Goldman Sachs is een van de grootste investeringsbanken ter wereld en heeft vestigingen in vele landen. Het bedrijf beweert te beschikken over de slimste en meest hardwerkende personeelsleden. Een ding staat vast: Goldman Sachs is enorm belangrijk voor het wereldwijde financiële systeem. Ondanks de succesvolheid van de bank, wordt het bedrijf omringd door controverse. Volgens verschillende Amerikaanse financiële experts is Goldman Sachs te machtig en invloedrijk om nog succesvol vervolgd te kunnen worden. Zo zijn voormalig medewerkers van het bedrijf wereldwijd werkzaam op de hoogste politieke en economische niveaus. We nemen een kijkje in de wereld van Goldman Sachs, dat de capaciteit heeft de wereldpolitiek angstvallig veel te beïnvloeden.
Politieke invloed
Een carrière bij Goldman Sachs is een opstap naar succes. Een groot aantal voormalig werknemers van de bank is terechtgekomen op zeer invloedrijke posities. Zo was voormalig Amerikaanse Minister van Financiën Henry Paulson werkzaam voor de investeringsbank. De huidige stafchef van het Amerikaanse Ministerie van Financiën, Mark A. Patterson, was voor zijn carrière in de politiek werkzaam als lobbyist voor Goldman Sachs.
Ook invloedrijke Nederlanders zijn werkzaam geweest voor de bank. Victor Halberstadt, hoogleraar openbare financiën aan de Universiteit van Leiden, is sinds 1991 adviseur voor Goldman Sachs. Halberstadt is tevens een prominent lid van de Bilderbergconferentie. Prins Johan Friso was tussen 1998 en 2003 ook werkzaam voor de investeringsbank. Dat maakt de connectie tussen de Bilderbergconferentie, Goldman Sachs en de koninklijke familie extra interessant.
De bank is ook goed vertegenwoordigd in de kringen van de Europese Unie (EU). Voormalig Europees Commissielid Karel van Miert was internationaal adviseur voor Goldman Sachs. Voormalig president van Italië en oud-president van de Europese Commissie Romano Prodi was tevens werkzaam voor de bank. Huidig president van de Europese Centrale Bank Mario Draghi was voorheen werkzaam als bestuurder voor Goldman Sachs.
De Libische connectie
Begin 2008 investeerde Libië onder leiding van Muammar Khadaffi 1.3 miljard dollar in Goldman Sachs. Het bedrijf verloor in totaal 1.2 miljard dollar van dit investeringsgeld. Het Khadaffi-regime ontstak in woede. Mustafa Zarti, die toentertijd aan het hoofd stond van het Libische nationale investeringsfonds, zou de medewerkers van Goldman Sachs bedreigd hebben. De bank schakelde een beveiligingsbedrijf in, totdat haar medewerkers het land de volgende dag verlieten.
Toen vond echter een zeer verdachte samenloop van omstandigheden plaats. In een eerder artikel wezen wij al uit dat Khadaffi plande de oliedollar te vervangen door een nieuwe valuta: de Gouden Dinar. Dit plan was in ontwikkeling totdat de Libische Burgeroorlog uitbrak in 2011. Toen besloot de NAVO zich te scharen aan de zijde van radicaal islamitische rebellen om zich te ontdoen van het Khadaffi-regime. Het plan de Gouden Dinar in te voeren is uiteraard nooit uitgevoerd.
De uitbraak van de Libische Burgeroorlog zorgde er echter ook voor dat de rechtszaak tussen het Libische nationale investeringsfonds en Goldman Sachs ernstige vertraging opliep. Bovendien legde de Verenigde Naties sancties op aan verschillende Libische nationale economische instituten. Ook het Libische nationale investeringsfonds werd hierdoor getroffen. Wereldwijd werden Libische activa, met een waarde van maar liefst 150 miljard dollar, bevroren. Dit maakte Libië voorlopig machteloos.
De activa werden pas ontdooid na de dood van Khadaffi. De rechtszaak tussen Goldman Sachs en het Libische nationale investeringsfonds loopt overigens nog tot op de dag van vandaag. Enkele maanden geleden werd bekend dat Goldman Sachs, ondanks het verlies van de Libische investering, alsnog 350 miljoen dollar aan de investering had verdiend. Dit terwijl het Libische nationale investeringsfonds zijn gehele investering is kwijtgeraakt.
