Dankzij het door iedereen gehate systeem van eigen risico, komen er ongewild toch ook een aantal belangrijke zaken aan het daglicht.
Zoals dat sommige zorgverleners schrijven met een vork en krankzinnige bedragen declareren, waardoor feitelijk gezonde mensen een onterecht forse rekening voor de kiezen krijgen.
Zolang mensen niet precies weten wat er wordt gedeclareerd in de zorg uit hun naam en de verzekering alles betaalt, komen misstanden niet aan het licht en kunnen de zorgkosten ieder jaar lekker blijven stijgen.
Zo staat er een interessant verhaal in het AD van een dame die tot haar ontzetting ontdekte dat één telefoontje van een zorgverlener maar liefst 722 euro kostte.
Dit was haar verhaal:
Ze besloot daarop te bellen met de zorgorganisatie. ,,Bij Vierstroom kreeg ik een vrouw aan de telefoon, die eerlijk gezegd niet heel erg aardig was. Toen ik vroeg waar dat bedrag van 722 euro in mijn overzicht vandaan kwam, vroeg ze me waar ik me zo druk om maakte. Het bedrag werd toch gewoon vergoed?”
Duidelijkheid over het gedeclareerde bedrag kreeg Molendijk niet. Gaandeweg werd het Molendijk toch helder: het volledige bedrag was het gevolg van één telefoontje, dat ze niet eens zelf heeft gepleegd.
,,Ik heb borstkanker gehad, en voor de behandeling moest ik mezelf thuis een injectie geven. Ik ben één keer gebeld door Vierstroom met de vraag of er iemand langs moest komen om het me uit te leggen. Ik heb gezegd dat dat niet nodig was. Dat telefoontje kostte dus 722 euro.”
De zorginstelling in kwestie legt het als volgt uit:
Daarbij wordt gekeken naar het totaalbedrag dat we over een jaar aan zorg leveren. Dat bedrag wordt gedeeld door het aantal cliënten”, legt Van de Wetering uit. ,,Die 722 euro krijgen we dus voor elke cliënt waar we zorg aan leveren. Dus ook voor de cliënt die in de laatste fase van zijn leven zit en zeven dagen in de week dag en nacht verzorgd moet worden. Zo word je geprikkeld om doelmatiger te werken. Als je, zoals voorheen, per uur declareert, is het lucratief om veel uren te maken.”
Dus, wat ze in feite zeggen, is dat er wordt gewerkt met gemiddelde bedragen per cliënt en dat ongeacht hoeveel of weinig zorg een cliënt krijgt, per cliënt ze een bedrag mogen declareren.
Misschien opgezet met de beste bedoelingen, maar dat dit in de praktijk ook faliekant verkeerd kan uitpakken laat het volgende geval zien.
Wij kennen een dame van 89 jaar die kerngezond is en geen chemische medicijnen slikt. Het enige dat ze gebruikt zijn wat voedingssupplementen en ze klimt nog regelmatig op een trap om de ramen te lappen.
Ze heeft echter een gehoorprobleem en omdat ze bijna doof werd, kreeg ze zo’n 15 jaar geleden een gehoor implantaat via het Leids Universitair Medisch Centrum. Op zich gaat dat prima en ze moet eens per jaar daar naartoe voor controle van het kastje wat ze gebruikt voor de bediening. Ze komt dan bij een audioloog die het kastje op een laptop aansluit, enkele testjes uitvoert, het apparaatje iets bijstelt en klaar is Kees. Tien minuten later staat ze weer buiten.
Aangezien deze dame verder nooit bij een dokter komt of in een ziekenhuis, gaan die tien minuten in Leiden ten koste van haar eigen risico. Ieder jaar opnieuw krijgt ze een rekening voor de volle mep van 385 euro.
Wij hebben haar toen het advies gegeven om het ziekenhuis te bellen met de mededeling dat ze voortaan zelf wel die rekening zou betalen voor die tien minuten omdat ze dan zeker goedkoper uit zou zijn dan 385 euro.
Op die vraag kwam het volgende antwoord:
De prijs van het DBC traject (traject waarin de verrichtingen tijdens het consult worden geregistreerd.) is hoger dan het eigen risico. Het eigen risico wordt in dat geval volledig verbruikt.
DBC betekent het volgende:
Deze afkorting staat voor Diagnose Behandeling Combinatie. Van overheidswege is een lijst met bepaalde diagnoses in het leven geroepen. Alle behandelingen die in het kader van een op deze lijst voorkomende diagnose verricht worden worden hieraan toegevoegd waarna hieruit een Diagnose Behandeling Combinatie volgt. De DBC code is een administratieve code waaraan een tarief hangt. Het tarief wordt binnen een instelling voor een ieder gelijk gehanteerd en is dus niet individueel verschillend toe te passen.
Toen we belden en een medewerker aan de telefoon kregen, liet die zich ontglippen dat zo’n tien minuten behandeling ongeveer 900 euro zou kosten.
Kortom, deze oude dame moet voor tien minuten controle van haar gehoorkastje ieder jaar 385 euro betalen.
De reden dat er misschien niet zoveel klachten binnen komen is omdat een groot deel van de bevolking de deur platloopt bij artsen en ziekenhuizen en zoiets in het grotere geheel helemaal niet opvalt.
Maar, o wee, als je gezond bent en je hebt even iets kleins nodig, dan ben je dus goed de sigaar.
Lees ook eens verder bij de bron: niburu.co
