Gemeenten zijn vanaf 1 januari verplicht beleid te hebben rondom tegenprestaties die vereist kunnen worden van mensen met een bijstandsuitkering. De tegenprestatie is niet bedoeld om iemands kansen op de arbeidsmarkt te verbeteren. Het moet nuttig werk zijn, dat niet leidt tot verdringing op de arbeidsmarkt. Maar uit een onderzoek van Divosa, de vereniging van sociale diensten blijkt dat sociale diensten redelijk coulant zijn met het opleggen van een tegenprestatie aan mensen die een bijstandsuitkering ontvangen. De meeste sociale diensten bieden mensen zelf de kans om met voorstellen te komen. Bijstandsgerechtigden die al vrijwilligerswerk doen of mantelzorg verlenen, worden meestal vrijgesteld van een tegenprestatie.
De afgelopen tijd kwamen er nogal wat klachten in het nieuws over de manier waarop sommige gemeenten met de tegenprestatie omgaan. Die klachten betroffen meestal gemeenten die standaard werkzaamheden aanboden zoals werk in de kassen of in het gemeentelijk groenonderhoud. En het College voor de Rechten van de Mens waarschuwde in juli van dit jaar om de gemeenten goed in de gaten te houden wanneer een tegenprestatie uitmondt in dwangarbeid.
Terugblik
Direct na Wo2 tijdens ´de wederopbouw’, moesten werklozen iedere dag een stempelkaart laten afstempelen om een recht op uitkering te verwerven. Bij het stempelkantoor kregen de werklozen dan te horen of zij die dag al dan niet tewerkgesteld zouden worden bij de “DUW”, want na de Tweede Wereldoorlog telde ons land maar liefst meer dan honderdduizend(!) werklozen. En om al deze werklozen in te kunnen zetten in het arbeidsproces richtte hetMilitaire Gezag de Dienst Uitvoering Werken de DUW op. In het kader van de wederopbouw werden de DUW- werkers aanvankelijk ingezet voor opruimingswerkzaamheden. Later werden ze betrokken bij ontginningswerkzaamheden en civiele werken. “Werk met de schop in de modder”. De DUW zelf nam geen projecten aan maar stelde personeel ter beschikking aan bedrijven als de Heidemij en de Grontmij. De DUW werd in 1954 opgeheven en is een gereedschap geweest bij het legaliseren van onvrijwillige werkloosheid.
Met dit vergelijk is aangetoond dat de wijze waarop de huidige overheid met onvrijwillige werklozen omgaat, teruggrijpt naar bijna eeuwenoude gebruiken die juist om redenen van “dit willen wij niet als fatsoenlijke samenleving” (feitelijke slavenarbeid) werden afgeschaft. Vooral lieden als Samson, Assher en valse Farizeeër Kleinsma in het bijzonder, zouden zich de oren van het rode hoofd moeten schamen. Want wat is de volgende logische stap die we kunnen verwachten met deze reis terug naar het verleden? Het illegaal stellen van onvrijwillige werkloosheid! Waarmee we dan direct de motivatie terugzien waarom illegaliteit in Nederland sinds kort niet meer strafbaar is. De overheid kan slaven immers goed gebruiken om het eigen falen te maskeren. Illegaal of niet.
En is het daarom eigenlijk niet veel zinvoller de Eerste en Tweede kamerleden, inclusief de complete regering, sloten en greppels te laten graven in de modder en in de stromende regen? Met de schop in de hand en tot aan de knieën in de modder? Zodat men zelf eens leert wat echt werken is en waarover men het eigenlijk heeft?
Laten we in ieder geval gelijk met de invoering van die participatiewet de naam van ons land Nederland, per 1 Januari 2015, gelijk en definitief veranderen in Absurdistan. Dat lijkt me nog wel het minste:
Vooral en nadrukkelijk de overheid creëert omstandigheden waardoor meer dan 1 miljoen mensen onvrijwillig werkloos zijn geworden en de nationale economie volledig is ingestort. En zij laat nu voor haar eigen falen, onvrijwillig werklozen die de uitkering al 20, 30 of 40 jaar lang zelf(!) betaald hebben nog een keer extra betalen. En wel door het verrichten van verplichte werkzaamheden, zoals wij al eerder uitgebreid omschreven in een artikel van bijna precies een jaar geleden; “Tegenprestatie bijstand resultaat van hersenbeschadiging”. Van dit eerdere artikel
Lees verder via Nieuwe bijstandswet per 1 januari 2015: “Participatiewet in Absurdistan”.
