Hopsa, gewoon omdat het kan: Minimaal 900 dakloze gezinnen in Nederland

Er zijn weer nieuwe cijfers bekend, ditmaal over het stijgende aantal daklozen. Na het rapport vorige week over de langdurige armoede in Nederland, laat dit rapport weer zien dat het helemaal niet zo goed gaat in Nederland. Schrikbarend genoeg is er sinds 2009 een stijging van 74% voor het aantal daklozen in Nederland, maar waarschijnlijk ligt dat allemaal aan de crisis, zoals Jetta Klijnsma regelmatig als standaard antwoord heeft. Volgens haar ook de reden van de stijgende langdurige armoede en de groei van kinderen die in armoede leven.

31.000 daklozen

Terug naar de daklozen, een aantal weken geleden schreef ik al een bericht over dakloze gezinnen in Limburg. Volgens Maatschappelijke Opvang Moveoo zijn er in Limburg namelijk 76 gezinnen die niet terecht kunnen in een opvang. Naar aanleiding van het bericht over de groei van daklozen besloot ik er eens wat meer over op te zoeken. Zo heb ik naar de cijfers gezocht van het aantal uithuiszettingen in Nederland in 2015, nergens is hier iets over te vinden. Ik vraag me namelijk af hoe exact deze nieuwe cijfers van het CBS namelijk zijn. Worden hier ook de dakloze gezinnen meegenomen die een slaapplaats bij familie of vrienden hebben door een uithuiszetting? Zijn de dakloze kinderen erbij geteld en wat verstaat het CBS precies onder dakloos?

Rapport CBS

Laten we het rapport van het CBS eens onder de loep nemen, als eerste het begrip dakloos. Dit is volgens het CBS iemand die dakloos is:

 ‘Dit onderzoek richt zich op de populatie feitelijk daklozen tussen de 18 en 65 jaar. Dit zijn mensen die slapen in de open lucht, in overdekte openbare ruimten, zoals portieken, fietsenstallingen, stations, winkelcentra of een auto, of binnen slapen in passantenverblijven van de maatschappelijke opvang en eendaagse noodopvang, of op niet-structurele basis bij vrienden, kennissen of familie, zonder vaste verblijfplaats.’

We kunnen nu dus wel vaststellen dat dakloze kinderen er niet bij zijn geteld. Of de ouders uit de gezinnen er wel bij zijn geteld is nog maar de vraag, wat wordt verstaan onder structureel volgens het CBS? Ook wordt duidelijk dat het gaat om een schatting, naar aanleiding van een drietal registers van daklozen. De drie registers waaruit het CBS haar aantal heeft afgeleid zijn:

• Het BRP en de lijst mensen die volgens hun verblijven in een nacht of daklozenopvang.
• Een lijst van bijstandsgerechtigden die volgens het bijstandsregister dakloos zijn.
• Een selectie van daklozen uit het Landelijk Alcohol en Drugs Informatiesysteem

We kunnen er dus wel van uitgaan dat deze cijfers wederom uit de losse pols van het CBS komen.

Onderzoek Trimbos

Een ander onderzoek wat ik tegenkwam was er een met schrikbarende cijfers. Het Trimbos heeft in opdracht van staatssecretaris van Rijn een onderzoek gedaan naar gezinnen in de maatschappelijke opvang. Ook dit onderzoek is niet compleet, maar zelfs de cijfers die er incompleet uit komen liegen er niet om. Dit rapport is op 22-12-2015 verschenen.

Dit onderzoek richt zich dus specifiek op dakloze gezinnen, hieronder wordt verstaan dat het een huishouden is met minstens één volwassene en één minderjarige. Hoe worden deze gezinnen in hun gemeenten opgevangen, om hoeveel gaat het, verblijven kinderen bij verslaafden in dezelfde ruimte in een nachtopvang etc. Kanttekening bij dit onderzoek is dat er vragenlijsten zijn gestuurd naar centrumgemeenten en opvanginstellingen. Slechts 59% van de opvanginstellingen heeft het formulier terug gestuurd. Het Leger Des Heils, heeft het formulier niet teruggestuurd, terwijl dit een van de grootste aanbieders van maatschappelijke opvang is. Aan het onderzoek deden 37 centrumgemeenten mee. Onder alle tabellen staat dan ook dat dit de minimumschatting is en dat het ware aantal waarschijnlijk hoger ligt.

