Duitsland sleept ECB voor het gerecht: begin van het einde?

Er hangt een vreemd onheil in de lucht. Het beleid van de afgezwaaide Draki van de ECB krijgt inmiddels veel kritiek. Vooral in Duitsland.

Het gaat er op lijken dat zijn monetaire beleid heeft gefaald. Zijn beleid om met onconventionele middelen de euro overeind te houden zou zich ooit moeten wreken, zo is al menig maal door kritische monetaire analisten geroepen. Je kan zo’n vernietigend beleid niet eeuwig volhouden.

De prijs van de euro

Met alsmaar aanhoudende renteverlagingen en het opkopen van rommelleningen een monetaire unie in leven zien te houden. Dat zijn beleid onconventioneel was heeft Draki toegegeven met zijn historische woorden: “Whatever it takes.” Maar een beleid dat anders is dan gebruikelijk kun je niet volhouden als dat neerslaat als een vorm van onderdrukking op de burgers in een muntunie. Ach ja, het is de prijs van de euro.

Nieuwe baas, nieuw beleid

Als spaargelden en pensioenreserves het moeten ontgelden dan gaat op zeker moment de massa zich roeren. En het beleid gaat zich keren tegen de maker(s) er van. Mario is hem gepiept en rupsje “Nooitgenoeg”, of iets charmanter uitgedrukt, ons engeltje Christine Lagarde met de zilvergrijze haren, gaat een andere koers varen.

Behalve een voortzetting van het beteugelende beleid van Mario Draki ook nog even de begrotingsoverschotten onder handen nemen van landen die erg goed hun best doen. Dat schijnt dus niet een juiste balans te zijn in een muntunie van 19 landen waar nogal wat landjes slecht presteren. De machtswisseling bij de ECB moet natuurlijk wel opvallen.

Veel baantjes bij de ECB

We moeten met ons allen als gebruikers van de euro goed weten wie nu de scepter zwaait in dat bastion in Frankfurt. Ik vind dat kolossale gebouw van de ECB angstwekkend veel lijken op de Twintowers in New York die finaal tegen de vlakte gingen in 2001. Zou er op vliegveld Frankfurt niet een piloot rondlopen die het niet eens is met het ECB-beleid?

Bij wat googelen lees ik dat het gebouw de lieve som van 1,2 miljard moest kosten. Maar dan heb je ook wat. 2600 Medewerkers hebben er hun baantje. Nu ja, dan wil je wel wat betekenen aan het eurofront niet? Dat merken we dus volop. De ECB laat zich gelden en wij zullen het weten. Maar hoe lang nog?

Kort geding bij de buren

In Duitsland zijn nogal wat tegenstanders die het absoluut oneens zijn met het ECB-beleid. Ze hebben een kort geding aangespannen tegen de ECB en willen dat Duitsland niet meedoet aan het opkopen van staatsobligaties. Per 1 november start de ECB weer met zijn opkoopprogramma. Artikel 123 van het Europees Verdrag zegt dat het verboden is om lidstaten monetair te financieren.

Er staat al een ongelooflijk bedrag van 2.600 miljard op de balans van het eurosysteem. Hoe riskant is dat wel niet? Als schuldenaren in gebreke blijven met hun betalingen dan krijgen centrale banken grote problemen als deze moet bijlappen. Dat zou einde verhaal worden voor de gehele eurozone. De euro zou dalen naar een ongekend dieptepunt.

Twee handen op één buik

Nu wordt er begonnen met 20 miljard per maand op te kopen, terwijl de economie van de Eurozone nog niet eens officieel in een recessie verkeert. Wat nu als straks een echte recessie begint en zich verdiept naar erger. Ach ja, van 20 miljard kun je makkelijk naar 40, 60 en hoger. Gewoon trapsgewijs, eerst een “klein” beginnetje en daarna onverstoorbaar verhogen. De gebruikers van de euromunt trappen er wel weer in. Jammer genoeg is het EU-beleid voor velen een “ver-mijn-bed-show.” Krijgt in de huiskamer nauwelijks aandacht.

En zo rollen we regelrecht naar een echte crisis. Niet alleen een eurocrisis maar tegelijk een EU-crisis. Als de lidstaten straks ook hun onderlinge begrotingstekorten moeten glad strijken zal dat geruzie geven. Let wel, een muntunie en een Europese Unie, dat zijn er twee. Twee handen op één buik.

Wat gaat Duitsland doen?

Maar wat als straks de rechter van het ‘Bundesverfassungsgericht’  het beleid van de ECB als geoorloofd beschouwt? Hoe spannend is dat? De massa volgt het gedoe rondom het gevaarlijke ECB-beleid niet eens. Zo lang er elke dag nog eurootjes op onze betaalrekening staan is er niets aan de hand. Toch ben ik zeer benieuwd naar de nieuwe ontwikkelingen op het beleidsterrein van de ECB ingeval Duitsland afwijkend gaat handelen en het ECB-beleid aan zijn laars lapt.

Wel of niet met een positieve uitspraak van de rechter. Er is nu zoveel weerstand dat ik denk dat vrouwtje Lagarde moeilijke tijden tegemoet gaat. Langzaam keert het repressieve beleid zich tegen de ECB. Behalve de Duitse bevolking worden ook de buren in de polder wat onrustig.

Wij kunnen kwaken wat we willen

Op gegeven moment zal de massa toch een keer inzien dat het handhaven van een muntunie leidt tot slavenarbeid. Nou ja, moderne slavernij dan. Niet met de zweep maar een slimme onderdrukking door middel van een muntunie. Het is de euro die maakt dat er een groot verschil bestaat tussen arm en rijk. Ik heb al vaker uitgelegd dat met het monetaire beleid van de ECB het geld via de kapitaalmarkten als vanzelf wordt aangezogen door het grootkapitaal.

De hengelaar zoekt de snoek op en werpt z’n visje vlak voor de grote bek. Met andere woorden: het grote geld aast op kleingeld. De ECB is de kweekvijver voor het kapitaal. En wij kikkers in een klein polderlandje kunnen kwaken wat we willen. Wij worden langzaam gaar gekookt in de pan en geen kikker die er uit springt.

Lees verder bij de bron: Biflatie.nl