Nu de aanval aanval op mensen in de bijstand al een tijdje is begonnen. Richt PvdA staatssecretaris Jellejetta ( Jetta ) Klijnsma haar pijlen steeds meer op mensen van buitenlandse afkomst die in de bijstand zitten. Die moeten namelijk ”goed” Nederlands kunnen praten.
Kunnen ze dat niet dan worden ze met -20% gekort op hun bijstandsuitkering. Als ze na een half jaar nog niet ”goed” genoeg Nederlands kunnen praten, worden ze met nog eens -40% gekort. Deze VVD mentaliteit is duidelijk bij PvdA’er Klijnsma te merken. Het Nederlands is al geen makkelijke taal, maar nu worden mensen in de bijstand gedwongen om onze taal te leren en te praten. Deze maatregel is puur genomen om buitenlandse werkelozen aan te pakken. Nu gaat de overheid bepalen wat ”goed” Nederlands inhoudt. Het neoliberale kabinet Mark Rutte 2 wil namelijk dat werkelozen in de bijstand een ”tegenprestatie” moeten leveren. Dit houdt dwangarbeid in en nu ook de verplichting om ”goed” Nederlands te kunnen praten!
We vinden het fout om mensen in de bijstand te dwingen om te gaan werken voor hun bijstandsuitkering. De verhalen over dwangarbeid zijn niet al te prettig. Mensen die gedwongen worden om 20 tot 30 uur per week te werken, zonder CAO, zonder hulp om echt werk te zoeken en dat voor net 800 euro netto. Dwangarbeiders moeten aan de slag bij grote kapitalistische ondernemingen zoals PostNL. Peter Daens werkt bij PostNL als WSW’er, hij heeft het beter dan de mensen die vanuit de gemeente bij PostNL aan het werk gezet zijn!
Hij vertelt: Om er te mogen werken, moeten ze ( dwangarbeiders ) bij PostNL eerst een kopie van hun paspoort of identiteitsbewijs inleveren. De dwangarbeiders vormen een derde deel van de postbezorgers en worden door de werkleiding drie tot vier dagen per week ingeroosterd. Ze voldoen aan veel, zo niet alle onderdelen van een arbeidsverhouding, maar hebben geen cao, geen salaris en geen reiskostenvergoeding. Ze krijgen ook minder gemakkelijk werkkleding. Ze krijgen ook minder gemakkelijk werkkleding. Terwijl de WSW-ers standaard na twee maanden een binnenjas, een overjas en eventueel ook nog een regenjas en regenbroek krijgen, is dat voor de dwangarbeiders zeker niet vanzelfsprekend. Sommigen hebben wel een PostNL-jas, maar de meesten hebben alleen maar een PostNL-hesje over hun eigen jas. Maar fietsen met stevige PostNL-tassen krijgen we allemaal, ook de dwangarbeiders. We hoeven dus niet onze eigen fiets te gebruiken!
Het verhaal van Peter Daens bij PostNL is één van de vele verhalen over dwangarbeid in Nederland. De anarchistische website Doorbraak heeft veel verhalen over dwangarbeiders. Het zou goed zijn als Nederlanders die verhalen eens lazen, want te vaak hoor je dat mensen in de bijstand ”lui” zijn en ”leven op kosten van de samenleving”. Deze rechtse opvatting is vooral de laatste 30 jaar ontstaan. Het beeld van de luie werkelozen, die niet willen werken en lekker van een uitkering rondkomen. Door dit beeld rond te propaganderen hebben rechtse partijen ook voormalige linkse partijen aan hun kant gekregen. Het is een PvdA’er, die als staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, dwangarbeid oplegt!
Mevrouw J. Van Urk vertelde in november 2013 over haar ervaring als dwangarbeider. Revolutionair Socialistische Media besluit om haar verhaal nog een keer te gebruiken. Het verhaal van mevrouw Van Urk is niet ongewoon. Veel mensen die langdurig werkeloos zijn worden gestraft. Volgens neoliberale logica is het hun schuld dat ze geen werk vinden. Rechtse mensen brullen dat er genoeg werk is, maar dat is een leugen. We hebben op dit moment zeker 691.000 werklozen ( bron: NRC ) en ongeveer 100.000 openstaande vacatures. Veel werk is de laatste 30 jaar verplaatst naar laagloon landen. Vooral productie werkzaamheden zijn naar China en India gegaan. Tegenwoordig zijn de eisen voor werk ook hoger. Je moet tegenwoordig minimaal 40 uur per week kunnen werken, sterke sociale vaardigheden bezitten en flexibel kunnen zijn. Wie niet aan deze eisen kan voldoen staat al zwak op de arbeidsmarkt en heeft minder kans op een goede baan!
