Twaalf jaar geleden was het pensioenvermogen bijna drie maal zo klein als nu. Toch lijken we bezorgder dan ooit over de betaalbaarheid van de pensioenen.
Bernard van Praag en Henk Hemmers blikken terug op het afgelopen decennium en houden de huidige pensioenplannen tegen het licht.
De uitgaven bedroegen in 2020 32 miljard en de premie-inkomsten 34 miljard. Dat betekent een positief saldo van 2 miljard per jaar, dat is ca. 0,1% van het vermogen, terwijl het rendement op het vermogen per jaar gemiddeld meer dan 6 % bedraagt.
Inleiding
In 2007 werd de nieuwe Pensioenwet van kracht. De belangrijkste verandering was, zo werd vanaf 2008 al duidelijk, dat voor de waardering van de toekomstige verplichtingen niet langer werd uitgegaan van een vaste discontovoet van 4% , maar dat de discontovoet zou moeten worden gebaseerd op de ‘marktwaardering’.
Die vaste 4% die vóór 2007 werd aangehouden was bedoeld als een voorzichtige benadering van het lange termijn -gemiddelde van het beleggingsrendement. Dat leidde nooit tot problemen, want het gemiddelde beleggingsrendement was altijd aanzienlijk hoger.
Bij invoering van de wet werd de marktwaarde van de verplichtingen berekend met het rendement van zogenaamde risico-vrije beleggingen, dus ruwweg het rendement van staatsobligaties van Nederland en Duitsland, als discontovoet. Toevallig was omstreeks 2007 die marktrente zelfs nog wat hoger dan de vanouds vertrouwde 4%, waar tot dan toe van was uitgegaan.
Om de financiële gezondheid van een pensioenfonds te meten, is in de wet het begrip ‘dekkingsgraad’ gedefinieerd. De dekkingsgraad is de waarde van de beleggingen als percentage van de toekomstige verplichtingen.
De toekomstige verplichtingen worden berekend met de marktrente en hoe hoger de marktrente hoe lager de waarde van de toekomstige verplichtingen en omgekeerd. Ultimo 2007 werd voor vele fondsen een dekkingsgraad van 140% en meer gemeten.
De ontwikkeling ….
Lees verder bij de bron: Me Judice
