Joris Demmink wordt al jarenlang beschuldigd van pedofilie. Voor veel mensen is het simpelweg ondenkbaar dat een hooggeplaatste ambtenaar zich met dit soort verderfelijke zaken bezig houdt. Aanvankelijk werden de aantijgingen tegen Demmink afgedaan als samenzweringstheoriëen of mediahetze. Wanneer we de Demmink-affaire echter nauwkeurig bestuderen, komen er een aantal zeer opvallende zaken aan het licht. Het is namelijk niet de eerste keer dat er wordt gespeculeerd over een pedofiel netwerk waarbij hoge ambtenaren betrokken zouden zijn. Bovendien is er in het Verenigd Koninkrijk onlangs een gigantische beerput opengegaan. Aldaar is er een grootschalig onderzoek gaande naar een elitair pedofielennetwerk, waarbij politici, zakenlui en bekende artiesten betrokken waren.
De affaire-Demmink
De aantijgingen tegen Demmink gaan zo ver terug als 1980. Er zijn verschillende getuigen die beweren dat hij bevriend was met de Haagse crimineel Dick Willard. Willard was een pooier die niet schroomde minderjarige jongens te werk te stellen als prostituee. Volgens de getuigen pikte Demmink regelmatig jongetjes op met zijn dienstauto. Willard zelf werd vermoord in 1991 door twee van zijn voormalige ‘seksslaven’. Zij omschreven hem als een “beest dat teerde op andermans menselijk leed.” Dit klinkt niet direct als iemand waar een topambtenaar van justitie mee dient om te gaan.
In 1998 besteedde het tv-programma Netwerk twee afleveringen aan kinderprostitutie in Nederland. Lothar Glandorf, een beruchte Duitse pedofiel, stond aan het hoofd van een internationaal netwerk dat kinderprostitutie faciliteerde en kinderporno produceerde . Het programma bevat een geregistreerd telefoongesprek tussen Glandorf en ene ‘Joris’ die een topfunctie bekleedde binnen de Nederlandse overheid. Glandorf geeft deze Joris instructies hoe hij het best een Pools kind Duitsland binnen kan smokkelen.
Hoewel de achternaam van Joris niet wordt vermeld, is het natuurlijk wel erg toevallig. Bij de bovenstaande aantijgingen blijft het echter niet. Verschillende getuigen hebben verklaard dat Demmink een vaste bezoeker was van de homobar Pinocchio in Praag. Het was bekend dat er in deze bar minderjarige jongens werkzaam waren als prostituee. Daarnaast wordt de voormalig topambtenaar ervan beschuldigd twee Turkse jongens verkracht te hebben in de badplaats Bodrum.
Toch is er wel degelijk onderzoek uitgevoerd door justitie. Eind jaren ‘90 vond het zogenaamde Rolodex-onderzoek plaats, dat trachtte te achterhalen of er sprake was van betrokkenheid van topambtenaren bij seksueel misbruik van minderjarige jongens. Hierbij kwamen al snel een aantal namen naar voren: Joris Demmink, Hans Holthuis, Henk Wooldrik, Jan Wolter Wabeke en Ger van Roon.
Het zijn niet de minste namen. Holthuis was een belangrijke jurist die tevens hoofdgriffier was van het Joegoslavië-tribunaal. Wooldrik was raadsheer bij het Amsterdamse Hof. Wabeke is topambtenaar geweest bij het Openbaar Ministerie, de Ombudsman en instanties verbonden aan de Europese Unie. Van Roon was hoogleraar aan de Vrije Universiteit in Amsterdam.
In het huis van professor van Roon zouden seksorgies worden georganiseerd waar minderjarige jongens aan meededen. Hierbij zouden ook de andere topambtenaren aanwezig zijn. Van Roon onderhield telefonisch contact met pooiers die de jongens aan zijn huis afleverden. De professor werd gezien als de spil in een elitair pedofielennetwerk.
Het Rolodex-onderzoek flopte echter door een lek binnen de organisatie. De verdachten waren nu op de hoogte van het geheime onderzoek en konden daardoor hun handelwijze aanpassen en zich eventueel voorbereiden op vervolging. Niet lang daarna werd het onderzoek gestaakt. Geen enkele verdachte is ooit vervolgd. De pooiers waar van Roon mee in contact stond kwamen er vanaf met relatief lage straffen.
Het is niet de eerste keer dat gezaghebbende personen verdacht worden van pedofilie, zoals de onderstaande lijst aantoont:
– Theo Rueb:
Wijlen Haagse kinderrechter. Misbruikte jongens uit een tehuis uit Driebergen. Hoewel de rechtbank op de hoogte was van zijn ‘escapades’, hebben zij hem 14 jaar lang zijn gang laten gaan.
