Iedereen gaat er in 2016 in koopkracht op vooruit. Behalve degenen die er op achteruit gaan. Dat zijn primair de mensen met een aanvullend pensioen bovenop hun AOW. Zo blijkt uit de modellen van het NIBUD. De stijging van de inkomens is het gevolg van hogere subsidies voor bepaalde groepen Nederlanders.
Voor mij zijn dit de lastigste onderwerpen, omdat kritiek al snel zo ‘zuur‘ overkomt. Alsof je het die mensen, die er na jarenlang inleveren eindelijk wat op vooruit gaan, niet gunt. Een indruk die makkelijk nog wordt versterkt als men zich realiseert dat ik zelf in die groep zit met dat aanvullende pensioen, daarbij samen met mijn vrouw nog tegen een AOW-gat aankijk dat mij door de overheid door de strot is gewrongen, en dus niets te verwachten heb van onze overheid. Maar dat is het niet. Ik eet er geen boterham minder om.
Mensen die als beroep hebben dat ze de hele dag door ‘koopkrachtplaatjes‘ uit mogen rekenen, en die mogen presenteren aan het sappelende volk, zijn een apart slag. Beleidsmakers hebben hen nodig, en dan heb je ineens een heuse ‘baan‘ als bouwer, en uitlezer van modellen. Fantastisch! En ook zij krijgen, bovenop hun door de belastingbetaler opgehoeste vergoeding, dit jaar extra geld uit de subsidiepot.
De ultieme vraag is, waar dat geld nou precies vandaan komt? Zoals hierboven al geconstateerd betreft het deels een overheveling van ‘gepensioneerden met een aanvullend pensioen‘ naar de mensen met een ‘aanvullende subsidie‘. Je pakt van de één iets af, en geeft het aan de ander. Waarbij diegene die afpakt en dat geld weer uitgeeft zelf ook een graantje meepikt in de vorm van een vergoeding voor dat belangrijke ‘werk‘. Dat gaat in dit specifieke geval niet openlijk, door de ‘pensioentrekkers‘ zwaarder te belasten, en dat geld direct aan de ‘subsidietrekkers‘ te geven, na het te hebben afgeroomd voor eigen gewin. Maar door een weelde aan constructies, uitgestelde pensioenleeftijd en marktmanipulatie die ervoor moeten zorgen dat de ‘pensioentrekkers‘ met de rekening blijven zitten voor het falende beleid sinds de markt in 2008 een infarct kreeg.
Door de kunstmatig lage rente renderen de pensioenfondsen niet. Negatieve rente, bij stijgende kosten, betekent dat spaarders hun vermogen zien verdampen. Hogere zorgkosten, en het schrappen van vergoedingen, treffen ouderen ook in hun portemonnee. En ga zo maar door. Ik schrijf dat niet op als klacht, maar dat u zich realiseert dat het een ‘vestzak-broekzak‘-operatie is, die niet voortvloeit uit economische meewind. U mag van mij vinden dat dat terecht is, of u vindt het een grof schandaal. Als u zich maar realiseert dat het ‘inkomen uit arbeid‘ onverminderd onder druk staat, en u blij wordt gemaakt met een ‘sigaar-uit-eigen-doos‘.
Voorstanders van die overheveling van het geld van de ouderen naar de generaties die nog afhankelijk zijn van loon, wijzen er niet zelden op dat ouderen in ‘eigen huizen‘ wonen, en dat ze ‘dus‘ niet zielig zijn, omdat ze de ‘overwaarde‘ kunnen gebruiken om hun snel afnemende koopkracht aan te vullen. Maar los van het gegeven dat niet alle ouderen met een ‘aanvullend pensioen‘ een ‘eigen huis‘ met ‘overwaarde‘ hebben, betekent dat nog steeds dat de welvaart in ons land afneemt, als we die ‘waarde‘ omzetten in consumptieve besteding. Wat ooit een ‘erfenis‘ was, is straks wellicht een netto schuld. En ook daar kunt u van oordeel zijn dat dat juist prima is, omdat ‘erfenissen‘ eigenlijk niet meer van ‘deze tijd‘ zijn. Maar hoe je het ook wendt, of keert, het aanspreken van ‘eigen vermogen‘ voor consumptieve doeleinden is een exercitie die eindig is.
