De OECD behandelt nu een klacht over mensenrechten-schending tegen het Wereld Natuur Fonds van Survival, de internationale beweging voor de rechten van Inheemse Stammen. Brigades tegen stroperij – zogenaamde Ecoguards- die het Wereld Natuur Fonds met druk op de overheid van Kameroen instelde en betaalt, die mishandelden/verdreven Pygmeen/Baka, om een Protected Area in te kunnen stellen.
In an unprecedented move, a member of the Organization for Economic Co-operation and Development (OECD) has agreed to investigate a complaint that the World Wide Fund for Nature (WWF) has funded human rights abuses in Cameroon, beginning a process which until now has only been used for multinational businesses.
Survival submitted the complaint in February 2016, citing numerous examples of violent abuse and harassment against Baka “Pygmies” in Cameroon by WWF-funded anti-poaching squads. Survival also alleges that WWF failed to seek communities’ free, prior and informed consent for conservation projects on their ancestral land.
This is the first time a non-profit organization has been scrutinized in this way. The acceptance of the complaint indicates that the OECD will hold WWF to the same human rights standards as profit-making corporations.
Dikke kans dat het OECD het WWF helpt groen wassen, want de OECD en de daaruit opgerichte Club van Rome zijn weer met toplieden van WWF verbonden.Maar toch, de klacht is er:
De klacht van Survival
WNF een leugenachtige winstmachine
Wereld Natuur Fonds is ook gewoon een winstmachine, die geld binnenharkt van goedgelovigen en overheden: dat levert ze 650 miljoen euro per jaar op. Het meeste geld gaat op aan marketing, zo toonde ik in Het Wereldbestuurfonds deel 1, het organisatieprofiel en financien in 2012 dat bij 1 Vandaag, RTL Nieuws en vele andere media aandacht kreeg: waaronder op de voorpagina van de Telegraaf.
Samen met de documentaire die Zembla uitzond (Der Pakt mit dem Panda, van Wilfried Huismann, over WNF als voet tussen de deur van Multinationals) had dit even effect: 60 duizend mensen zegden WNF op, maar de marketingmachine heeft dat verlies weer weggepoetst.Omdat ze vrijwel al hun geld in propaganda steken veroveren ze de ruimte tussen je oren via media. Daardoor blijven ze de (pseudo)-natuurorganisatie met de meeste donateurs van Nederland.
Het simpele antwoord luidt: Nee, ze beschermen zichzelf, de belangen van hun clientele van neo-koloniale multinationals en hun inkomsten, en waar ze al resultaat boeken is dat meestal dankzij het werk van anderen
WNF: Anti-wetenschappelijk en misleidende handelspraktijken
De ruimte tussen je oren kopen ze met journalisten als Ben van Raaij (Volkskrant), die op snoepreis gaat naar Afrika om hun goede werken dan te bejubelen. Waarbij een advertorial dan onder het mom van journalistiek verschijnt.
Ook liegen ze over de staat van natuur in Nederland, door de natuurfraude van Planbureau voor de Leefomgeving als uitgangspunt te nemen die ik beschreef in Sjoemelnatuur.
Vooral bij academici/ wereldvreemde en geestelijk onvolwassen mensen die nooit worden afgerekend op de consequenties van wat ze voorstaan, daar is WNF nog populair. Soort zoekt soort. En bij grootwinkelbedrijven die een makkelijke manier (marketing) zoeken om zichzelf groen te wassen.
Eviction for Conservation
Al zo lang de koloniale heersers van het Wereld Natuur Fonds ‘natuur beschermen’ bestaat het probleem van zogenaamde ‘conservation refugees’. De inheemse bevolking wordt uit beschermd verklaarde gebieden verdreven en mag haar levenswijze niet langer voortzetten. Dan Brockington en James Igoe brachten in ‘Eviction for Conservation‘ de honderden gevallen in kaart waarbij uit naam van een koloniale opvatting over natuurbescherming mensen uit hun leefgebied werden verjaagd.
