Immigranten hebben aanzienlijk meer kinderen dan Duitse vrouwen en zorgen zo voor een echte babyboom. Het Duitse schoolsysteem kan deze ontwikkeling niet langer aan. Het Duitse sociale systeem al snel minder.
Sinds 2010 zijn ongeveer 1,5 miljoen mensen uit Afrika en het Midden-Oosten naar Duitsland geëmigreerd. “De Duitse bevolking wordt steeds kleurrijker”, vat het Springerblatt ›Welt‹ samen. Dit komt niet alleen door de grote aantrekkingskracht van Duitsland, vooral voor ongekwalificeerde immigranten uit de hele wereld.
De “maatschappelijke verandering in de richting van een smeltkroes van verschillende etnische groepen” wordt ook gemiddeld “versneld” door het hogere aantal migranten kinderen.
Huidige cijfers ondersteunen de waarschuwingen van Sarrazin
Uit nieuwe gegevens van het Federaal Bureau voor de Statistiek blijkt dat het geboortecijfer onder in Duitsland geboren vrouwen 1,5 kinderen is. De immigrantenvrouwen hebben daarentegen al gemiddeld twee kinderen. En deze waarden houden alleen rekening met het leeftijdscohort van 45 tot 53-jarigen. Van gezinshereniging naar de Merkel gasten te vermelden.
Het gemeenschappelijke links-groene verhaal gaat als volgt: Gezien de vergrijzing van de bevolking is Duitsland dringend afhankelijk van jongeren en immigratie om in de toekomst zijn levensstandaard te kunnen handhaven. Maar de gegevensverzameling van statistici over familietrends vertoont zeer problematische tendensen.
Omdat: voor immigranten meer dan voor Duitse vrouwen, hoe lager hun opleidingsniveau, hoe meer kinderen ze zullen krijgen. De cijfers van het Federaal Bureau voor de Statistiek bevestigen dus schokkend alle waarschuwingen van de bestsellerauteur Thilo Sarrazin, die wordt getroffen door linkse groene ideologie en reguliere media.
Babyboom onder opgeleide migranten
Het feit is: vrouwelijke immigranten hebben aanzienlijk meer kinderen dan in Duitsland geboren vrouwen. Dit blijkt onomstotelijk uit de nieuwe cijfers van het Federaal Bureau voor de Statistiek. En hoewel slechts acht procent van de hier geboren vrouwen geen beroepsopleiding of een diploma heeft, is dit percentage meer dan vijf keer zo hoog, 41 procent onder migrantenvrouwen. “Het relatief hoge aantal kinderen per vrouw onder immigranten met een lage opleiding was daarom bepalend voor het gemiddelde aantal kinderen onder alle immigranten”, verklaren de statistici van Wiesbaden droog in hun onderzoek naar “Kinderloosheid, geboorten en gezinnen – resultaten van de microcensus van 2018”.
De grote verschillen tussen autochtone en allochtone vrouwen zijn vooral duidelijk aan de onderkant van de opleidingsschaal.
► Als de kwalificaties laag zijn, is het geboortecijfer van in het land geboren vrouwen 1,7, wat aanzienlijk lager is dan het aantal geregistreerde kinderen voor vrouwelijke migranten (2.4).
Maar zelfs met een gemiddeld opleidingsniveau is het verschil tussen Duitsers en migranten nog steeds duidelijk:
► Vrouwen die een beroepsopleiding hebben gevolgd en in Duitsland zijn geboren, hebben een gemiddeld geboortecijfer van 1,5.
► Het gemiddelde aantal kinderen onder migranten met een gemiddeld opleidingsniveau is aanzienlijk hoger met 1,8.
Bovendien bevallen vrouwen met een laag opleidingsniveau veel eerder van kinderen. Dit geldt ook met name vaak voor migrantenvrouwen. Gemiddeld hebben de 25- tot 34-jarige allochtone vrouwen met weinig opleiding al 1,4 kinderen. En in deze leeftijdsgroep zullen veel vrouwen ook meer nakomelingen krijgen.
Omdat academici niet alleen minder kinderen, maar ook latere kinderen hebben, zijn minder opgeleide migranten ook veel meer kans om heel vroeg grootmoeder te worden. De groep educatief verre mensen zal dan dynamisch groeien.
Duits schoolsysteem is overweldigd
De mate waarin Duitsland profiteert van immigratie hangt grotendeels af van hoe goed integratie in het onderwijs en later in de arbeidsmarkt slaagt. “Het schoolsucces van de kinderen speelt op zijn beurt een cruciale rol”, schrijft de ›Welt‹, erop wijzend:
► Immigratielanden zoals Canada en Australië, die specifiek gekwalificeerde specialisten werven, doen het regelmatig goed in internationale onderwijsvergelijkingen. De tweede generatie immigranten is daar bovengemiddeld onder de academische elite.
► In Duitsland ziet het er echter heel anders uit, vooral omdat immigratie hier niet wordt gecontroleerd. Migrerende kinderen uit sociaal achtergestelde gezinnen zullen minder snel sociale vooruitgang boeken dan in andere geïndustrialiseerde landen. Dit blijkt uit de nieuwe internationale PISA-studentenvergelijking onder 15-jarigen. Het onderwijstekort tussen kinderen met en zonder migratieachtergrond is bijzonder overweldigend in dit land.
Dit wordt ook bevestigd door een speciaal onderzoek van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) naar schoolkinderen met een migratieachtergrond. In het afgelopen jaar had de OESO vastgesteld dat 54 procent van de 15-jarigen die in het buitenland werden geboren, slecht presteerden op het gebied van lezen, rekenen en natuurwetenschappen, d.w.z. dat ze alleen konden rekenen op basisschoolniveau.
Zelfs in de tweede generatie ontbreken de Duitse vaardigheden nog
Een gebrek aan kennis van het Duits is niet het enige, maar volgens lerarenverenigingen en educatieve onderzoekers is het een groot obstakel voor migrantenkinderen. Het aandeel jongens en meisjes dat thuis een andere taal spreekt, is in de eerste generatie bijna 80 procent hoger dan in andere geïndustrialiseerde landen. Zelfs in de tweede generatie – die in Duitsland is geboren en wiens ouders zijn geëmigreerd – spreekt elke tweede adolescent thuis een andere taal.
In zijn tweede bestseller ‘Hostile Takeover’, die in 2018 werd gepubliceerd, concentreerde de voormalige Berlijnse financiële senator Thilo Sarrazin (SPD) zich op het aspect van gebrek aan onderwijs onder moslims. In het voorwoord schreef hij: »In de afgelopen jaren zijn alle vragen met betrekking tot de islam bij ons gekomen. Ik vraag me af: in hoeverre vormt de islam (in al zijn glinstering van religie tot politieke ideologie) en in hoeverre vormt immigratie naar Europa een bedreiging voor de toekomst van de westerse samenleving en onze manier van leven? Zijn de slechte gevoelens die ik blijkbaar met vele anderen deel, een uitdrukking van ongegronde angsten en mogelijk onbewuste vooroordelen of hebben ze een rationele kern? Zo ja, wat is het en wat is de praktische betekenis ervan? «
De nieuwe cijfers van het Federaal Bureau voor de Statistiek geven een duidelijk antwoord: ..
Lees verder bij de bron: INDIGNATIE
