Drie maanden voer Giuseppe Suaria door de Zuidelijke IJszee met Antarctica aan stuurboord.
De onderzoeker van het Italiaanse instituut voor zee-onderzoek CNR-Ismar was aan boord van het Russische onderzoekschip Akademik Tryoshnikov op jacht naar microplastics, de kleine brokjes afval die in een onafzienbare stroom in de wereldzeeën aankomen en blijven rondzweven, de laatste rustplaats voor plastic tassen en koffiebekers.
In veertig halen van een kwartier met een fijnmazig net dat al materiaal vangt van maar 200 duizendsten van een millimeter groot, vond hij maar 203 brokjes. Een groot deel daarvan bestond ook nog uit stukjes roest of verf afkomstig van het onderzoeksschip zelf.
Behalve brokjes plastic vond Suaria in zijn netten ook microfibers, kleine, gekleurde vezeltjes. Ook die zijn waarschijnlijk afkomstig van menselijke producten.
Maar verreweg de meeste daarvan, schreef hij vrijdag in het vakblad Science Advances, hebben als grondstof geen aardolie, maar natuurlijke materialen……