Het Europese Gerechtshof heeft het zo’n 20 jaar geleden in werking getreden Verdrag van Dublin bevestigd: de lidstaten van de EU zijn niet verplicht om asielzoekers die reeds door een ander veilig land zijn gereisd op te nemen. Bovendien staan deze lidstaten volkomen in hun recht als ze deze illegale asielzoekers terugsturen.
De uitspraak gaat daarmee rechtstreeks in tegen wat ook de meeste Nederlandse politieke partijen, hun leiders en de media nog altijd blijven beweren, namelijk dat het sluiten van de grenzen ‘geen optie’, en het opnemen van asielzoekers ‘alternativlos’ is.
Asielzoekers terecht Oostenrijk en Slovenië uitgezet
De rechters in Luxemburg kwamen tot hun uitspraak naar aanleiding van de situatie in Kroatië in 2015 en 2016. Omdat het land overspoelt dreigde te worden door een enorme migrantenstroom, werden velen van hen met bussen naar de grenzen met Slovenië en Oostenrijk gebracht, zodat ze daar asiel konden aanvragen.
Deze landen bleven er echter bij dat deze asielzoekers volgens het Verdrag van Dublin illegaal waren, omdat ze reeds in een andere EU-staat, Kroatië, waren geweest. Een Syriër in Slovenië en een Afghaans gezin in Oostenrijk dienden echter een klacht in tegen hun uitzetting naar Kroatië.
Het Europese Gerechtshof heeft nu geconstateerd dat Kroatië hun doorreis weliswaar mogelijk heeft gemaakt, maar dat dit niet kan worden opgevat als een recht op een visum voor de hele EU, ‘ook als dit op de buitengewone, door een massale toestroom van vluchtelingen gekenmerkte omstandigheden is terug te voeren.’ Dus ook in die omstandigheden gelden de bestaande regels dat het besluit van één lidstaat om asielzoekers op humanitaire gronden op te nemen, enkel voor dat land geldt, en niet voor de hele EU.
Afspraken zijn vrijwillig, landen niet verplicht asielzoekers op te nemen
Oostenrijk en Slovenië stonden dan ook in hun recht toen ze besloten asielzoekers naar Kroatië terug te sturen. Deze waren en blijven automatisch illegaal omdat ze uit een andere lidstaat afkomstig waren. Wel mogen lidstaten ‘eenzijdig of onderling afgestemd’ besluiten om ‘in de geest van solidariteit’ asielzoekers uit een ander EU-land toch toe te laten, ook al zijn zij daar door het Verdrag van Dublin niet toe verplicht.
Uitzondering is als deze illegale asielzoekers een ‘onmenselijke’ of ‘vernederende’ behandeling te wachten staat, wat volgens het Gerechtshof op dit moment in Italië het geval is (1).
Daarmee kiest het Gerechtshof er duidelijk voor om de Europese Commissie, die blijft eisen dat alle lidstaten meewerken aan de quota om migranten over de EU te verdelen, niet in de wielen te rijden. Probleem hierbij is: wie bepaalt wat een ‘onmenselijke’ behandeling is? Want ook in Italië hoeven asielzoekers –ondanks de vaak overvolle AZC’s- niet op straat te slapen, en krijgen zij dagelijks voldoende voedsel en geld.
Kortom: deze uitspraak biedt ieder EU-land meer dan genoeg rechtsgrond om te zeggen ‘genoeg is genoeg, we sluiten de grenzen’. Geen enkele politieke partij(leider) kan nog beweren dat het land geen andere keus heeft zoveel economische migranten –immers, het aandeel echte vluchtelingen onder hen bedraagt ook volgens officiële VN cijfers slechts 2,5%- op te nemen. Indien dat toch gebeurt, zoals in Nederland en Duitsland, is dat enkel en alleen een puur politieke en ideologische keuze.
(1) Epoch Times
Lees verder via de Bron: xandernieuws.punt.nl
