De (ijdele) hoop die sommigen hadden dat de nieuwe voorzitter van de ECB, Christine Lagarde, zou stoppen met het verwoestende beleid van haar voorganger Mario Draghi, kan vier dagen voor haar officiële aantreden de prullenbak in.
Lagarde gaat gewoon door met het uithollen van de waarde van de euro, spaargeld, pensioenen en koopkracht, en daarmee de welvaart in Europa. Om te onderstrepen dat anno 2019 ongeveer alles wat men vroeger fout en verkeerd vond het nieuwe normaal is geworden, verklaarde Lagarde dat Duitsland en Nederland teveel uit de pas lopen met hun gezonde financiële beleid, en veel meer moeten gaan uitgeven.
Ze vindt ook dat de burgers niet moeten zeuren dat hun spaargeld niet wordt beschermd, maar ‘blij moeten zijn dat ze een baan hebben.’ Nog wel.
Lagarde hoopt dat Duitsland en Nederland de harde lessen van de hyperinflatie in de Weimar Republiek zijn vergeten, en impliceerde dat beide landen eindelijk hun verzet tegen een gemeenschappelijke begroting moeten opgeven. ‘We delen een munteenheid, maar we delen op dit moment niet veel begrotingsbeleid.’
Gezond financieel beleid niet langer gewenst in de EU
Nederland en Duitsland doen het vergeleken met de rest van de EU namelijk veel te goed. ‘Degenen die bewegingsvrijheid hebben, degenen met een begrotingsoverschot, dat zijn Duitsland (+ 2%) en Nederland (+1,5%), waarom wordt dat niet gebruikt voor investeringen in de infrastructuur, in het onderwijs, in innovatie, zodat er een betere balans komt?’ De Duitse en Nederlandse regering ‘hebben niet echt de noodzakelijke moeite gedaan’ om een begrotingsoverschot te voorkomen.
Voor sommige analisten was het een kleine schok dat de (aantredende) bewindsvrouw brak met de ECB traditie om in officiële persverklaringen geen individuele lidstaten te noemen, omdat het mandaat van de bank enkel gaat over de eurozone als geheel.
Lagardes boodschap was echter glashelder: Foei Duitsers en Nederlanders voor het leven met de financiële middelen die je hebt, en voor het niet teveel willen uitgeven, zoals bijna de complete rest van de eurozone wel doet. En dat in een tijd dat iedere serieuze analist die niet de achternaam Draghi of Lagarde heeft de overtuiging heeft dat het negatieve rente / onbeperkt opkoopbeleid van de ECB niets minder dan catastrofale gevolgen voor de welvaart van de Europeanen zal hebben.
Voor Nederland is nog een straf voor dit gezondere financiële beleid bepaald: een forse verhoging (+60%!) van de jaarlijkse afdrachten aan Brussel naar € 13 miljard per jaar – geld dat overigens al jarenlang door het kabinet Rutte wordt weggezogen uit de samenleving middels steeds hogere (energie/ klimaat)belastingen en harde bezuinigingen op het onderwijs, de gezondheidszorg, sociale zekerheid en de ouderen.
‘Europeanen, je baan is belangrijker dan je spaargeld’
Op de vraag naar de impact van het negatieve rente beleid haalde Lagarde feitelijk haar schouders op door erop te wijzen dat er anders een veel hogere werkloosheid zou zijn geweest. ‘Klopt het niet dat we het juiste hebben gedaan om banen en groei voorop te stellen, in plaats van het beschermen van spaarders?’ De werkloosheid is inderdaad gedaald van 12% in 2013 naar 8,2% vorig jaar. De groei is echter zeer laag (1,8% in 2018) en zal dit jaar nog verder dalen naar 1,1%.
En toen kwam het: ‘We zouden blijer moeten zijn dat we een baan hebben in plaats van dat ons spaargeld wordt beschermd… Ik denk dat mijn voorgangers hierin een zeer heilzame keus hebben gemaakt.’ Oftewel: we gaan onverkort op de huidige weg door, en zullen er alles aan doen om met negatieve rente en het verwoesten van de euro (= koopkracht) een massale volksopstand met nog een paar maanden uit te stellen.
Dat is namelijk het enige wat de ECB nog kan doen. Maar zodra die crisis eenmaal losbarst, dan zal die dankzij het krankzinnige beleid van Draghi, onder wiens leiding de Centrale Bank als een soort hedgefonds voor € 4,7 biljoen aan ‘assets’ (voornamelijk schulden) opkocht, vele malen erger, pijnlijker en langduriger zijn dan als 8 jaar geleden definitief de stekker uit het faliekant mislukte euro project zou zijn getrokken.
Lagarde stuurt de euro Titanic willens en wetens op de ijsberg af
….
Lees verder bij de bron: Xandernieuws
