Nog altijd kan Sybo Bouius het niet bevatten. De 29-jarige agent werd op een uitgaansavond in Assen doelbewust aangereden door een scooter. De gevolgen zijn enorm: een scheenbeenbreuk én een dubbele kuitbeenbreuk. Verwachte hersteltijd: zes maanden! En terwijl hij op straat lag te creperen van de pijn, braken jonge omstanders uit in gejuich over zijn val.
„Ik weet wat de risico’s in het vak zijn. Wat mij is overkomen, slaat echter alles”, schrijft Bouius tijdens zijn herstel op zijn blog. „Mijn linkeronderbeen was halverwege driekwart gedraaid. De hak van mijn schoen wees naar voren en de neus naar achteren.” Op medeleven van het publiek hoefde hij niet te rekenen. „’Stel je niet zo aan’, hoor ik iemand zeggen. ’Beroepsrisico’, roept een ander.”
En dat gaat écht een stap te ver, vindt de politieman. „Ik hoorde later van collega’s dat jongeren stonden te klappen en te juichen.”
Toch moet het de politie in het algemeen tot nadenken stemmen. Kennelijk wordt gevonden dat de politie er niet meer is voor ons. Zij worden gezien als rucksichtlose bonnenschrijvers om ons geld af te pakken. En nu het publiek feitelijk reageert zoals zij reageren tegen de burger is er voor hen een grens overschreden. Voor de burger is die grens door de politie allang overschreden.