De nieuwste onderwijsvernieuwing, de introductie van het ‘kindcentrum’, is niet alleen nadelig voor de bezoekende kinderen zelf, maar ook voor de samenleving als geheel, en voor omwonenden.
Naast mijn huis staat/stond een basisschool die deel uitmaakt van een grote groep van meer dan twintig scholen waarover een soort supermanager, ‘bovenschools directeur’ geheten, de scepter zwaait. Samen met de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) heeft de vereniging van schoolleiders recentelijk bedacht dat het weer eens tijd is voor een onderwijsvernieuwing en heeft zij daar succesvol voor weten te lobbyen.
Deze keer betreft de vernieuwing dus niet het voortgezet onderwijs, waar een groot aantal ondoordachte onderwijsvernieuwingen uiteindelijk heeft geleid heeft tot een parlementaire enquête door de commissie Dijsselbloem, met als conclusie dat het nu eindelijk eens afgelopen moet zijn met al dat ge-vernieuw waarbij de kwaliteit van het onderwijs op de achtergrond is geraakt, maar het primaire onderwijs, waar ook al sinds jaar en dag de ene verandering over de andere buitelt. Achtereenvolgens hebben we te maken gehad met de lagere school, de basisschool, de brede school voor primair onderwijs en nu, terwijl het modieuze concept van de ‘brede school’ (een uit de VS overgewaaide vorm waarin onderwijs vermengd wordt met welzijnswerk) nog niet eens bezonken is, schieten overal in Nederland – en dus ook tegenover mijn huis – opeens weer ‘kindcentra’ als paddestoelen uit de grond.
Een kindcentrum biedt onderwijs en opvang aan kinderen van 0 (nul !) tot 12 jaar en is de gehele dag en het hele jaar open, combineert onder één dak het geven van basisonderwijs met een kinderdagverblijf en met ruimte voor voor-, tussen- en naschoolse opvang, en geeft beide ouders van het bezoekende kind zo de kans onbelemmerd fulltime te werken, zoals de overheid dat graag ziet. Tegelijk wordt zo het anti-emancipatoire schrikbeeld van de niet-werkende moeder die na schooltijd met een kopje thee op haar kind wacht, voorgoed naar de nevelen der geschiedenis verdreven.
Eén van de kenmerken van de huidige onderwijsvernieuwing is dat kinderen nu vrijwel vanaf hun geboorte terecht kunnen op wat tot voor kort ‘school’ heette. De plaatselijke krant berichtte dat vanwege de toevoeging van ruimten voor een peuterspeelzaal en voor buitenschoolse opvang onder hetzelfde dak de naam ‘school’ dan ook uit ons vocabulaire wordt geschrapt en deze vanaf nu ‘kindcentrum’ gaat heten. Voor het eerst in eeuwen gaan kinderen straks dus niet meer naar school, maar naar een ‘centrum’.
Vanaf het moment dat het kind daar kort na zijn geboorte zijn entree maakt, zal het tot aan zijn pensioen, waarvan de leeftijd ook steeds verder wordt opgetrokken, zijn vrijheid kwijt zijn, aan allerlei eisen moeten voldoen en in de maatschappelijke tredmolen meelopen. Al heel vroeg zal het zich staande moeten houden in grote groepen huilende en krijsende leeftijdgenootjes en blootgesteld worden aan prestatiedwang, want in plaats van onbekommerd ouderwets te mogen spelen, moet het zo vroeg mogelijk ‘schoolrijp’gemaakt worden door middel van wat genoemd wordt ‘spelend leren’, waarbij de nadruk ligt op het vroegtijdig ontwikkelen van cognitieve vaardigheden en dan met name op de mathematische en linguïstische onderdelen daarvan.
Is de term ‘kindcentratiekamp’ eigenlijk niet geschikter voor zo’n plek waar de ongelukkige kinderen van ‘hardwerkende Nederlanders’ die geen tijd voor hen hebben al vrijwel vanaf de dag van hun geboorte gedrild worden nog productievere werknemers dan hun reeds volstrekt gestresste ouders te worden en in een leven zonder vrijheid en vreugde verworden tot louter kanonnenvoer voor de economie? Ik ben althans blij dat ik met mijn geboorte in de goede oude jaren ’50 die dans in ieder geval ben ontsprongen.
Lees verder via Stop de bankiers.
Photo by Moyan_Brenn 
