Econoom en auteur Daniel Stelter heeft de statistieken van de huidige eurocrisis bestudeerd, en komt tot een ontnuchterende conclusie: dankzij de pijlsnel groeiende schuldenberg in Europa is het onvermijdelijk dat de burgers straks gedwongen zullen worden om de eurozone en de banken overeind te houden. De Duitsers gaat dat op zijn minst € 1 biljoen kosten. Omgerekend komt deze ‘bijdrage’ voor de Nederlanders dan uit op minimaal € 200 miljard, oftewel zo’n € 12.000 per iedere inwoner. Ondertussen proberen ‘onze’ politici de EU en de eurozone zo positief mogelijk af te schilderen (2)(3)(4), en verzwijgen zij wat ons enige tijd na de verkiezingen te wachten staat.
Het lukt de ECB maar niet om de inflatie in de eurozone aan te wakkeren. De bank wil dat koste wat het kost bereiken, omdat dat nodig is om de enorme schuldenberg af te waarderen. Massa’s nieuw geld worden bijgedrukt, maar ondanks het feit dat de ‘gevoelde inflatie’ duidelijk veel hoger ligt dan de echte inflatie, is van een algemene forse prijsstijging van alle goederen en diensten nog geen sprake.
Meer goedkoop geld en hogere schulden
‘Spaanse economie groeit weer’, berichtten de reguliere media onlangs. Feit: de reële economie groeide weliswaar met 0,4%, maar de prijzen t.o.v. het BBP daalden met meer dan 0,4%, wat betekent dat het nominale BBP juist kromp. Dat komt overeen met 10 uur langer werken voor 20% minder loon, waardoor u uw schulden nog moeilijker kunt terugbetalen.
Spaargeld burgers in gevaar
Een grote schuldkwijtschelding valt pal na de aanstaande Europese verkiezingen nog niet te verwachten. Eerst zal de rente nog verder zakken, en zal de ECB direct staatsschulden gaan opkopen. Zelfs het schrappen van de reeds aangekochte staatsschulden wordt overwogen, niet alleen in Europa, maar ook in de VS, Engeland en Japan.
‘Niemand wil openlijk aan de kiezer toegeven dat zijn (spaar)geld in gevaar is. Het spelletje zal dus nog een tijd voortduren, en de politiek zal op een wonder hopen. Dat zal er echter niet komen. Vervolgens zijn er drie scenario’s mogelijk: de mensen verliezen het vertrouwen in papiergeld en er ontstaat enorme inflatie; enkele landen en banken gaan failliet, of de al vaker aangekondigde dwangbijdrage.’
Ook hier is Japan het voorbeeld. ‘Abenomics’, het financieel-economische beleid dat vernoemd is naar de huidige premier, is te vergelijken met een automobilist die recht op een muur af rijdt, en besluit om vol gas te geven, in de hoop dwars door de muur heen te rijden. Japan staat daarom voor dezelfde drie keuzes. In alle opties zullen de schulden moeten worden afgewaardeerd. Dat zou in Stelters ogen het beste gecontroleerd moeten gebeuren, want een crash is de meest dure en pijnlijke variant.
€ 7 biljoen moet worden afgeschreven
In de eurozone zal er zo’n € 5 à € 7 biljoen moeten worden afgeschreven om de schulden weer op een houdbaar niveau te brengen. Daar zijn alle aangegane pensioen- en medische verplichtingen nog niet eens bij gerekend. Landen zoals Italië kunnen hun schuldenprobleem oplossen door de burgers, die een aanzienlijk gemiddeld privévermogen hebben, hierbij in te schakelen. ‘Een dwangbijdrage zou daar een probaat middel zijn.’
Het kwijtschelden van de overtollige Spaanse, Portugese, Ierse en Griekse schulden zal echter op de schouders van de buitenlandse schuldeisers terechtkomen. Als het lukt dit op een gecontroleerde wijze te doen, dan zal de schade voor de Duitsers ‘beperkt’ blijven tot circa € 1 biljoen (en omgerekend voor de Nederlanders op € 200 miljard). Bij een crash zal dit bedrag echter vele malen hoger zijn. Bovendien zal de economische situatie daarna fors zijn verslechterd.
‘Politici veroorzaken grootste economische schade’
Het huidige rentebeleid in de eurozone is in Stelters ogen het beste bewijs dat de politici ‘het geld van anderen gebruiken voor andere mensen, en wel voor hun kiezers,’ zoals Milton Friedman ooit schreef. ‘De oplossing van de schuldencrisis zou juist omgekeerd moeten zijn, namelijk het belasten van de kiezers om het geld aan anderen te geven. Dat dit geld al verloren is en wij dat nog niet hebben gemerkt, verandert daar niets aan. Daarmee is duidelijk dat het politiek ‘verstandige’ beleid de grootste economische schade veroorzaakt.’
Lees verder via xandernieuws.punt.nl/
