Een leveraged buyout. Met geleend geld een bedrijf (Griekenland in dit geval) kopen en daarna alles wat los en vast zit opbreken en verkopen. Dat verkopen is dan weer winstgevend, want onder zware tijdsdruk is alles voor een prikkie beschikbaar, waar het onlangs nog beschermde kroonjuwelen waren.
Zoals het veel besproken waterbedrijf. Hoewel een succesvol burgerinitiatief tegen water privatisering is geweest (de eerste, direct daarna uiteraard volledig genegeerd door de EU) eist de EU nu de uitverkoop van publiek water in Griekenland aan prachtige groot-multinationals die vinden dat water geen mensenrecht is maar een middel om flink winst op te maken. Duitsland eiste dit middels en met de EU van Griekenland, maar wil zelf zijn waterbedrijf uiteraard niet laten privatiseren.
Maar als eerste worden nu verpatst…. de vliegvelden. En wat blijkt, DE MinFin Schaublewas kennelijk in dienst van het Duitse Fraport, want dit bedrijf kan, mag en gaat nu al direct profiteren van Schauble’s afpers-acties met het aankopen van onder hoge tijdsdruk te verkopen vliegvelden.
Wie behartigd de belangen van de bevolking eigenlijk?
Nu zijn door Schauble’s inzet de Griekse publieke werken uiteraard voor een prikkie op de kop te tikken door de bekende multinationals. De Griekse overheid wordt nu immers afgeperst met kunstmatige, harde en nabije deadlines: “leegverkoop of anders…”. Fraport en de bekende multinationals profiteren nu dus als geen ander van de in Griekenland toegebrachte pijn, de totale leegverkoop van Griekenland, de uitverkoop van de eigendommen van de Griekse bevolking.
Dit is geen toeval, dit is het doel van het spel. Volledig mogelijk gemaakt onder druk uiteraard van de economic hitman van banken en multinationals, gefaciliteerd door EU-politici die hun belangen behartigen, met de nodige lobbywerk van de multinationals. En wij – de bevolkingen – betalen de prijs.
Zie het dus weer gebeuren, zie hoe de EU de belangen van de bedrijven dient en niet die van de bevolking. Zie hoe de politiek pretendeert de bevolking te behartigen, maar het blijkt steeds weer: die doet dit echt niet. Dit resulteert in het fijne feit dat de belangen van de bevolking nu in het geheel nergens meer behartigd worden in de EU. Er is geen partij meer aan te wijzen in overheidsgelederen die de belangen van de bevolkingen daadwerkelijk nog behartigd – of zelfs maar luistert naar de bevolkingen.
Onder bewind van de EU en bankiers, volgt nu dus leegverkoop van de EU. We mogen alleen nog door bedrijven geregeerd worden. Onze toekomst is Europa als grootbedrijf, met als enige en alles uitsluitende, alternatiefloze doel: het financiële winstoogmerk, koste wat kost, “whatever it takes”.
Bron: Lang Leve Europa!
Photo by Map of the Urban Linguistic Landscape 
