Zowel bij woningcorporaties, zorginstellingen als gemeenten wordt gebruik gemaakt van zeer riskante renteproducten. Deze constructies met rentederivaten maken eerst lage rentelasten mogelijk. Daarvoor moet mogelijk in de toekomst een hoge prijs worden betaald en dat kan een significante impact hebben op de exploitatie van deze instellingen.
Deze constructies staan bekend als ‘extendible leningen' of leningen met 'embedded swaps' en passen niet bij verantwoord renterisico-management.
Renteswap
constructies komen in het kort op het volgende neer. Een instelling doet een gecombineerde transactie in rentederivaten, bedoeld om het renterisico op de onderliggende financiering af te dekken. Dat gebeurt bijvoorbeeld door een renteswap af te sluiten met een looptijd van 15 jaar. Tegelijkertijd verkoopt de instelling een swaption (een recht op een swap) aan de bank met een looptijd van bijvoorbeeld 10 jaar, die pas ingaat na het aflopen van de renteswap, in dit voorbeeld dus na 15 jaar. Die swaption geeft de bank het recht om over 15 jaar een renteswap met de instelling af te sluiten tegen een vaste rente. De bank beslist dus of ze van dat recht gebruikmaakt.
Tijdbom
De toekomstige impact van deze constructie blijft hierbij echter volledig buiten beeld en kan als een ware tijdbom werken voor de instelling. Het risico is dat de instelling na afloop van de eerste periode ineens wordt geconfronteerd met rentelasten die fors omhoog gaan. Dat is de prijs die wordt betaald voor het voordeel dat nu wordt genoten. Simpel gezegd worden rentelasten doorgeschoven naar de toekomst.
via VK.
Foto via Skley