Het verhaal van mevrouw Jolanda van Urk:
”In april 2012 werd ik aangemeld door de gemeente Smallingerland om een verplicht “reïntegratie”-traject te volgen bij het WSW-bedrijf Caparis. Er werd mij in eerste instantie verteld dat het voor een aantal dagdelen per week zou zijn, hetgeen bij nader inzien 36 uur bleek te zijn. Nadat ik had aangegeven de zorg te hebben voor een minderjarig kind waarbij ADHD is vastgesteld en die de nodige zorg en aandacht nodig heeft, werden de uren teruggebracht naar 32 uur per week.
Ik kreeg in eerste instantie een overeenkomst voor drie maanden, die na die periode werd verlengd met nog 6 maanden. Ik heb mij al die tijd volledig gemotiveerd ingezet, wat resulteerde in het feit dat ik een onbetaalde baan kreeg op de Schakel-afdeling, en onder andere ook fungeerde als aanspreekpunt voor de mensen met wie ik samenwerkte. Het was de bedoeling dat je door het traject uit zou stromen naar een betaalde baan, maar dat werd niet waargemaakt. Integendeel… er waren veel beloften die niet konden worden waar gemaakt, en ondertussen moet je hele dagen geestdodende en stompzinnige werkzaamheden verrichten op het niveau van mensen met een beperking. Werkzaamheden die op geen enkele wijze enige meerwaarde bieden bij het vinden van een betaalde baan.
Gelukkig vond ik na veel sollicitaties zelfstandig een baan bij de NDC Mediagroep. Ik kon daar in november vorig jaar beginnen. Met voldoende uren, zodat ik uit de bijstand was. Ik heb daar vervolgens gewerkt tot en met eind april dit jaar. Toen raakte ik mijn baan weer kwijt. Niet omdat ik niet voldeed, maar door een overname van het bedrijf en de daaropvolgende reorganisatie raakten driehonderd mensen hun baan. Waaronder ik helaas ook.
Daar sta je dan weer met lege handen, en geen inkomsten meer. Met lood in de schoenen ben ik weer naar de gemeente gegaan voor een WWB-uitkering. En dan zit je één week later weer bij Caparis. Terug bij af! Wederom een intakegesprek, en al die mooie praatjes die ik al eerder gehoord had. Weer een overeenkomst voor drie maanden. Die zijn ondertussen voorbij en onlangs werd mij de bekende verlenging van zes maanden voorgelegd die ik diende te ondertekenen. Anders zouden er sancties volgen op mijn uitkering. Dat kan ik mij uiteraard niet veroorloven en dus heb ik met tegenzin en onder protest ondertekend”
Jolanda van Urk, werkloze moeder! Lees haar volledige verhaal op www.doorbraak.eu
Er zullen nog meer mensen werkeloos raken, want het neoliberale kabinet is niet van plan om de bezuinigingen te stoppen. Het bedrijfsleven en de markten staan voorop. Nu al leven 200.000 kinderen in armoede ( 1 op de 9 ) in dit ”rijke” land. Kinderen die niet op zwemles kunnen, die niet naar een leuk pretpark gaan omdat daar geen geld voor is. Armoede bestaat in Nederland en alleen idiote rechtse mensen ( die meestal boven modaal verdienen zoals Mark Rutte en zijn VVD bende ) willen dit niet begrijpen!
De burgers willen dat er een einde aan dwangarbeid en armoede komt. Er moet een minimumloon van 1.500 euro netto bij een 32 urige werkweek komen. Daarnaast moeten alle grote bedrijven ( zoals KPN, Phillips, PostNL en de NS ) genationaliseerd worden. Onder arbeiders zelfbestuur zullen deze bedrijven dan bestuurd worden. Daarnaast willen we dat miljonairs en miljardairs onteigend worden. Niemand heeft het recht op miljoenen euro’s, niemand. Daarom moet er een maximum aan eigen vermogen komen van 500.000 euro. Ook een maximum inkomen van 5.000 euro netto per maand moet gelden. Zo kunnen we voorkomen dat een elite ontstaat die het beter heeft. Politici moeten een modaal salaris verdienen, zodat ze de consequentie van hun beleid voelen. Op dit moment behoren onze tweede kamer politici tot mensen met een boven modaal inkomen van minimaal 4.000 euro netto per maand!
Mensen in de bijstand moeten niet gestraft worden, maar juist geholpen worden. Natuurlijk moeten we de luien aanpakken. Luiaards zullen er altijd zijn, maar die vormen een zware minderheid. Niemand vindt het leuk om van 800 euro netto per maand te moeten rondkomen. Ook willen mensen werken, wie wil nu de hele dag thuis zitten? Maar men wil goed werk, dat nuttig is en voldoening geeft. Echter zo ver denken de neoliberale heersers niet. Die voeren uit wat hun kapitalistische meesters hun bevelen!
Lees hier de verhalen van mensen die dwangarbeid moeten uitvoeren in verschillende Nederlandse gemeentes:
– Amsterdam
– Den Haag
– Deventer
– Eindhoven
– Helmond
– Hoogeveen
– Leiden
– Vlagtwedde
– Vlissingen
Lees verder via: Stop de bankiers