Toen ik de sprookjes van WNF nog geloofde, was Rene Zwaap al in de donkergroene praktijken gedoken
Ook standrechtelijke executies door gewapende anti-stroperijbrigades zijn vastgesteld, en tegelijk werden ‘protected areas’ gebruikt als trainingsfaciliteit voor huurlingenlegers. Dat beschreef Rene Zwaap al in het Wereldnatuurleger in de Groene Amsterdammer, over het werk van onderzoeksjournalist Kevin Dowling. Die beschreef de wanpraktijken die het Wereld Natuur Fonds en de neo-koloniaal Prins ‘Lockheed-Affaire’ Bernhard faciliteerden.
Dit gebied in Zuidoost Kameroen waar de klacht van Survival over gaat, dat is plots een gesloten natuurgebied geworden. Dus zonder instemming van lokale bewoners opgelegd door de overheid onder druk van WWF.
Het Wereld Natuur Fonds werkt altijd zo- met misbruik van de overheid- in gebieden waar de donateurs geen zicht op hebben. Ze werken op het niveau van een (corrupte) overheid, vaak samen met en mede gefinancierd door de Wereldbank om hun beleid op te leggen. Daar morgen meer over in de aflevering over ‘Debt for Nature’: afpersing van ontwikkelingslanden uit naam van ‘natuurbescherming’, waar al meer dan 1 miljard dollar in omging sinds Thomas Lovejoy van WWF/Wereldbank dit bedacht.
De leugenachtige oplichter die nog goed bedenkt wat hij met zijn laatste Rolo doet- Arjan Berkhuysen (ex-WNF) is weer bezig met zijn gedram
Wadden-pygmeeen
Die tactiek verschilt niet veel van hoe Wereld Natuur Fonds, Waddenvereniging (de van WNF geleende Arjan Berkhuysen) en andere drammerige entiteiten nu de Waddenzee voor zichzelf willen claimen. Ze willen met misbruik van de overheid de traditionele gebruikers er uit kegelen/op hun condities ‘verduurzamen’ en dan zelf voor recreatie-ondernemer gaan spelen.
Daarbij zijn de partijen met de zwakste lobby en minste marketinggelden de klos/de pygmee.
Tegelijk houden de grote destructieve krachten vrij baan, zoals de zoutwinning, windturbines. Die strategie gaat niet alleen voor het Wereld Natuur Fonds, maar ook bij die andere groene giganten als The Nature Conservancy en Conservation International. In het hoger management van dat soort Niet Gekozen Organisaties (NGO) zitten steeds hoge omes van multinationals als Unilever, British Petrol, Amerikaanse constructiefirma’s als Bechtel. Die gebruiken deze ‘natuurbeschermers’ als voet tussen de deur in grondstofrijke landen, en als Trojan Horse.
WNF legt ook al decennia en claim op de Waddenzee voor haar olie- en gasvrinden, door verjaging van traditionele gebruikers ‘natuurbescherming’ te noemen
Dat beschreef Elaine Dewar al in A Cloak of Green in 1995. Zie nu ook de vice-president van WWF Andre Hoffman, die tegelijk de baas is van de farma-gigant Roche. Zijn vader Luc Hoffmann was met Prins Lockheed Affaire en de Rockefeller-familie de oprichter van dit groene vernis van multinational-macht.
Hij ondersteunt ook de Mava Foundation. Die stichting financiert weer alarmistisch nep-onderzoek om de Waddenzee ‘bedreigd’ te doen lijken.
JDreport.com publiceert verhalen uit een flink aantal andere "onafhankelijke" nieuwsbronnen, blogs en wat al niet meer.
De meningen in dit artikel zijn van de bron en weerspiegelen niet JDreport.com.
Wanneer je voor de eerste keer inlogt met een Social Login-knop, verzamelen wij van je account openbare profielinformatie gedeeld door de Social login provider, op basis van je privacy-instellingen. We krijgen ook je e-mailadres om automatisch een account voor je aan te maken op onze site. Zodra je account is aangemaakt, ben je ingelogd op dit account.
Niet akkoordAkkoord
Maak verbinding met
Ik sta toe om een account aan te maken
Wanneer je voor de eerste keer inlogt met een Social Login-knop, verzamelen wij van je account openbare profielinformatie gedeeld door de Social login provider, op basis van je privacy-instellingen. We krijgen ook je e-mailadres om automatisch een account voor je aan te maken op onze site. Zodra je account is aangemaakt, ben je ingelogd op dit account.
