Dat neemt niet weg dat Maduro bij de laatste verkiezingen de meeste stemmen haalde. En dat Venezuela het land is met de grootste bewezen oliereserves ter wereld. In die betekenis is het dus geen ‘arm land’, maar juist extreem rijk. Het land zou moeten baden in weelde. Dus wat is nou precies het probleem?
Niet het gebrek aan democratie, want nadat Chavez en de militairen zich ontdeden van de laatste, door ‘het westen’ gesteunde dictator zijn er steeds vrije verkiezingen geweest, waaraan ook politici deel konden nemen die uit het ‘traditionele’ (dictatoriale, pro-Amerikaanse) kamp kwamen. Maar het volk steunde in meerderheid de ‘socialistische’ Chavez, die bruggen bouwde in Zuid-Amerika tussen landen die zich probeerden te ontworstelen aan de invloed van de Verenigde Staten.
De ‘oppositie‘ prefereerde de laatste tijd het boycotten van verkiezingen, zodat niet volkomen duidelijk zou worden dat ze geen mandaat hadden. Terwijl ze de ene na de andere coup-poging vorm gaven.
Er was dus geen liefde verloren tussen de Verenigde Staten als land, en Venezuela-na-de-dictatuur. Het initiatief van Chavez, om goedkope olie aan de armen in New York te leveren, in 2007, was wel wat meer dan een ‘practical joke’. Het zette de toch al gespannen relatie op scherp. Maar door de ‘kredietcrisis’, en haar behoefte aan ‘goedkope olie’, konden de Verenigde Staten geen vuist maken, zonder de kip te slachten die de gouden eieren legde.
Volgens Venezuela probeerde de Verenigde Staten het wel. Al in 2002 was er de ‘Coup-that-never-happened’. Chavez had van een bevriende diplomaat in een ander land, die werkte in Genève, vernomen dat er een staatsgreep tegen hem in voorbereiding was. Inplaats van de samenzweerders direct van hun bed te lichten, besloot hij mee te spelen. De staatsgreep leek succesvol toen Pedro Carmona, die in de voorbereiding was geïnstrueerd door Colin Powell, (van de ‘Weapons of Mass Destruction’-leugen), werd ingezworen als dictator.
Maar vervolgens rekenden militairen Carmona en de andere coup-plegers in, en ging dat hele avontuur de geschiedenis in als een geweldige ‘Regime-Change’-flop. Waarbij de landen die die staatsgreep ’steunden’ (hielpen voorbereiden) als ‘Vuile Was’ te drogen werden gehangen. Maar ‘men’ heeft geen geheugen.
Toen Chavez kanker kreeg, beweerde hij dat de Amerikanen hem ziek hadden gemaakt. Dat werd nooit bewezen, maar de overtuigend gedocumenteerde pogingen om Fidel Castro van Cuba om te brengen maken toch dat het ook niet een beschuldiging is die je al te luchthartig weg mag wuiven. In elk geval stierf Chavez op de leeftijd van 59 jaar aan de gevolgen, en werd hij opgevolgd door Maduro.
De Verenigde Staten was, op golven van vers geperste ‘PetroDollars’, opgekrabbeld na de ‘Kredietcrisis’ van 2008. Maar nog belangrijker was de ontwikkeling van ‘fracking’, waardoor de Verenigde Staten zelf weer een olieproducerend land van betekenis werden. Echter, ‘fracking’ is duur en waanzinnig slecht voor het milieu. Dus deze opleving is op z’n best van tijdelijke aard. Het stelde de Verenigde Staten echter wel in staat om het vloerkleed onder de Venezuelaanse economie vandaan te trekken. Met veel pijn voor de bevolking van dat land.
Naast het gegeven dat de vraag naar olie inzakte door de wereldwijde recessie die het gevolg was van die zwendel met ‘financiële producten’ in de Verenigde Staten (‘Krediet Crisis’), en de concurrentie van ‘fracking’, begon de Verenigde Staten al onder Obama met het opleggen van ‘sancties’ die tot doel hadden om van Venezuela een ‘failed state’ te maken. Niet lachen, maar Obama verklaarde dat Venezuela een ‘National Security Threat’ was.
Ons eigen land staat, zoals te doen gebruikelijk, vierkant achter de ‘Regime-Change’-pogingen van de Verenigde Staten, en torpedeerde om die reden ook de overname van de raffinaderij op Curaçao door de Chinezen, die Venezuela, en Curaçao, best willen helpen. Nederland helpt liever zichzelf, door Curaçao op te zadelen met Nederlandse ’toezichthouders‘. Want als Nederland ergens goed in is, dan is het ‘financiële dienstverlening’ ten behoeve van het ‘Grootkapitaal’.
Toen Maduro eind vorig jaar de ‘Petro’ introduceerde als alternatief voor de ‘PetroDollar’, en de Britten weigerden om het in Londen opgeslagen Venezuelaanse goud terug te geven, waarop de regering in Caracas een ‘swap’ regelde met ‘Deutsche Bank’, wist iedereen hoe laat het was: Tijd voor een geforceerde staatsgreep. En druk op ‘Deutsche Bank’. Met Trump als ‘bijvangst‘ voor de ‘Warparty‘. En toen die mislukte, een wilde poging om een oppositionele zetbaas te lanceren als alternatief voor de gekozen president.
Volgens NRC heeft die zetbaas veel ‘Internationale Steun’, maar de legitieme president is daarmee nog niet geheel kansloos. Al mogen we niet verwachten dat Rusland en China, die de zoveelste Amerikaanse poging om grip op de wereldwijde olieproductie te krijgen afkeuren, zich er direct mee zullen bemoeien. Hoewel…..? Nu zelfs Soros pleit voor een confrontatie met de Chinezen, terwijl hij al langer meent dat Poetin uit de weg geruimd dient te worden, is de vraag eerder in wiens ‘achtertuin‘ het eerste schot valt.
‘Maak uw stoelriemen vast’, want dit kon best eens een wilde rit worden. Saddam legde het loodje nadat hij overstapte van de ‘PetroDollar’ naar de Euro. En Gaddafi kreeg een mes in zijn anus nadat hij het plan lanceerde om goud te gebruiken als betaalmiddel voor olie. Maar wat levert het op? En hoeveel tijd hebben we nog voor de volgende ‘Krediet Crisis’? En zal die de nekslag zijn voor ‘Extend and Pretend’?
JDreport.com publiceert verhalen uit een flink aantal andere "onafhankelijke" nieuwsbronnen, blogs en wat al niet meer.
De meningen in dit artikel zijn van de bron en weerspiegelen niet JDreport.com.
Wanneer je voor de eerste keer inlogt met een Social Login-knop, verzamelen wij van je account openbare profielinformatie gedeeld door de Social login provider, op basis van je privacy-instellingen. We krijgen ook je e-mailadres om automatisch een account voor je aan te maken op onze site. Zodra je account is aangemaakt, ben je ingelogd op dit account.
Niet akkoordAkkoord
Maak verbinding met
Ik sta toe om een account aan te maken
Wanneer je voor de eerste keer inlogt met een Social Login-knop, verzamelen wij van je account openbare profielinformatie gedeeld door de Social login provider, op basis van je privacy-instellingen. We krijgen ook je e-mailadres om automatisch een account voor je aan te maken op onze site. Zodra je account is aangemaakt, ben je ingelogd op dit account.
