Het nepgeldsysteem heeft de wereld twee dingen gegeven die voordien ontbraken: een enorme vraag van kredietrijke consumenten, en een enorm aanbod van kapitaal, afkomstig uit dezelfde bron.
De financiële sector creëerde deze bubbel door het nep geld van de centrale banken uit te lenen. Geld dat niemand ooit heeft verdiend of gespaard, t.b.v. mensen die het eigenlijk niet kunnen lenen, om te dure huizen te kopen die ze zich niet kunnen veroorloven.
Na de onvermijdelijke crash in 2008, kochten insiders de zwaar verdisconteerde huizen op, verkregen door de crash die ze zelf hadden veroorzaakt.
Zo kon de fix van startgaan. Centrale banken brachten verschillende ronden van QE-financiering voort, vernietigden de rentetarieven en hielden die laag totdat de sector volledig was leeggelopen. Om dit in perspectief te zetten: de Case-Shiller Home Price Indices laat zien dat de huizenprijzen de afgelopen zes jaar met ongeveer 30% zijn gestegen.
Rentetarieven zijn de prijs van het geld. Zoals alle prijzen moeten deze door de markt worden vastgesteld om informatie over economische omstandigheden nauwkeurig te kunnen overbrengen. Wanneer de centrale banken de rente verlagen, vervalsen ze die signalen. Dit leidt ertoe dat investeerders en bedrijven de ware staat van de economie verkeerd inschatten, wat resulteert in verkeerde allocaties van middelen.
Deze verkeerde toewijzingen kunnen een economische bloei veroorzaken. Aangezien de expansie echter geworteld is in misvattingen van de ware staat van de economie, kan deze niet lang voortgaan. Uiteindelijk veroorzaakt de door de Federal Reserve gecreëerde bubbel de crash en een recessie.
Het gemakkelijk kredietgeldbeleid van Central Banksters heeft de consument al figuurlijk gedood en kan worden gezien als de belangrijkste oorzaak van de crisis van nu. De ongeëvenaarde oceaan van kunstmatig liquiditeit zou het effect van deze recessie zeker moeten verminderen, was de overtuiging; de onverwachte gevolgen van dit beleid is inflatie, gevolgd door stagflatie, die uiteindelijk het laatste spaargeld van mensen die nog wat in veiligheid konden houden, tenietdoet.
Met andere woorden; de macht van de centrale bank om de economie te beïnvloeden is nu sterk verminderd. Ze hebben de spreekwoordelijke muur geraakt en de mensen staan op de rand van de afgrond van het fiat geld.
De uitgifte van vals geld domineert de economie
…
Lees verder bij de bron: The Final Wakeup Call