– Thomas van der Ven:
Oud-kinderrechter in Arnhem. Veroordeeld voor seksueel misbruik van meerdere kinderen. De zaak is bijna geheel in de doofpot beland waardoor er bijna geen informatie meer over te vinden is.
– Cornelis Stolk:
Voormalig vicepresident van de rechtbank in Den Haag. Stolk was een pedofiel die tevens een seksuele relatie had met kindermoordenaar Koos Hertogs. De rechter zag regelmatig af van veroordeling van Hertogs, waardoor deze zijn moordpraktijken voort kon zetten. Deze zaak is uitgebreid behandeld door misdaadverslaggever Peter R. de Vries.
– Fokke Fernhout:
Rechter aan de rechtbank van Maastricht tot 2001. Fernhout werd in 2001 gearresteerd voor het bezit van kinderporno.
– Joost Tonino:
Officier van Justitie tot 2004. Op de privécomputer van Tonino werd kinderporno aangetroffen, waardoor hij zijn baan verloor.
– Fons Spooren:
Oud-directeur van de voetbalclub PSV. Spooren verloor zijn baan nadat hij gearresteerd werd in hetAnne Frankplantsoen in Eindhoven, waar hij onzedelijke handelingen verrichte met minderjarige schandknapen.
– Gijs Ketelaar:
Raadslid voor GroenLinks die tevens actief was voor de pedofiele vereniging Martijn.
– Edward Brongersma:
Wijlen PvdA-politicus die zich sterk maakte voor de acceptatie van pedofielen. Een groep waar hij overigens zelf ook toe behoorde.
– Daniel Cohn-Bendit:
Voormalig leider van De Groenen binnen het Europees Parlement. Cohn-Bendit schreef in de jaren 70 en 80 enkele stukken die de acceptatie van pedofielen moest bevorderen. De politicus staat tegenwoordig aan het hoofd van de Spinelli Groep, die een federaal Europa willen verwezenlijken.
De zaak-Dutroux
De affaire Demmink vertoont veel overeenkomsten met de zaak-Dutroux. Vlak na de arrestatie van Dutroux in 1996 meldden een aantal anonieme slachtoffers zich bij de politie. Deze anonieme slachtoffers zouden de geschiedenisboeken ingaan als de zogenaamde ‘X-dossiers’. De X-dossiers bevatten de documentatie van een grootschalig onderzoek naar het bestaan van een elitair pedofielennetwerk, net zoals dat het geval was ten tijde van het Nederlandse Rolodex-onderzoek.
De zaak bleek omvangrijker dan men aanvankelijk aannam. De X-getuigen spraken van een pedofiel netwerk dat al actief moet zijn geweest sinds de vroege jaren ’70. De anonieme slachtoffers omschreven grootschalige seksorgies waarbij invloedrijke personen aanwezig waren, zoals politici, bankiers en de Belgische adel. Sterker nog, Dutroux zou slechts een faciliterende rol spelen. Volgens de getuigen was hij slechts een pion in een georganiseerd netwerk.
Hoewel dergelijke aantijgingen aanvankelijk onrealistisch klonken, werden de verklaringen desalniettemin onderzocht. De Belgische rechercheurs stonden perplex: vele namen die de getuigen noemden waren inderdaad eerder veroordeeld voor seksueel misbruik van kinderen. Daarnaast wisten de slachtoffers uiterst nauwkeurig de locaties te beschrijven waar het misbruik zich had afgespeeld.
Enkele X-getuigen hielden het netwerk verantwoordelijk voor moord. Volgens hen zijn er verscheidene kinderen doelbewust vermoord gedurende sadomasochistische seks. Het zou gaan om Christine van Hees (16), Carine Dellaert (16) en Katrien de Cuyper (15). De drie meisjes werden allen vermoord gevonden in respectievelijk 1984, 1985 en 1992.
Net als bij het Rolodex-onderzoek werd de zaak-Dutroux intern gesaboteerd. Allereerst werd de populaire onderzoeksrechter Jean-Marc Connerotte van de zaak afgehaald. Vervolgens werd plotseling besloten dat de getuigenissen van de X-dossiers niet langer als legitiem konden worden beschouwd. Het zou allemaal op fantasie berust zijn. Kort daarna werden de X-dossiers voorgoed gesloten.
Een ander omstreden aspect van de zaak-Dutroux is het verdacht grote aantal getuigen dat ‘toevalligerwijs’ overleed vlak voordat zij een verklaring konden afleggen. Maar liefst 25 getuigen zijn omgekomen door auto-ongelukken, zelfmoord en zelfs vergiftiging. Wisten deze getuigen soms te veel?
