John Lennon, 79 jaar geleden geboren op 9 oktober 1940, was een muzikaal genie en popcultureel icoon.
Hij was ook een vocale vredesprotesteerder en anti-oorlogsactivist en een spraakmakend voorbeeld van de inspanningen die de Deep State zal doen om degenen die zijn autoriteit durven aan te vechten, te vervolgen.
Lang voordat Julian Assange , Edward Snowden en Chelsea Manning werden aangeklaagd wegens het fluiten van de oorlogsmisdaden van de regering en het misbruik van de bewakingsbevoegdheden door de National Security Agency , was het Lennon die werd uitgekozen omdat hij de waarheid durfde te spreken over de macht de oorlogsvoering van de overheid, zijn telefoongesprekken bewaakt en gegevensbestanden illegaal verzameld over zijn activiteiten en verenigingen.
Voor een tijdje werd Lennon tenminste vijand nummer één in de ogen van de Amerikaanse regering.
Jaren na de moord op Lennon zou worden onthuld dat de FBI 281 pagina’s met bestanden over hem had verzameld , inclusief songteksten. J. Edgar Hoover, destijds hoofd van de FBI, gaf het bureau opdracht de muzikant te bespioneren. Er waren ook verschillende schriftelijke bevelen waarin overheidsfunctionarissen werden opgeroepen Lennon in te lijsten voor een drugsstoring. “De bestanden van de FBI op Lennon … lezen als de geschriften van een paranoïde goody-two-shoes “, merkte verslaggever Jonathan Curiel op.
Zoals de New York Times opmerkt : “Kritiek op het binnenlandse toezicht van vandaag is grotendeels om privacyredenen. Ze hebben veel minder gefocust op hoe gemakkelijk overheidstoezicht een instrument kan worden voor de machthebbers om te proberen de macht te behouden. ‘De VS versus John Lennon’ … is het verhaal niet alleen van één man die wordt lastiggevallen, maar van een democratie die wordt ondermijnd. ”
Alle klachten die we tegenwoordig hebben over de regering – bewaking, militarisme, corruptie, pesterijen, invallen van het SWAT-team, politieke vervolging, spionage, overcriminaliteit, enz. – waren aanwezig in de tijd van Lennon en vormden de basis van zijn oproep tot sociale rechtvaardigheid , vrede en een populistische revolutie.
Om al deze redenen was de Amerikaanse regering geobsedeerd door Lennon, die al vroeg had gehoord dat rockmuziek een politiek doel kon dienen door een radicale boodschap te verkondigen. Wat nog belangrijker is, Lennon zag dat zijn muziek het publiek kon mobiliseren en verandering kon bewerkstelligen. Lennon geloofde in de kracht van het volk. Helaas, zoals Lennon erkende: “Het probleem met de regering zoals die is, is dat deze niet de mensen vertegenwoordigt. Het bestuurt ze . ‘
Echter, zoals Martin Lewis schrijven voor Time notes :
John Lennon was niet God. Maar hij verdiende de liefde en bewondering van zijn generatie door een enorm oeuvre te creëren dat inspireerde en leidde. De waardering voor hem werd groter, omdat hij vervolgens instinctief besloot zijn beroemdheid als een pestkoeler te gebruiken voor oorzaken die groter waren dan zijn eigen verrijking of zelfverheerlijking.
Bijvoorbeeld, in december 1971 tijdens een concert in Ann Arbor, Michigan, trad Lennon op het podium en in zijn gebruikelijke confronterende stijl droeg hij “John Sinclair” uit, een lied dat hij had geschreven over een man die tot 10 jaar gevangenisstraf was veroordeeld wegens bezit twee marihuanasigaretten . Binnen enkele dagen na de oproep van Lennon beval het Hooggerechtshof van Michigan dat Sinclair werd vrijgelaten.
Wat Lennon destijds niet wist, was dat overheidsfunctionarissen de ex-Beatle die ze ‘Mr. Lennon. “Ongelooflijk, FBI-agenten waren in het publiek tijdens het concert van Ann Arbor,” notities maken over alles, van de opkomst (15.000) tot de artistieke verdiensten van zijn nieuwe lied. ”
De Amerikaanse regering, doordrenkt met paranoia, bespioneerde Lennon.
In maart 1971, toen zijn single ‘Power to the People’ werd uitgebracht, was het duidelijk waar Lennon stond. Nadat hij datzelfde jaar naar New York City was verhuisd, was Lennon klaar om deel te nemen aan politiek activisme tegen de Amerikaanse regering, het ‘monster’ dat de oorlog in Vietnam financierde.
De release van het album van Lennon’s Ergens in New York City , dat in vrijwel elk nummer een radicale anti-overheidsboodschap bevatte en waarop president Richard Nixon en de Chinese voorzitter Mao Tse-tung naakt op de cover samen dansden, wakkerde alleen de vlammen van het conflict aan om komen.
