Het 279 pagina’s tellende onderzoeksrapport over vlucht MH-17 geeft nog nèt niet meteen Rusland de schuld van het neerschieten van de Maleisische Boeing 777 met 298 mensen aan boord, maar veel scheelt het niet. De presentatie van het Joint Investigation Team moest voor de buitenwereld de indruk wekken dat de oorzaak van de ramp vaststaat, en dat het alleen nog maar de vraag is of de daders pro-Russische rebellen of ter plekke aanwezige Russische militairen waren. Een nadere blik op het rapport onthult echter even enorme als onthutsende lacunes, wat voor critici een bevestiging is dat de waarheid over MH-17 wat het Westen betreft nooit bekend mag worden.
Iedereen die ooit wel eens een misdaadroman heeft gelezen of op TV een politieserie heeft gekeken weet dat het vaststellen van het tijdstip van overlijden één van de allerbelangrijkste uitgangspunten voor ieder (moord)onderzoek is. Het bizarre is dat zo’n onderzoek in het definitieve MH-17 rapport volledig ontbreekt; voor niet één van de 298 overleden passagiers en bemanningsleden is geprobeerd het exacte tijdstip van overlijden vast te stellen.
Waarom dat niet is gedaan wordt nergens duidelijk gemaakt. Dat is bijzonder vreemd, aangezien het hier zo goed als zeker om een terroristische daad en massamoord gaat met potentieel verstrekkende consequenties, niet alleen voor de daders, maar ook voor de internationale verhoudingen, met name die tussen Rusland en het Westen.
Waarom werd exacte tijdstip overlijden nooit onderzocht?
Wat al helemaal niet ter sprake wordt gebracht zijn de deels op video opgenomen verslagen van talrijke getuigen die hebben verklaard dat ze pal na de ramp een groot aantal lijken hebben gezien die óf al compleet waren verrot, óf die geen enkele sporen van bloed vertoonden. Dat werd in het Westen onmiddellijk afgedaan als complottheorie, maar onder andere deze beelden (Waarschuwing: zeer schokkend!!!) tonen aan dat het wel degelijk klopt.
Juist hierom zou het extra belangrijk zijn geweest om het exacte tijdstip van overlijden vast te stellen. Dat had vanzelfsprekend overeen moeten komen met het moment waarop het vliegtuig werd neergeschoten. Het enige wat de onderzoekers hier echter van zeggen is dat niet te bepalen is wanneer de inzittenden in het verloop van het neerstorten zijn gestorven – een afleidingsmanoeuvre en excuus voor het ontbreken van het beantwoorden van de uiterst belangrijke vraag of alle passagiers inderdaad op (vrijwel) hetzelfde moment van de ramp (7 juli 2014 om 15.20 uur) zijn overleden.
Het bepalen van dit tijdstip zou normaal gesproken de eerste taak zijn geweest van de pathologen die de lijken hebben onderzocht, maar dit schijnt dus bij niet één van de 298 overledenen te zijn gebeurd. Dit is een onverklaarbaar en ernstig gebrek in het rapport. Immers, bij iedere misdaad moet sluitend worden bewezen dat daders, slachtoffers en moordwapens zich inderdaad tegelijkertijd op dezelfde plek bevonden, en dat het slachtoffer inderdaad op dat moment stierf.
Complottheorie: oude lijken
Nu dat niet is gebeurd is ook de vergezochte complottheorie dat er aan boord van MH-17 zich in werkelijkheid alleen maar oude lijken bevonden niet weerlegd. Natuurlijk is het gezien de indrukwekkende lijkstoeten en rouwdiensten nauwelijks voorstelbaar dat er ook maar iets van deze theorie klopt, maar desondanks geeft het niet beantwoorden van bovenstaande logische vragen zeer te denken of de eerder deze week gepresenteerde officiële versie wèl correct is.
Nederlanders pas na 4 maanden ter plekke
Diezelfde vraag kan vervolgens ook worden gesteld bij de bewering dat de talloze metalen splinters die in de wrakstukken en vooral in de stoffelijke resten van de piloten zouden zijn gevonden inderdaad van een Russische raket afkomstig zijn. Bedenk dat deze wrakstukken en lijken weken tot zelfs maanden in een oorlogsgebied hebben gelegen, een feit dat het rapport eveneens negeert. Waarom zou men dit thema geheel uit de weg gaan, anders dan om iets te verbergen?
In de eerste dagen na de ramp is het gebied enkel deels onderzocht door experts uit Oekraïne, Maleisië en Australië – kortom: door partijen met een duidelijk eigenbelang in het beantwoorden van de schuldvraag. De Nederlandse DSB (Dutch Safety Board) arriveerde maar liefst vier maanden later. Pas toen werd begonnen met het bergen van de wrakstukken. Andere delen waren echter in gebieden neergekomen die pas in maart, april of mei van dit jaar konden worden bezocht.
