:

https://youtu.be/ldcxRa9aarU

Natuurlijk begint binnenlandse veiligheid in eigen huis. Het is echter vandaag de dag alleen internationaal nog veilig te stellen en geen enkele staat kan dat afzonderlijk garanderen. Zij kan niet garanderen dat er geen verkiezingsmanipulatoren of cybercriminelen handelen omdat die niet stoppen bij de grens. (…) We willen richtlijnen opstellen voor het omgaan met partijen die actief betrokken zijn bij desinformatie in hun campagnes – en dat betekent uiteindelijk ook in dergelijke gevallen financiële sancties te overwegen.

En zo gebeurde het, dat de Duitse krant Die Zeit het volgende vernam op de bijeenkomst van EU-leiders:

Vóór de Europese verkiezingen in mei willen de regeringen van de EU-staten de strijd tegen (…) desinformatie versterken. Op hun top in Brussel besloten de 28 EU-regeringen dat partijen financieel gestraft moeten worden als ze opzettelijk foute informatie verspreiden die gericht is op destabilisatie. Dit blijkt uit de verklaring van de Top. Dit kan worden bereikt middels de betalingen die partijen ontvangen voor de Europese verkiezingscampagne en als politieke fracties in het Europees parlement.

Trouwens, niet alleen Angela Merkel sprong meteen in het gelid, ook onze Zweedse minister van Binnenlandse Zaken Kajsa Ollongren wil, en we citeren De Telegraaf: “burgers bewuster gaan maken van desinformatie en nepnieuws rond verkiezingen. Minister Kajsa Ollongren (Binnenlandse Zaken) denkt aan een “bewustwordingscampagne” in aanloop naar de Provinciale Statenverkiezingen en Europese verkiezingen volgend jaar.” Altijd al gedacht dat we geleid worden door marionettenregeringen.

De regeringen van de EU hebben daarom de Europese Commissie opdracht gegeven om tegen het einde van het jaar voorstellen in te dienen. Wat precies desinformatie is en wie zou moeten bepalen wat er eigenlijk onder valt, hebben ze niet besloten. Die Zeit vermoedt dat de focus misschien ligt op partijen die zogenaamd nauw samenwerken met de regeringspartij van Rusland, vooral die die zitten in (niet-welgevallige) regeringen in EU-landen, zoals Italië en Oostenrijk.

De formulering van de zinnen komt opmerkelijk overeen met die van de Atlantic Council. Er wordt niet meer zoals vroeger gesproken over nepnieuws, maar over desinformatie en destabilisatie. Het feit dat de Atlantic Council vóór de laatste verkiezingen in Frankrijk en Duitsland drastisch heeft gewaarschuwd voor de zogenaamde bedreigende Russische invloed, en dat er nauwelijks iets van merkbaar was, speelt geen enkele rol voor onze zelfgenoegzame hyperactieve politici.

Er zijn ook geen aanwijzingen dat grote internetbedrijven zoals Google en Facebook zich in september tot de Europese Commissie hebben verbonden om meer actie te ondernemen tegen desinformatie – in overeenstemming met de door de Atlantic Council voorgestelde indirecte aanpak, daarbij parlementen en rechtbanken vermijdend. Daarvoor is zelfs geen duidelijke definitie van desinformatie voor nodig.

Komt dat even goed uit. Anders zou je misschien nog moeten uitleggen hoe de beloften die politici massaal doen vóór elke verkiezing, en die niemand van plan is te realiseren, verschillen van de desinformatie die moet worden bestraft en geblokkeerd.

In Frankrijk zijn ze al wat stappen verder. Daar stemde het parlement op 10 oktober in met twee wetten tegen desinformatie. De ene zorgt ervoor dat internetmedia die onder de controle van een buitenlandse macht staan, worden losgekoppeld van het netwerk bij het verspreiden van desinformatie. Wat bedoeld wordt is vooral de nieuwe Franse dienst van RT. De andere wet geeft partijen en kandidaten in de laatste drie maanden voorafgaand aan verkiezingen het recht om de verspreiding van desinformatie middels gerechtelijk bevel te verbieden.

Tien jaar na de crash van Wall Street in 2008 zijn de heersende elites zich ervan bewust dat hun groteske rijkdom en bezuinigings- en oorlogsbeleid in het algemeen worden afgewezen. Zwakke regeringen nemen wanhopige beslissingen. Ze zijn bereid om meedogenloos alle middelen van een politiestaat te gebruiken die ze in de dagen van de “war on terror” tegen de politieke oppositie zich hebben toegeëigend.

In dit verband hiermee moet men de “conclusies” van de EU-top goed begrijpen. De heersende klasse reageert met autoritaire methoden op de toename van massale betogingen en stakingen in heel Europa. Ondanks hevige conflicten vormen de meeste Europese regeringen één front bij het onderdrukken van de groeiende volksopstand. Het hele document van de Europese Raad leest als een blauwdruk voor de snelle ontwikkeling van een Europese politiestaat.

Tot slot nog even het volgende ten aanzien van de Atlantic Council: onderdeel van deze organisatie is het Digital Forensic Research Lab, en we kennen daarvan de medewerker die oprichter is van het “kwaliteits” blog Belingcat, te weten Eliot Higgins.

Over Bellingcat ‘s Higgins weten we inmiddels dat de zogenaamde forensisch-technische expertise en de door hem geleverde schat aan informatie doordrenkt is van gruweldaden van Russen en Syriërs, zelfs vóór alle officiële instanties die inside informatie hebben, zoals het gebruik van chemische en radio-actieve bommen. en van gifgas, net als de lancering van raketten op passagiersvliegtuigen. En dat allemaal vergaard via het internet en creatief gephotoshopt om het geloofwaardig te laten lijken. Gewoon NAVO-propaganda, dus.

Media zoals onze staatsomroep en de mainstream media roemen vaak over de waarde van zijn zogenaamde bronnen en rapporteren en noemen zijn “objectieve informatie”, aangedragen door de Atlantic Council (maar dat mag u niet weten), gewoon omdat dat goed uitkomt in hun agenda. En nu is dus ook officieel Facebook verbonden aan die partijen.

O, wat een zegen, dat we dankzij onze politici effectief worden beschermd voor desinformatie en vijandige propaganda.

Lees verder bij de bron: Stop de Bankiers