Ondanks het feit dat de zaak-Dutroux wordt omringd door controverse, is er een gebrek aan hard bewijs en de wil om de zaak te heropenen. Desalniettemin beweert Dutroux zelf dat hij niet alleen gehandeld heeft. Ook de ouders van een van de slachtoffers van Dutroux, Eefje Lambrecks, spreken van “ontelbare aanwijzingen dat Dutroux onderdeel was van een netwerk dat niet alleen in België opereerde”.
Het schandaal van Westminster
In 2014 kondigde de Britse overheid een nieuw onderzoek aan naar een vermeend pedofiel netwerk dat gevestigd was in het hart van de Britse democratie: Westminster. Het onderzoek concentreert zich op de bevindingen van Geoffrey Dickens, die beweerde een pedofiel netwerk te hebben ontdekt waarbij zeer invloedrijke individuen betrokken waren. Dickens leverde zijn documentatie in bij de voormalig minister van Binnenlandse Zaken Leon Brittan in 1984. Sindsdien is het dossier verdwenen. Vanaf dat moment werd Dickens het doelwit van doodsbedreigingen. Er werd meerdere malen ingebroken in zijn huis en zijn naam zou teruggevonden zijn op een dodenlijst.
De Engelse media spreken over een elitair pedofielennetwerk dat in de vroege jaren ’70 werd opgericht. Het netwerk omvat(te) politici, diplomaten, rechters, personeel van de veiligheidsdiensten en bekende artiesten. Honderden kinderen, sommigen zelfs jonger dan acht jaar (!), zijn slachtoffer geworden. Net zoals in België wordt het netwerk tevens in verband gebracht met moord. De volgende personen worden er van verdacht deel te hebben uitgemaakt van het netwerk, alle namen zijn afkomstig uit de Britse mainstream media, zoals The Guardian, The Independent en The Daily Telegraph.
– Leon Brittan
Voormalig minister van Binnenlandse Zaken. Dickens overhandigde uitgerekend Brittan zijn dossier. Het is daarom geen verassing dat er nooit een serieus onderzoek was uitgevoerd.
– Peter Morrison
Kabinetschef ten tijde van de regering van Margeret Thatcher. Morisson wordt verantwoordelijk gehouden voor de verkrachting van 14-jarige meisjes.
– William van Straubenzee
Politicus voor de Conservative Party.
– Peter Hayman
Diplomaat en adjunct-directeur van MI6, de Britse veiligheidsdienst. In 1978 deed de politie een inval in een huis en trof daar massa’s kinderpornografisch materiaal aan. Het huis bleek in het bezit te zijn van Hayman. Bovendien vond de politie dagboeken waarin de meest obscene fantasieën omtrent seks met kinderen werd beschreven. Hayman werd hier nooit voor gearresteerd.
– Anthony Blunt:
Dubbelspion die zowel voor MI6 als de Sovjet-Unie werkzaam was.
– Cyril Smith
Politicus voor de Liberal Democrats. De laatste jaren zijn er meerdere slachtoffers in de openbaarheid getreden die Smith van seksueel misbruik beschuldigen. Dit misbruik zou met veel geweld gepaard zijn gegaan.
– Greville Janner
Politicus voor Labour. Britse rechercheurs stonden op het punt Janner te arresteren, maar werden tegengehouden door hun superieuren. Tegenwoordig beweert Janner te lijden aan dementie, waardoor hij wordt ontzien van ondervraging door de politie.
– Thomas George Thomas:
Voorzitter van het Britse Lagerhuis.
– Leopold Abse:
Advocaat, politicus en homorechtenactivist uit Wales.
– Nicholas Fairbairn
Politicus voor de Conservative Party.
– Colin Peters
Jurist werkzaam voor het ministerie van Buitenlandse Zaken. Werd gezien als een leidend figuur binnen het netwerk.
– Peter Righton
Senior overheidsadviseur op het gebied van kinderontwikkeling (!). Righton maakte deel uit van de Peadophile Information Exchange, een groep die zich inzette voor de legalisatie van seks tussen volwassenen en kinderen.
– Jimmy Savile
Britse DJ en radio- en tv-persoonlijkheid.
De zaken Demmink, Dutroux en het schandaal van Westminster hebben een aantal belangrijke overeenkomsten. Bij alle affaires is er sprake van een pedofiel netwerk dat wordt georkestreerd door de elite van het land. Deze netwerken hebben decennia lang stand kunnen houden door betrokkenheid van hoge ambtenaren, corruptie of zelfs moord. Toch kunnen de slachtoffers eindelijk positief gestemd zijn. De Britse overheid lijkt de slachtoffers en getuigen eindelijk serieus te nemen en voert nu een grootschalig onderzoek uit. Hopelijk bewegen de recente ontwikkelingen in Groot-Brittanië de Nederlandse en Belgische overheid er toe oude zaken te heropenen.
Lees verder via de Bron: CURIALES