Wrakstukken en menselijke resten tot 9 maanden in open veld
Dat betekent dat wrakstukken en menselijke resten vier tot negen maanden onbeschermd in een oorlogsgebied hebben gelegen, waarin er dus meer dan genoeg tijd was om ze te verplaatsen of op een andere wijze te manipuleren. In dit verband is het opmerkelijk dat het rapport nergens datums vermeldt wanneer de lijken precies zijn geboren, maar wel een compleet hoofdstuk bevat met datums waarop de wrakstukken zijn gevonden. Worden deze wrakstukken soms belangrijker gevonden dan de stoffelijke resten van de slachtoffers?
Het rapport gaat nergens in op het feit dat het onderzoeksmateriaal –technisch en menselijk- na geruime tijd in weer en wind te hebben gelegen sowieso sterk moet zijn aangetast door verrotting, verwering en het aanvreten door dieren – laat staan dat er ook aanzienlijke schade kan zijn veroorzaakt door verdwaalde kogels en andere projectielen. Dan laten we de eerder genoemde reële mogelijkheid dat er met de resten is gemanipuleerd nog even buiten beschouwing.
Gevechtsvliegtuigen ‘uitgesloten’, ondanks tal van getuigen
Niemand kan dus met enige zekerheid zeggen of de metaalsplinters die in de wrakstukken en lijken werden aangetroffen daadwerkelijk afkomstig zijn van een raketinslag in de lucht. Er zijn eenvoudigweg teveel andere verklaringen mogelijk.
Daarnaast werden de resten onderzocht door een onderzoeksteam dat overduidelijk op voorhand de opdracht had gekregen om van een politiek gewenste oorzaak uit te gaan, namelijk dat het vliegtuig werd neergeschoten door een Russische BUK-raket. Tal van getuigen in Oekraïense dorpen die rond het tijdstip van de ramp gevechtsvliegtuigen hebben gezien of gehoord werden daarom afgedaan met het woord ‘uitgesloten’. (1)
‘Publiek wordt systematisch voorgelogen over ongelukken’
Ook de Duitse onderzoeksjournalist en oud verkeerspiloot (kapitein) Peter Haisenko is erg kritisch over het rapport, dat volgens hem bomvol ‘platitudes’ staat zoals pagina’s lange verhandelingen over de vraag of het luchtruim boven Oekraïne nu wel of niet gesloten had moeten worden.
‘Over het algemeen kan ik door mijn jarenlange ervaring als vliegkapitein zeggen dat het publiek systematisch wordt voorgelogen over de ware oorzaken van vliegtuigongelukken,’ stelt Haisenko. De belangrijkste motieven daarvoor zijn zowel politiek, economisch als financieel (de belangen van luchtvaartmaatschappijen, verzekeraars etc.). ‘Het is heel eenvoudig om ‘Jan met de Pet’ voor te liegen, want die beschikt niet over de kennis om dergelijke rapporten kritisch te bekijken.’
Verklaringen van ooggetuigen worden volgens hem zelfs standaard genegeerd. Een van de bekendste voorbeelden is het neerschieten van vlucht TWA-800 in 1996 voor de kust van New York door een raket van de marine. De leider van het onderzoek negeerde destijds de verklaringen van bijna 800 (!) getuigen die een raket hadden gezien, en kwam daar nog mee weg ook. ‘Ook in dit geval waren er indrukwekkende video animaties gemaakt, die echter niets met de realiteit te maken hadden. Zelfs als honderden de waarheid weten is het mogelijk die voor het publiek te verbergen.’
Cruciale cockpitdelen ontbreken
Zo wijst ook Haisenko erop dat het MH-17 team al van tevoren uitsluit dat de Boeing door een gevechtsvliegtuig werd neergehaald, of dat er meerdere explosies zijn geweest. ‘De redenen die hiervoor worden gegeven zijn meer dan armoedig en in het verloop ongeloofwaardig.’ Zo ontbreken in de analyse juist de bovenste cockpitonderdelen die definitief zouden kunnen bewijzen -of ontkrachten- dat er op sommige plekken ‘meer dan 250 splinters per m2’ de romp doorboorden. In het rapport staan foto’s van een segment van het linker deel van de cockpit getoond, waarop deze beschadigingen juist ontbreken.
Roetsporen bewijzen kogels uit vliegtuigkanon
De 30 millimeter grote gaten die in en rond de cockpit zijn aangetroffen, en niet te missen zijn in andere wrakstukken, worden zelfs compleet genegeerd. De onderzoekers filosoferen dat deze door de splinters van een BUK-raket kunnen zijn veroorzaakt, maar alle experts zijn het erover eens dat een exploderende BUK-raket géén ronde gaten veroorzaakt, en al helemaal niet op de manier en in de hoeveelheid zoals op foto’s werd vastgelegd.
