Als er niets gebeurt is Griekenland over 2 dagen bankroet. Aanstaande maandag komt de eurogroep in Brussel bij elkaar om met de Griekse minister van Financiën Varoufakis te praten over nieuwe hulp voor het land. Die is hard nodig, want de volgende dag moeten de Grieken € 763 miljoen aan het IMF terugbetalen; geld dat Athene niet heeft. Mocht de eurogroep er opnieuw voor kiezen de Grieken te ‘redden’, dan is de dreigende storm in Europa beslist niet voorbij. Het volgende centrum van de financieel-economische crisis in de EU doemt namelijk razendsnel aan de horizon op: Frankrijk.

Analisten verwachten dat de eurogroep en Griekenland het maandag niet eens zullen worden. De volgende dag zal minister Varoufakis in zijn thuisland proberen genoeg geld bij elkaar proberen te schrapen om het IMF terug te kunnen betalen. Zijn collega’s van de eurozone komen dan nogmaals bij elkaar om te zien hoe het aanstaande bankroet van het land kan worden afgewend.

In het eerste scenario vindt Athene genoeg geld, of –waarschijnlijker- besluit de eurogroep alsnog met geld over de brug te komen. De crisis is afgewend, maar slechts voor heel even, want op 5 juni moeten de Grieken de volgende lening aan het IMF terugbetalen.

Bankrun, kapitaalcontroles, instorting

Het tweede scenario zal Brussel ten koste van alles willen vermijden: noch de Grieken, noch de eurogroep storten geld naar het IMF, waarop het land officieel bankroet gaat. De Grieken bestormen hun banken; internationale investeerders halen hun geld uit het land weg. De regering in Athene voert strenge kapitaalcontroles in, en de banken worden minstens enkele dagen gesloten.

Zelfs al zou het IMF de Grieken in dat geval alsnog uitstel verlenen, dan nog zullen de financiële markten Griekenland als een baksteen laten vallen. Niemand wil nog Griekse staatsobligaties, zodat op 15 mei –als de kortlopende obligaties verlengd moeten worden- definitief het licht dreigt uit te gaan.

Maar ook als dat kan worden afgewend zal de financiële situatie van de Grieken fors zijn verslechterd, waardoor het land permanent van geldschieters afhankelijk zal blijven. De Europese Centrale Bank kan dan besluiten om nieuwe noodkredieten aan het land te geven – geld dat nooit meer zal worden terugbetaald.

Grexit?

Mogelijk gaat Athene over tot het ‘betalen’ van ambtenaren in de vorm van schuldbekentenissen, waarmee feitelijk een parallelle valuta wordt ingevoerd. Spaargeld van de Grieken kan verplicht worden omgezet in ‘aandelen’ in de (bankroete) Griekse banken.

Lukt het de Grieken niet om ook maar iets terug te betalen –of blijven ze dat weigeren- dan zullen ook de Europese geldschieters niets anders kunnen doen dan zich terugtrekken. Een Grexit is het gevolg: Griekenland stort totaal in en moet de eurozone verlaten. (1) De enorme onrust die dit veroorzaakt zal heel Europa aan het wankelen brengen.

Grieken hebben sterkste troefkaart

We schreven dit jaar al vaker dat de Grieken de sterkste troefkaart in handen hebben. Zij weten immers uit ervaring dat Brussel nooit het risico zal willen lopen dat de eurozone instort, waarmee het megalomane visioen van een politiek verenigd –dus federaal- Europa definitief ten grave zal moeten worden gedragen.

De eurogroep zal zich dan ook in allerlei bochten wringen om opnieuw op kosten van de Europese belastingbetalers Griekenland binnen de eurozone te houden. Duitse parlementariërs voorspelden onlangs al dat de Grieken tot in lengte van decennia miljarden uit Europa zullen blijven krijgen.

Frankrijk nieuwe centrum crisis

Gaan we ervan uit dat Griekenland blijvend wordt ‘gered’, dan doemt echter een nog veel groter crisisland aan de horizon op: Frankrijk, de tweede economie van de EU, en als zodanig te groot om gered te kunnen worden.

In mei 2012 won de socialistische president Francois Hollande de verkiezingen met zijn belofte de torenhoge werkloosheid terug te dringen. Feit: in maart 2014 telde het land al een record aantal van 3,51 miljoen werklozen. Vorige maand zakte de economische conjunctuurindex naar 48 punten. Alleen Griekenland doet het met 46,5 punten nog slechter.

Franse economie en financiën zakken verder weg

Ondanks de wijd geopende geldkranen van de ECB zakt de Franse economie steeds verder weg. De socialisten volgen dan ook hun natuurlijke drang om alles onder controle van de staat te willen brengen, en hebben bijvoorbeeld hun aandeel in het noodlijdende Renault naar bijna 20% vergroot. Alleen op papier doet Renault het redelijk goed, maar dat komt uitsluitend dankzij de alliantie met het Japanse Nissan.

Nog dit jaar zal het schuldenpercentage van Frankrijk de ‘magische’ 100% van het BNP overschrijden. Twee derde van de Franse staatsschulden zijn in het bezit van buitenlandse investeerders. Het is daarom een kwestie van tijd voordat die hun vertrouwen in het feitelijk bankroete euroland zullen verliezen.

Redding op kosten van Duitsland en Nederland

Vervolgens zal Frankrijk door de rest van de eurozone overeind gehouden moeten worden. Omdat die miljarden voor het grootste deel voor rekening van Duitsland en Nederland zullen komen –‘de rest’ is immers net zo failliet als de Grieken en Fransen-, zullen investeerders wegvluchten uit de staatsobligaties van deze landen, waardoor de rente die de Duitsers en Nederlanders zullen moeten betalen zal exploderen. Dit zal ernstige gevolgen hebben voor hun economieën.

In plaats van nu alles te doen om dit te voorkomen laten Brussel, Berlijn en Den Haag de Fransen liever met rust, waardoor die nog steeds geen enkele moeite doen om zich aan het stabiliteitspact te houden. De ‘oplossing’ van Brussel? Met Europese miljarden de Franse defensie industrie stimuleren. (2)

Paniek in Brussel

Langzaam maar zeker begint de paniek in Brussel toe te slaan. De Grieken moeten permanent aan het financiële infuus, want anders dreigt de complete eurozone aangestoken te worden en zelfs in te storten. De Fransen kunnen feitelijk helemaal niet gered worden, maar men gaat het toch proberen.

Brexit?

Tot overmaat van ramp wonnen de Conservatieven de Britse verkiezingen met hun belofte de integratie met de EU en het overdragen van nog meer macht naar Brussel te zullen terugdraaien. Mogelijk dreigt zelfs het ‘Brexit’ als de bevolking in een referendum voor de uittreding uit de eurozone kiest.