De officiële Amerikaanse oorlog tegen Lennon begon serieus in 1972 nadat geruchten naar boven kwamen dat Lennon van plan was om een Amerikaanse concerttournee te beginnen die rockmuziek zou combineren met antiwar organiseren en kiezersregistratie. Nixon, die de invloed van Lennon op ongeveer 11 miljoen nieuwe kiezers vreesde (1972 was het eerste jaar dat 18-jarigen konden stemmen), liet de ex-Beatle gedeporteerde bevelen ‘in een poging hem tot zwijgen te brengen als een stem van de vredesbeweging .”
Aan de andere kant heeft de FBI een lange geschiedenis van het vervolgen, vervolgen en in het algemeen lastigvallen van activisten, politici en culturele figuren. Het meest opvallend onder deze laatste zijn gevierde namen als volkszanger Pete Seeger, schilder Pablo Picasso, komische acteur en filmmaker Charlie Chaplin, cabaretier Lenny Bruce en dichter Allen Ginsberg.
Een van de meest bekeken door de FBI was Martin Luther King Jr., een man die door de FBI werd bestempeld als ‘de gevaarlijkste en meest effectieve negerleider in het land.’ onder constant toezicht van de FBI met als doel hem te ‘neutraliseren’. Hij ontving zelfs brieven geschreven door FBI-agenten die suggereerden dat hij zelfmoord zou plegen of dat de details van zijn privéleven aan het publiek zouden worden onthuld. De FBI ging door met het achtervolgen van King totdat hij in 1968 door een holle kogel op zijn kop werd geslagen.
Hoewel Lennon niet – voor zover we weten – wordt gechanteerd tot zelfmoord, was hij het onderwerp van een vierjarige campagne van surveillance en intimidatie door de Amerikaanse regering (speerpunt van FBI-directeur J. Edgar Hoover), een poging van president Richard Nixon om hem “geneutraliseerd” en gedeporteerd te hebben. Zoals Adam Cohen van de New York Times opmerkt: “De bewaking van de FBI van Lennon is een herinnering aan hoe gemakkelijk binnenlandse spionage los kan komen van enig legitiem doel van rechtshandhaving . Wat meer verrassend en uiteindelijk verontrustender is, is de mate waarin het toezicht verweven blijkt te zijn met de verkiezingspolitiek. ”
Zoals het FBI-bestand van Lennon laat zien, hadden memo’s en rapporten over de FBI-bewaking van de anti-oorlogsactivist heen en weer gevlogen tussen Hoover, het Nixon White House, verschillende senatoren, de FBI en het Amerikaanse immigratiebureau.
Nixons achtervolging van Lennon was meedogenloos en grotendeels gebaseerd op de misvatting dat Lennon en zijn kameraden van plan waren de Republikeinse Nationale Conventie van 1972 te verstoren. De paranoia van de regering was echter misplaatst.
Linkse activisten die op de wachtlijst van de overheid stonden en interesse hadden in het neerhalen van de Nixon-administratie hadden zich verzameld in het appartement van Lennon in New York. Maar toen ze onthulden dat ze van plan waren om een rel te veroorzaken, stelde Lennon zich schrap. Zoals hij vertelde in een interview uit 1980: “We zeiden: we kopen dit niet. We gaan kinderen niet in een situatie brengen om geweld te creëren, zodat je wat kunt omverwerpen? En vervangen door wat? . . . Het was allemaal gebaseerd op deze illusie, dat je geweld kunt creëren en wat omver kunt werpen, en communisme kunt krijgen of een rechtse of een linkse gek kunt krijgen. Het zijn allemaal gekken. ‘
Ondanks het feit dat Lennon geen deel uitmaakte van het ‘gekke’ complot, bleef de regering zich inspannen om hem te laten uitzetten. Even vastbesloten om weerstand te bieden, groef Lennon in en vocht terug. Elke keer dat hij het land uit werd gestuurd, vertraagden zijn advocaten het proces door in beroep te gaan. Uiteindelijk won Lennon in 1976 de strijd om in het land te blijven toen hij een groene kaart kreeg. Zoals hij naderhand zei: “Ik heb een liefde voor dit land …. Dit is waar de actie is. Ik denk dat we gewoon naar huis gaan, een theezakje openen en naar elkaar kijken. ”
De rusttijd van Lennon duurde echter niet lang. Tegen 1980 was hij opnieuw opgestaan met een nieuw album en is van plan om weer politiek actief te worden.
De oude radicaal was terug en klaar om problemen te veroorzaken. In zijn laatste interview op 8 december 1980 overpeinsde Lennon: “De hele kaart is veranderd en we gaan een onbekende toekomst tegemoet, maar we zijn er nog steeds, en terwijl er leven is, is er hoop.”
