Participatiewet: wij ontwrichten gewoon uw hele bestaan en helpen u totaal de vernieling in
De op 1 januari in werking getreden Participatiewet graaft het gedeelte van de bevolking op dat onzichtbaar, langdurig en uitzichtloos arm zit te zijn.
Het betreft mensen die om uiteenlopende redenen niet meekomen in de mallemolen van de kapitalistische economie en die tot overmaat van ramp ook nog geen kwalificeerbare psychische of fysieke beperking hebben. Daarbij wordt een beroep gedaan op de gemeenschapszin van de thuisblijver, door hem te onderwerpen aan een vorm van morele chantage: jij doet niet mee, maar dat moet wel, want de samenleving geeft je gratis geld.
Een financiële tegenprestatie staat daar echter niet tegenover, dus de economische positie van de ‘onrendabele’ landgenoot blijft ongewijzigd. In de filosofie van de Participatiewet worden mensen daar gelukkiger van. Dat is een, op z’n zachtst gezegd, opmerkelijke visie. De overheid creëert dus gelukkige burgers door ze te vertellen dat ze wel arm mogen zijn, maar dat ze daarvoor wel de bejaarden moeten wassen die voorheen door de inmiddels ontslagen flexwerkers van de thuiszorg schoongeboend werden.
Repressie
Om die nobele motieven kracht bij te zetten zijn sociale diensten toegerust met wettelijke instrumenten. Zij kunnen het deelnemen aan de samenleving afdwingen door te dreigen met sancties. Als u niet wilt werken voor uw armoede, maken wij u nog armer. Wij ontwrichten gewoon uw hele bestaan en helpen u totaal de vernieling in.
Werkgevers hebben er bovendien belang bij dat de sociale status van de langdurig werkeloze in stand wordt gehouden, want hij vormt een onuitputtelijke bron van gratis arbeid en subsidies. U mag wel arm zitten wezen, maar niet thuis. U moet de deur uit voor uw armoede, zodat andere mensen er ook nog iets aan hebben.
Lees verder via: Stop de bankiers