Ik zal jullie alle rompslomp erom heen besparen en gewoon gelijk met de cijfers komen:

• 874 gezinnen in Nederland zijn dakloos
• 1429 minderjarige kinderen verblijven in een maatschappelijk opvang als gevolg van een uithuiszetting
• 21% geeft aan dat het voorkomt dat gezinnen niet toegelaten worden tot de maatschappelijke opvang
• 33% geeft aan dat de opvangcapaciteit onvoldoende is
• 28% van de gemeenten geeft aan dat er geen sprake is van fysieke scheiding tussen de daklozenopvang en gezinsopvang, bij de maatschappelijke opvang is dit 35%
• 63% van de gemeenten en 59% van de maatschappelijke opvangen is het eens met de stelling dat een dakloos gezin onder geen beding op straat komt te staan en dat er altijd gezocht wordt naar en passende oplossing, toch is bij de gemeenten nog 13% het hiermee oneens en bij de maatschappelijke opvang is dit 24%
• Met de stelling of er voldoende woningen beschikbaar zijn in de opvang voor gezinnen is slechts 27% van de gemeenten het eens en 12% van de maatschappelijk opvang
• Met de stelling of er ten aanzien van de opvang van dakloze gezinnen is afgestemd op het Jeugdwet-beleid voor multi-probleemgezinnen en er dus een integraal Wmo-jeugdwet is, is 23% van de gemeenten het ermee eens en 12% van de opvang
• Met de stelling gezinnen met kinderen verblijven niet in dezelfde ruimte als dakloze mensen met psychiatrische- of verslavingsproblemen is 10% van de gemeenten het oneens en 18% van de maatschappelijke opvang
• Naar gemiddelde verblijft een gezin zo’n 8,3 maanden in een maatschappelijke opvang, variërend van 3 tot 29 maanden

Minimaal 900 dakloze gezinnen in Nederland

Hieruit kunnen we dus concluderen dat er nog veel mis is met de opvang van gezinnen die dakloos worden. Uit het rapport blijkt dat vrijwel iedereen aangeeft dat er een tekort is aan opvang. Hierdoor ontstaan dan weer andere problemen zoals het verblijf van kinderen in dezelfde ruimten als daklozen met psychiatrische of verslavingsproblemen. Ook wordt er aangegeven dat er een groot tekort is aan geschikte en betaalbare woningen voor daklozen gezinnen, waardoor ouders en kinderen onnodig lang in een opvang zitten.

Dit onderzoek is alleen gedaan naar aanleiding van gezinnen die in een opvang verblijven en ondersteuning krijgen bij opvang vanuit de gemeenten. Gezinnen die dakloos worden en onderdak krijgen bij familie of vrienden zijn niet meegenomen in dit onderzoek. Dit zijn dus minimale cijfers, omdat niet alle centrumgemeenten en maatschappelijke opvangen hebben meegewerkt en niet alle vragenformulieren compleet ingeleverd zijn geretourneerd. De daadwerkelijke cijfers zijn dus een stuk hoger.

Falend beleid

Ik denk niet dat ik hier nog enkele toelichting aan hoef te geven. Ieder mens die zonder eigen huis en haard leeft is er een teveel. Mark Rutte vind dat in Nederland de term armoede niet van toepassing is. In Nederland hoeft niemand op straat te leven. Uit deze cijfers blijkt maar weer dat er daadwerkelijk gezinnen op straat leven, omdat ze buiten de boot vallen. Minimaal 1400 kinderen leven in Nederland zonder een eigen huis, zonder een eigen slaapkamer, zonder hun eigen speelgoed. Een aantal van deze kinderen moet leven tussen daklozen met ernstige persoonlijke problemen, omdat ze anders noodgedwongen op straat slapen. Hier horen we onze minister-president niet over. Noch horen we hier de mainstream media over. Hoewel dit rapport al een aantal maanden uit is wordt hier geen aandacht aan besteed.

Het aantal daklozen is stijgende, mensen blijven steeds langer in de armoede zitten, het aantal daklozen gezinnen is stijgende en het aantal kinderen dat opgroeit in armoede neemt alleen maar toe. Het is duidelijk dat er iets mis gaat in de aanpak van deze regering, het wordt tijd dat ze dit zelf ook eens gaan inzien, voor al die dakloze kinderen.

Link onderzoek Trimbos

Link onderzoek CBS

Lees verder bij de Bron: In samenwerking en onder copyright geplaatst door budgetmiep.nl