Onlangs kwam ik een artikel tegen met de titel: “Wetenschapper verklaart hoe koemelk calcium uit je botten zuigt en verzwakt .” Het verklaart hoe caseïne, het eiwit dat in de melk van een koe zit, een aandoening in het lichaam creëert die metabole acidose wordt genoemd.
Vanaf deze plek compenseert het lichaam door calcium uit de botten te zuigen. Hoe ironisch is dat? In dat artikel gaan ze in op de wetenschap dat de melk van een koe niet echt voor een mens bedoeld lijkt te zijn. Je kunt daar meer over lezen in het artikel hierboven.
De wetenschap komt van Dr. Colin Campbell, een Amerikaanse biochemicus die is gespecialiseerd in het effect van voeding op de gezondheid op lange termijn. Hij is emeritus hoogleraar Nutritional Biochemistry aan de Cornell University, hij heeft een Ph.D. in voeding, biochemie en microbiologie. Geleerden zoals Campbell en hun werk zijn zo belangrijk in een wereld van medische opvoeding en academische wereld die voeding bijna volledig negeert.
De meeste van onze voedingseducatie begint op de basisschool en is volledig ontworpen door de grote voedingsbedrijven, niet door de wetenschap. Maar de tijden veranderen, en dat geldt ook voor voedselgidsen. Neem Canada, bijvoorbeeld, die onlangs hun voedingsgids hebben vernieuwd ten gunste van een plantaardig dieet op basis van hele voedingsmiddelen. Dit is grotendeels te danken aan het werk van Dr. Campbell.
Campbell documenteerde dit alles in wat bekend werd als “The China Study“. Hij begon voor het eerst op de Filippijnen, waar hij en zijn collega’s eiwitten aan ondervoede kinderen gaven. Hij verwachtte niet dat dierlijke eiwitten mogelijk verband zouden houden met kanker en benadrukte in de onderstaande video dat het niet gemakkelijk was om deze informatie terug te brengen naar zijn collega’s, vooral omdat hij op een melkveebedrijf was opgegroeid.
Hij merkte dit voor het eerst op van het werk dat hij deed op de Filippijnen, en opnieuw was het verrassend omdat ze precies het tegenovergestelde observeerden van wat ze naar de Filippijnen gingen doen. Ze wilden ondervoede kinderen nog meer eiwitten geven, maar merkten toen dat meer eiwitten (dierlijke eiwitten in zuivel) verband hielden met hogere kankercijfers, vooral bij kinderen.
Caseïne is het meest relevante chemische carcinogeen dat ooit is geïdentificeerd, vergis je niet. – Campbell, uit de onderstaande video.
Campbell ging verder dan louter correlatie en vond met behulp van dierstudies die hij uitvoerde dat caseïne eigenlijk kanker “aanzet”. Wanneer dieren een dieet met veel caseïne kregen, nam de kanker dramatisch toe. Wat nog interessanter is, is wanneer ze besloten om een vergelijking te maken met behulp van plantaardig eiwit.
Wat we onderweg hebben geleerd, is dat we kanker kunnen aanzetten en uitschakelen. Schakel het in door het verbruik van caseïne te verhogen, schakel het uit door het te verlagen of te vervangen door plantaardig eiwit. Dat was echt heel spannend dat we voeding konden nemen en kanker aan en uit konden zetten, ik bedoel, dat was behoorlijk verrassend. – Campbell
“Het is genegeerd, het is 200 jaar genegeerd.”
Zoals hierboven vermeld, zijn artsen en medische professionals niet getraind in voeding en weten ze er praktisch niets over. Dit is de reden waarom, wanneer dit onderzoek door Campbell aan velen wordt gepresenteerd, het bijna als ongelooflijk wordt beschouwd, en het blijft genegeerd worden. Voeding is enorm en zou de belangrijkste focus moeten zijn van medische educatie en een hoofdfocus van de behandeling als het gaat om de behandeling van verschillende ziekten.
Helaas zijn artsen opgeleid om medicijnen voor te schrijven. Dit is verschrikkelijk en het is een van de redenen waarom meerdere ziekten niet verdwijnen en waarom de prijzen elk jaar blijven stijgen. Dat gezegd hebbende, er zijn ongetwijfeld ook andere factoren bij betrokken. Dr. Asseem Malhotra, een bekende arts in Groot-Brittannië, had een paar keuzewoorden te zeggen voor het Europees Parlement over moderne medische opvoeding en algemene kennis die artsen bezitten. hier. Dit was behoorlijk verfrissend.
Dingen veranderen inderdaad, en meer artsen worden opgeleid in gebieden waar ze moeten worden opgeleid. Dit vereist van de arts zelfstudie.
Ondertussen hebben mensen in de kankergemeenschap bijna geen aandacht besteed aan voeding, of als er af en toe wat informatie naar boven komt, wordt het weggegooid, dus het wordt nooit overwogen. In plaats daarvan willen ze op andere manieren met kanker werken, ze willen zien hoe chemotherapie werkt, de wil om kankercellen te doden, ze willen straling doen enzovoort, maar ze willen geen aandacht schenken aan het dieet. – Campbell
Lees verder bij de bron: Collective Evolution