U vraagt zich onderhand zeker af wat er nou zo controversieel is aan de samenwerking tussen Goldman Sachs en Libië? Ten eerste is het belangrijk te beseffen dat de banden tussen de Amerikaanse overheid en Libië niet al te goed waren. Het land stond al sinds 2002 op de zgn. “As van het kwaad-lijst” en werd als schurkenstaat aangeduid. Dat een zeer belangrijke Amerikaanse investeringsbank, met connecties tot in de hoogste politieke kringen, voor miljarden met Libië in zee gaat is daarom zeer verdacht.
Het Griekse faillissement
Goldman Sachs was direct betrokken bij de financiële ondergang van Griekenland, toen zij in de jaren voor de Euro de Griekse overheid adviseerden. Toen Griekenland nog de drachme gebruikte, leende zij veel geld in buitenlandse valuta. Denk hierbij aan yens, dollars en Zwitserse franken. Griekenland had geen voordelige status op de kapitaalmarkt en was daarom altijd op zoek naar buitenlandse leningverstrekkers tegen een voordelige rente.
Het probleem van deze strategie was dat de Griekse schuld snel groeide wanneer de drachme in waarde daalde. Na verloop van tijd zat Griekenland opgezadeld met enorme schulden in het buitenland. Griekenland wilde lid worden van de Eurozone, maar voldeed niet aan de criteria van het verdrag van Maastricht. Dit kwam onder andere doordat de staatsschuld (veel) te hoog was.
Dat was het moment dat Goldman Sachs in beeld kwam. De bank stelde een zeer ingewikkelde constructie voor, waarbij de Griekse staatsschuld veel lager leek dan deze daadwerkelijk was. Op die manier kon het land voldoen aan de criteria van Maastricht en lid worden van de Eurozone. Met het verdoezelen van deze cijfers verdiende Goldman Sachs overigens 300 miljoen euro. Geld dat Griekenland op dat moment absoluut niet kon missen.
Uiteraard zou deze strategie slechts voor een bepaalde tijd werken. Doordat de economische situatie van het land voor de buitenwereld relatief normaal leek, leefde Griekenland jarenlang boven zijn stand. In plaats van op tijd bezuinigen ging het land door met geld lenen. Dit ging goed totdat de crisis uitbrak.
Wat hierna gebeurde weten we allemaal. De Griekse economie stond aan de rand van de afgrond. Eenbailout ter waarde van 252 miljard euro was nodig om het land te redden. Deze bailout werd voor een substantieel gedeelte gefinancierd door de Noord-Europese belastingbetaler.
Griekse politici of medewerkers van Goldman Sachs zijn overigens nooit gestraft voor deze zwendel. Het is tevens niet aannemelijk dat dit ooit zal gebeuren, aangezien de top van de Europese politiek vergeven is van (voormalig) medewerkers van Goldman Sachs. Per slot van rekening is de bailout voor het grootste gedeelte gebruikt om banken te redden. Slechts een zeer klein gedeelte van het geld is gebruikt om het verarmde en hongerlijdende Griekse volk weer op de been te helpen.
JDreport.com publiceert verhalen uit een flink aantal andere "onafhankelijke" nieuwsbronnen, blogs en wat al niet meer.
De meningen in dit artikel zijn van de bron en weerspiegelen niet JDreport.com.
Wanneer je voor de eerste keer inlogt met een Social Login-knop, verzamelen wij van je account openbare profielinformatie gedeeld door de Social login provider, op basis van je privacy-instellingen. We krijgen ook je e-mailadres om automatisch een account voor je aan te maken op onze site. Zodra je account is aangemaakt, ben je ingelogd op dit account.
Niet akkoordAkkoord
Maak verbinding met
Ik sta toe om een account aan te maken
Wanneer je voor de eerste keer inlogt met een Social Login-knop, verzamelen wij van je account openbare profielinformatie gedeeld door de Social login provider, op basis van je privacy-instellingen. We krijgen ook je e-mailadres om automatisch een account voor je aan te maken op onze site. Zodra je account is aangemaakt, ben je ingelogd op dit account.
