Zo nu heb ik uw aandacht. Wordt het niet eens tijd dat we gaan discussiëren over de vraag in hoeverre een computer een mens mag straffen?
Het RDW controleert automatisch door een vergelijking van bestanden of brommers verzekerd zijn. Als de computer registreert dat een brommer niet verzekerd is, krijgt de betreffende kentekenhouder een brief. In die brief wordt gevraagd om aan te tonen dat het voertuig ten tijde van de controle verzekerd was. Als de kentekenhouder niet binnen zes weken reageert, wordt een overdrachtsbestand gestuurd aan het CJIB dat vervolgens een boete oplegt. Bij die automatisch opgelegde boete wordt de verbalisantcode 404040 gebruikt. Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelde in een tussenuitspraak dat uit die code niet afgeleid kan worden welke opsporingsambtenaar in het concrete geval de gedraging heeft vastgesteld. Hierdoor kan niet vastgesteld worden wie de sanctie had opgelegd.
Deze tussenuitspraak kon op veel media-aandacht rekenen, want het gevolg kon zijn dat niet alleen deze boete, maar dat alle boetes die op die manier automatisch waren opgelegd, nietig zouden zijn. Nadat het Ministerie van justitie extra informatie had verschaft, volgde deze zomer de einduitspraak. Het hof concludeerde toen dat het systeem in opdracht van de unitmanager zo is ingericht dat daaraan de beslissing ten grondslag ligt tot het opleggen van een boete. Kort gezegd, is het op die wijze automatisch opleggen van boetes dus gelegitimeerd.
Op talloze aanslagbiljetten zie ik dat verzuimboetes automatisch opgelegd zijn door ‘de inspecteur'. Dat het ‘de inspecteur' is, kan herleid worden uit een minuscule tekst in de kantlijn van het aanslagbiljet. Wie die ‘inspecteur' is, kan ik niet zien.
Lees verder via TaxLive.
Foto via Arne Hulstein