Nu kunnen we die NIBUD-lui, de dingen die ‘BOEM!‘-zeggen, de ‘R2P‘-operaties, en de beleidsmakers nog betalen, en werkenden subsidiëren door de ouderen te laten bloeden en aardgas te pompen. Maar als het op is, is het op. Daarom maak ik mij op dit blog zo druk over dat wat ik de ‘échte economie‘ noem.
Geheel los van de problematiek die ik hierboven schets, is er nog een andere reden waarom zulke ‘inkomensplaatjes‘ bedrog zijn. Zoals ik eerder al schreef, raakt één van mijn kinderen binnenkort zijn betaalde werk kwijt, omdat de werkgever geen werknemers meer wil die ‘in vaste dienst‘ zijn. Liever een verse kracht na twee jaar ploeteren, mét extra overheidssubsidie op grond van het in dienst nemen van een werkloze. Dat is per saldo goedkoper (voor die werkgever), en voorkomt problemen als er ‘gekrompen‘ moet worden. Dat bedrijf bestaat daarbij bij de gratie van overheidssubsidie. Maar het is formeel een ‘commercieel bedrijf‘. Ook langs die weg worden we door de beleidsmakers, en de modellenbouwers, bedrogen.
Tot slot moet u bedenken dat de subsidie die nu uw kant op komt, het gevolg is van een koehandel tussen lobbyisten van verschillende politieke partijen, elk met zijn eigen ‘achterban‘ die niet in de kou wil blijven staan. En dat het geld betreft dat er niet is, maar op papier wel, omdat de modellenbouwers hadden berekend dat de Nederlandse economie zou gaan groeien, in 2016. U kent mijn scepsis aangaande dat soort prognoses. De kans dat het optimisme ongegrond zal blijken te zijn, is in mijn optiek niet eens een kans. Wat niet wegneemt dat ik mij uiteraard graag laat verrassen. Maar reken u niet rijk, zou ik zeggen.
Daarbij komt, dat beleidsmakers en modellenbouwers al weer druk in de weer zijn met het bedenken van plannen om de winst die u zou kunnen hebben door de lagere brandstofprijzen af te romen. De Duitse minister van financiën wil een extra belasting op brandstof om het beveiligen van de grenzen mee te kunnen betalen. Daarbij stijgen de gemeentelijke belastingen al sinds jaar en dag veel harder dan de inflatie, zodat het geld dat u van de centrale overheid krijgt toegestopt, u door de lokale overheid weer wordt afgepakt. En u was ook al duurder uit door opeenvolgende BTW-verhogingen.
‘Inkomensplaatjes‘ zijn leuk voor statistici, en ze kunnen worden ingezet om u een ‘goed gevoel‘ te geven. Maar voor uw ‘welvaarts-beleving‘ zijn de dalende prijzen als gevolg van ‘deflatie-druk‘ en de effecten van ‘wisselkoersen‘ eigenlijk belangrijker dan de subsidies. Echter, het ‘deflatiespook‘ is niet iets waar u per saldo blij mee moet zijn, op de wat langere termijn. Nadat de media en onze beleidsmakers begin vorig jaar opgelucht reageerden toen Draghi de geldpers aanzette om de inflatie op niveau te krijgen, bleek het in oktober toch geen succes. Die miljarden die zijn bijgedrukt zijn weg. De staatsschulden blijven oplopen. Maar de inflatie wil maar niet omhoog.
Tijd voor gezond verstand als alternatief voor de modellen.
Lees verder bij de Bron: Stop de bankiers
Photo by FNV Bondgenoten 
