Als het om de klimaathoax gaat wordt Nederland geregeerd door een merkwaardig mechanisme: geld is onbelangrijk, maar dwang mag van niemand.
Zodat aan het berichtje en bulletin hieronder door iedereen achteloos voorbij werd gegaan, terwijl het creëren van draagvlak tot dwang wordt voorbereid:
Wie kan er nu tegen een zorgvuldiger gebruik van grondstoffen zijn? Dat wat men in 2050 bereiken wil totaal belachelijk is weet men wel, maar men haalt er de schouders over op: de regering wil zoveel.
De zinsnede bij de NOS die uit het bovenstaande bulletin werd weggelaten was al omineuzer (mijn vet in alle citaten, H.):
Om daar te komen zijn “vrijwilligheid en vrijblijvendheid in de aanpak uiteindelijk ontoereikend“, schrijft het PBL, dat hoopt dat een nieuw kabinet werk maakt van de conclusies.
Maar het wordt echt heel anders als je bij aanstaande gelovigen (zoals EU-aanhangers, je verwacht het niet) kijkt:
De groene rekenmeesters van het kabinet stellen dat meer “dwang en drang” nodig is. Zo kan het kabinet milieubelasting invoeren op fossiele grondstoffen, of bedrijven verplichten een bepaald percentage gerecycled materiaal in hun producten te verwerken. Samenwerking met andere EU-landen noemt het planbureau cruciaal.
En, zoals we de afgelopen jaren al vaker tot onze schade en schande hebben geconstateerd: