Het kabinet Rutte zadelt gemeenten op met een berg aan taken rond zorg en werk. Gemeenten moeten daarbij binnen strakke uitgavenkaders werken, terwijl er geen mogelijkheden zijn om dekkende lokale belastingen te heffen. Leg de lasten daar waar de lusten zijn, stelt Sandra Phlippen.
Wijk als laboratorium voor meest kwetsbaren
De al ingeboekte besparingen moeten deels worden opgebracht doordat mensen fundamentele gedragsveranderingen gaan vertonen. Mensen moeten meer sociale betrokkenheid tonen. Ze moeten sterker en meer zelfredzaam worden.
Dit alles geldt niet voor alle mensen, maar alleen voor hen die tijdelijk of langdurig op de verzorgingsstaat leunen. De wijken van ons land worden laboratoria waarin de meest kwetsbaren onder de loep liggen.
Mens reageert op prikkels
Wat we weten over het menselijk gedrag is dat er wordt gereageerd op prikkels. En als die prikkels niet in lijn zijn met wat men wil bereiken of zelfs pervers zijn, dan is het wachten op misstanden.
Een voorbeeld komt van onderzoekers Marielle Non en Wouter Vermeulen in vakblad ESB. Het gaat hier om een afwezige prikkel bij wijkteams.
Financiële armslag bij gemeente: dan luistert kiezer
Gemeenten staan onder grote druk om binnen hun uitgavenkaders te blijven opereren. De kwaliteit van de geleverde zorg- en werkregelingen wordt uiteindelijk beoordeeld door de kiezer. Op dit punt is het knutselwerk van de participatiesamenleving nog het minst af.
Omdat kiezers maar een minuscuul deel van hun belastingafdracht aan de gemeente doen, vindt de kiezer de gemeenteraadsverkiezing ook niet zo belangrijk.
Lees verder via Sandra Phlippen