De Deep State heeft helaas een manier om met onruststokers om te gaan. Op 8 december 1980 wachtte Mark David Chapman in de schaduw toen Lennon terugkeerde naar zijn flatgebouw in New York. Terwijl Lennon de auto uitstapte om de fans buiten te begroeten, riep Chapman in een griezelige echo van de naam van de FBI voor Lennon: ‘Mr. Lennon!”
Lennon draaide zich om en werd geconfronteerd met een spervuur van geweervuur toen Chapman – die in een gevechtsstandpunt met twee handen viel – zijn pistool van 38 kaliber leegmaakte en vier kogels met holle punt in zijn rug en linkerarm pompte. Lennon strompelde, strompelde naar voren en zakte met bloed uit zijn mond en borst op de grond.
John Lennon werd bij aankomst in het ziekenhuis dood verklaard. Hij was eindelijk ‘geneutraliseerd’.
Maar waar degenen die de wil van John Lennon, Martin Luther King Jr., John F. Kennedy, Malcolm X, Robert Kennedy en anderen neutraliseren, fout gaan, geloven ze dat je een beweging met een kogel en een gek kunt vermoorden.
Gelukkig leeft de erfenis van Lennon voort in zijn woorden, zijn muziek en zijn inspanningen om waarheid tot macht te spreken. Zoals Yoko Ono deelde in een brief van 2014 aan het voorwaardelijk bestuur met als taak te bepalen of Chapman moet worden vrijgelaten: “Een man van bescheiden afkomst, [John Lennon] bracht licht en hoop aan de hele wereld met zijn woorden en muziek. Hij probeerde een goede macht voor de wereld te zijn , en dat was hij. Hij gaf bemoediging, inspiratie en dromen aan mensen ongeacht hun ras, geloof en geslacht. ”
Helaas is er niet veel ten goede veranderd sinds Lennon onder ons heeft gelopen.
Vrede blijft buiten bereik. Activisme en klokkenluiders worden nog steeds vervolgd wegens het aanvechten van het gezag van de overheid. Militarisme neemt toe, met lokale politie gekleed als het leger, terwijl de oorlogsmachine van de regering nog steeds schade toebrengt aan onschuldige levens over de hele wereld. Onlangs voerden Amerikaanse troepen bijvoorbeeld drone-aanvallen uit in Afghanistan waarbij 30 pijnboompittenboeren omkwamen .
Voor degenen onder ons die zich bij John Lennon hebben gevoegd om zich een wereld van vrede voor te stellen, wordt het moeilijker om die droom te verzoenen met de realiteit van de Amerikaanse politiestaat.
Ondertussen, zoals ik in mijn boek Battlefield America: The War on the American People opmerk , zijn degenen die durven te spreken gelabelde dissidenten, herrieschoppers, terroristen, gekken of geesteszieken en getagd voor bewaking, censuur, onvrijwillige detentie of, erger , zelfs neergeschoten en vermoord in hun eigen huis door gemilitariseerde politie.
Zoals Lennon deelde in een interview uit 1968:
Ik denk dat onze hele samenleving wordt gerund door krankzinnige mensen voor krankzinnige doelen … Ik denk dat we worden gerund door maniakken voor maniakale middelen. Als iemand op papier kan zetten wat onze regering en de Amerikaanse regering en de Russische … Chinezen … wat ze eigenlijk proberen te doen, en wat ze denken dat ze doen, zou ik heel blij zijn om te weten wat ze denken dat ze zijn aan het doen. Ik denk dat ze allemaal gek zijn. Maar ik kan worden weggezet als krankzinnig om dat te uiten . Dat is wat er gek aan is.
Dus wat is het antwoord?
Lennon had veel suggesties.
“Als iedereen vrede eiste in plaats van een ander televisietoestel, dan zou er vrede zijn.”
“Oorlog is voorbij als je dat wilt.”
“Produceer je eigen droom…. Het is heel goed mogelijk om alles te doen, maar niet om het aan de leiders te leggen…. Je moet het zelf doen. Dat is wat de grote meesters en minnaressen al sinds het begin van de tijd hebben gezegd. Ze kunnen de weg wijzen, wegwijzers en kleine instructies achterlaten in verschillende boeken die nu heilig worden genoemd en aanbeden om de omslag van het boek en niet om wat het zegt, maar de instructies zijn er allemaal voor iedereen om te zien, zijn altijd en altijd geweest zal zijn. Er is niets nieuws onder de zon. Alle wegen leiden naar Rome. En mensen kunnen het niet voor u verzorgen. Ik kan je niet wakker maken. Je kunt je wakker maken. Ik kan je niet genezen. Je kunt je genezen. ‘
“Vrede is niet iets wat je wenst; Het is iets dat je maakt, iets dat je doet, iets dat je bent, en iets dat je weggeeft. ”
“Als je vrede wilt, krijg je het niet met geweld.”
Lees verder bij de bron: activistpost.com
