Sommige topbestuurders in de zorg geven een heel andere invulling aan het begrip ‘zorg’ dan de gewone Nederlander, schrijft PVV-Kamerlid Reinette Klever. ‘Ze zorgen vooral voor zichzelf. Ze zorgen voor een riant salaris, vertrekpremies, bonussen en bezorgen elkaar baantjes.’
Vorig jaar incasseerde de bestuurder van een GGZ-instelling maar liefst 741.843 euro waarvan 564 duizend euro vertrekpremie. In de jaren daarvoor verspilde deze bestuurder 1 miljoen euro zorggeld aan twee mislukte megalomane fusiepogingen. Wegens gebrek aan vertrouwen moest hij opstappen. Nu zit hij ergens in de Raad van Toezicht van een andere zorginstelling en moet toezien op het financieel beleid. Dit voorbeeld is eerder regel dan uitzondering. Tien miljoen ging er de afgelopen jaren naar vertrekpremies van zorgbestuurders.
Vriendjespolitiek
De oorzaak ligt in de cultuur van vriendjespolitiek in de sector. Het zorgnetwerk spreekt elkaar regelmatig op exclusieve informele bijeenkomsten, zogenaamd om ‘dingen te horen die je op formele bijeenkomsten niet hoort’. Zorgverzekeraars en topambtenaren van het ministerie zijn ook van de partij. Minister Schippers vindt dit niet meer dan logisch. Tijdens het debat over het Apollo Netwerk, een van de exclusieve farmaclubjes, gaf de minister aan dat het doel is: ‘De bijeenkomsten worden gebruikt bij gedachtevorming ter voorbereiding op, uitvoering of evaluatie van beleid.’ Geheimhouding is noodzakelijk gezien ‘de wens dat alle betrokkenen vrijuit kunnen praten’.
Als de minister of haar ministerie kennis wil opdoen dan kan ze partijen toch gewoon uitnodigen? Als de minister beleid wil toetsen of evalueren dan heeft ze daar toch formele instrumenten voor? Besturen hoort in alle openbaarheid te gebeuren. De minister moet zich toch verre houden van alle schijn van belangenverstrengeling? Toch is er een subcultuur ontstaan die achter de schermen alles regelt en gesteund door minister Schippers de controlefunctie van de Tweede Kamer sterk uitholt.
via VK.
Foto via Minister-president 
