Over een nieuwe kredietcrisis en onze nationale schuldenberg

‘Over een nieuwe kredietcrisis en onze nationale schuldenberg’ is de titel van deze column. Het tweede deel klinkt een beetje als een soort van nationale trots. Maar dan een andere soort van trots zoals we onze vroegere zeehelden eren of onze huidige sporthelden. Iedere natie heeft een nationale trots.

Ons polderlandje kan bijvoorbeeld trots zijn op onze baggerwerkers en dijkenbouwers en alles wat met watermanagement heeft te maken. Zo hebben wij als klein kikkerlandje ook een enorm bankenagglomeraat die voor een groot deel bijdragen aan ons BBP. We hebben daarmee een financieel waterhoofd zou je kunnen zeggen.

1,8 biljoen euro aan schuld

Er wordt ontiegelijk veel geld verdiend in de financiële sector aan de handel in schuldpapier. Staatsleningen en hypotheken staan voor tientallen miljarden op de balansen van banken en pensioenfondsen en vormen ook bezittingen bij de gewone particuliere beleggers. Veel tussenpersonen verdienen aan de handel in obligaties en hypotheken. De financiële sector heeft een omvang van ongeveer 250 procent van ons BBP en dat zegt veel over de kwetsbaarheid van ons BBP. Het is nuchter beschouwd een foute boel dat er zoveel wordt omgezet in onze nationale schuldenindustrie. Zou het niet beter zijn om een echte maakindustrie te hebben zoals bij de buren de auto-industrie?

Het is de westerse schuld-gedreven-welvaartseconomie die ons aan een record heeft geholpen van 1,8 biljoen euro aan schulden. Gewoon niet te bevatten wanneer ik dit opzoek en neerschrijf. De grote vraag die dan bij mij rijst is, waar gaat dit naar toe. Kan een land als NL of Italië of de VS ongestraft hun schuldenberg hoger op laten lopen? Kunnen wij vertrouwen in het beleid van onze centrale banken met voorop Draki van de ECB? Of moeten wij vrezen voor een nieuwe kredietcrisis waarbij onze bezittingen worden geconfisqueerd ten faveure van de nationale schuldenberg? Er is toch spaargeld zat wordt vaak geroepen door de onnozelen.

Nieuwe kredietcrisis

Ik vrees dat een nieuwe kredietcrisis een zware tol gaat eisen. Ons uitgeleende spaargeld aan de bank mag niet zomaar worden gebruikt om af te boeken op de uitstaande vorderingen in de vorm van staatsleningen, bedrijfsleningen en hypotheken. Er wordt vaak geschreven dat tegenover de enorme NL Nationale Schuld (= optelsom van staatsschuld, bedrijfs- en particuliere leningen = totaal ongeveer 1,8 biljoen) een flink bedrag staat aan bezittingen in de vorm van spaargeld (350 miljard) en vermogen NL-pensioenfondsen (1.700 miljard).

Als we onze nationale schuld plaatsen naast de bezittingen dan lijkt het niet heel erg dramatisch. En dan lijkt het alsof we het tegen elkaar kunnen wegstrepen. Gelukkig werkt dat in onze westerse samenleving niet zo. Stel je voor, mijn spaarcentjes wegstrepen tegenover jouw persoonlijke lening. Toch gaan we ongemerkt die kant wel op.

Van inflatie naar deflatie

De nationale schuldquote bedroeg medio vorig jaar 218 procent van het BBP en dat is ver boven de grens van 133 procent, zoals die ooit door de Europese Commissie is ingesteld. Omdat er andere EU-landen zijn met nog hogere staatsschulden is de centrale rente door Draghi bewust naar nul procent gemanipuleerd. Bij toename van het mondiale krediet zal de rente nooit omhoog kunnen want dan gaat het BBP omlaag. Zo simpel is het. Als we met ons allen meer van ons verdiende geld moeten neertellen voor rente- en aflossingsverplichtingen dan gaat dat ten koste van de broodnodige economische groei en gaan we naar negatief. Dan krijgen we die enorme onbalans en zal de zo gewenste inflatie van de ECB omslaan naar deflatie. Bij inflatie zal normaal gesproken de schuldenberg verkleinen t.o.v. het BBP. Maar deflatie is, zonder dat wij onnozele burgers het in de gaten hebben, in feite al ingetreden. Ons spaargeld wordt zienderogen minder waard door de veel te lage rente met aftrek van bankkosten en de prijsinflatie. Spaarders teren op deze manier in op hun vermogen. Deflatie dus!

Gaat cashgeld verdwijnen?

Als weldra het kantelpunt komt waarbij de balans omslaat en economische groei negatief wordt dan is het hek van de dam. De enige nog resterende maatregel van de ECB, en ook de FED, is dan de rente nog verder  verlagen naar negatief en nog meer negatief. Al vanaf 2009 zijn centrale banken bezig om kunstmatig economische groei te genereren door middel van het rente-instrument. Maar is dat volgens hen ook de oplossing bij een nieuwe kredietcrisis? Als de rente verder omlaag moet naar negatief dan gaat het zaakje schuiven en zal het vertrouwen t.o.v. het bankwezen snel omslaan naar wantrouwen. Men haalt de centjes van de rekening zoals nu in Duitsland al gaande is. De banken met de ECB voorop raken in paniek en zullen niet anders kunnen dan kapitaalcontroles instellen. Vervolgens kunnen wij maar mondjesmaat aan onze centen komen. Niet voor niets verdwijnen er steeds meer pinautomaten en willen banken graag af van cashgeld.

Het lijkt wel of ze worden geholpen door de mocro-maffia die de ene na de andere woonwijk opschrikken met hun plofkraken. Banken roepen in koor dat we om die reden af moeten van cashgeld. Is veel te gevaarlijk want cash leidt tot criminaliteit, althans zo luidt hun misleidende verklaring. Kom op meneer de bankdirecteur, moet ik dan ook mijn fiets van de hand doen? Deze kan worden gestolen net als mijn auto. Met andere woorden, moeten wij toegeven aan de regerende misdaad? Als brave burgers mogen wij verwachten van onze overheid, en ook de banken, dat onze centen veilig worden beschermd en een normaal rendement opleveren wanneer wij ons geld uitlenen aan de bank. Leven wij potverdorie in een omgekeerde wereld? Ik vrees het wel.

In stilte worden we langzaam voorbereid op een centraal geleide afschrijving van onze enorme schuldenberg. We staan er bij en kijken er naar alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Gelukkig dat de meute nog slaapt en feest viert en niet iedereen tegelijk naar de pinautomaat huppelt.

Lees ook eens verder bij de bron: Biflatie.nl