Kleine garnalen krijgen niet waar ze recht op hebben, terwijl grote vissen rechtsvervolging mogen afkopen. ‘There’s something fishy’, hier stinkt iets, zoals de Engelse uitdrukking luidt. En wel bij onze Nederlandse belastingdienst.
Het blijkt dat deze jarenlang stukken achterhield, interne memo’s ook, waardoor honderden ouders kinderopvangtoeslag misliepen. Trouw brengt deze vieze affaire nu naar buiten, en wat meer is: ‘Het bestaan van een intern onderzoek werd in juni nog ontkend door staatssecretaris Menno Snel van Financiën’!
Vrije of bevrijdende journalistiek
Het is toch weer de journalistiek die voor recht moet zorgen, door te onderzoeken, bevragen, te blijven werken om de onderste steen boven te halen in wat ruikt naar dubieuze afffaires. Wat toch in de eerste plaats de taak is van justitie, zou je denken? Vaak bekritiseerd, verguisd, ja zelfs in de gevangenis belandend, ontvoerd worden of allerergst nog: persmensen en schrijvers in het algemeen die boudweg vermoord worden.
Terwijl ze meestal niet alleen hun plicht doen, hun werk, maar ook nog eens broodnodige taken en acties van anderen, officiëlen overnemen. Die te lui, te dom, te onwetend of ongeinteresseerd zijn, of die het aan moed ontbreekt of ronduit liegen. Dit laatste geldt alvast voor staatssecretaris Snel. Ja, snel was hij in deze wel, in het ontkennen en liegen!
Procederen voor je eigen rechten
Het is me nogal een onwelriekend zootje, een moderne rechtstaat onwaardig. Ouders die tienduizenden euro’s moesten terugbetalen, onterecht. Zelf dienen aantonen dat je recht hebt op…waar je recht op hebt. Moeten procederen (dus op onnodige kosten gejaagd worden) zelfs om je recht te bekomen. Jaren moeten wachten op gerechtigheid. En dit alles terwijl de Raad van State reeds in 2017 oordeelde ‘dat de stopzetting van toeslagen onrechtmatig was’.
Net als de Ombudsman al een jaar geleden stelde ‘dat de Belastingdienst coulance zou moeten tonen en gedupeerden schadeloos moet stellen’. En toch gebeurde er niks, nada. Tot ijvere journalisten van genoemde krant schadelijke interne stukken van de Belastingdienst naar buiten brachten. Ach, het lot van kleine garnalen, we schreven het net…
Geschikt of geschift?
Grote vissen daarentegen krijgen niet alleen altijd waar ze recht op hebben (daar waken dure advocaten en financieel experts wel over), maar ook nog eens een voorkeurbehandeling wanneer het om regelrechte fraude gaat. ‘ING schikt in witwaszaak’ lezen we in de media. ‘Zo sloot het OM in het verleden al deals met SBM Offshore, Rabobank (…)’ ‘Nederland en de Verenigde Staten hebben (…) telecomconcern Telia een schikking aangeboden (…) voor omkoping’. ‘Justitie schikt met Ahold‘, ING sluist 100 miljoen weg voor trustkantoor.
De dubieuze lijst is ellenlang. Niet alleen wordt hier openlijk met twee maten en twee gewichten gewogen. Is Vrouwe Justitia inderdaad blind of sluit ze soms, wanneer het uitkomt, gewoon de ogen? Daarbij moeten we allemaal ook eens bedenken – en het is tegelijk de titel van een diepgravend artikel op Follow The Money: ‘Als een corrupt bedrijf schikt met justitie, betaalt de burger mee’:…
Lees ook eens verder bij de bron: Biflatie.nl