Het JIT zag in de aangetroffen roetsporen bewijs voor een explosie pal naast vliegtuig. Dat is correct, maar niet dat deze sporen door een BUK-raket werden veroorzaakt, want de daarin gebruikte explosieven veroorzaken beslist geen roet. Wat wél roetsporen achterlaat zijn kogels uit een snelvuurkanon zoals die gemonteerd zijn in Su-25 gevechtsvliegtuigen. Die kogels zijn zo ontworpen dat ze bij inslag openbarsten en brand veroorzaken. De foto’s van de cockpitdelen laten exact dit soort inslaggaten zien.
Gewicht en schade metaaldeeltjes komt niet overeen
Ook het gewicht van de gevonden metaaldeeltjes –ruim 500, waarvan er slechts 20(!) nader worden gespecificeerd- komt volgens de tabellen zelfs niet in de buurt van de splinters die met hoge snelheid uit een exploderende BUK-raket worden geslingerd. Tevens wordt genegeerd dat BUK-metaaldeeltjes in aluminium altijd glad ‘gestanste’ gaten achterlaten, maar dat de schade zoals die in de cockpit te zien is juist overeenkomt met de kogels uit een Su-25.
Voicerecorder
Uit analyse van de laatste 20 milliseconden van de voicerecorder zou op grond van een krachtige impuls een explosie links buiten de cockpit zijn op te maken. Volgens Haisenko is het onmogelijk dat de voicerecorder een BUK-explosie heeft geregistreerd, omdat de metaalsplinters in zo’n raket met 26 x de geluidssnelheid worden uitgestoten, en de cockpit –zeker op zo’n korte afstand- eerst volledig doorboord had moeten zijn. Dat is echter niet wat de voicerecorder heeft geregistreerd.
Oekraïense radar stond ‘toevallig’ uit
Verder wordt Rusland verweten geen radargegevens ter beschikking te hebben gesteld, maar wordt niet vermeld dat Oekraïne dat eveneens niet heeft gedaan. Pas na heel goed zoeken vond Haisenko onder punt 2.9.5.2 de reden waarom er geen radarbeelden uit Kiev beschikbaar waren: de radar was precies op het moment van de ramp ‘toevallig’ niet operationeel! Desondanks vonden de onderzoekers het niet nodig om ook maar één kritische vraag bij deze verklaring te stellen.
Wel wordt voortdurend op de veronderstelde nalatigheid van Rusland gewezen, dat volgens de internationale reglementen van de ICAO echter niet verplicht is om radarbeelden van het buitenlandse luchtruim te registreren en bewaren.
Geen enkele getuige niet te missen raketlancering
De voormalige luchtvaartkapitein schrijft dat hij de ingenieuze brutaliteit waarmee de onderzoekers het definitieve rapport in elkaar hebben geflanst bijna bewondert. Dat er in de wijde omtrek niet één getuige werd gevonden die de lancering van een BUK-raket heeft gezien of gehoord –vanwege het enorme lawaai en het onmiskenbare, door niemand geziene rookspoor onmogelijk te missen, ook niet op 25 kilometer afstand- deed voor het JIT schijnbaar niet ter zake.
Ook de in het gisteren geplaatste artikel gedane uitvoerige testen van BUK-fabrikant Almaz-Antey werden geen blik waardig bevonden. Geen wonder, want daaruit bleek onomstotelijk dat een BUK-explosie totaal andere schade veroorzaakt, en zeker geen ronde gaten van 30 millimeter doorsnee achterlaat.
MH-17 slotrapport: Politiek statement, ver bezijden de geen waarheid
Het MH-17 slotrapport is daarom geworden wat we al kort na de ramp van vorig jaar voorspelden, namelijk een politiek gewenst statement dat verder nauwelijks iets van doen heeft met een serieus en onafhankelijk ramponderzoek.
Buiten de valse conclusie dat de Boeing ‘definitief’ door een BUK-raket is vernietigd blijven de onderzoekers uitermate vaag, ook over de vermoedelijke afvuurlocatie van de raket, zodat (voorlopig) geen enkele partij concreet kan worden beschuldigd. Dat de waarheid opnieuw grof geweld wordt aangedaan en zowel de nabestaanden als het argeloze publiek wederom keihard worden voorgelogen, daar maalt tegenwoordig bijna niemand meer om – zeker niet in politieke kringen. (2)
Bronnen:
(1) KOPP
(2) Anderwelt Online
Lees verder bij de Bron: Time2Wakeup!
