Oud-premier en oud-PvdA-leider Wim Kok is overleden. Dat heeft zijn familie bekendgemaakt. Kok overleed zaterdag in zijn woonplaats Amsterdam op tachtigjarige leeftijd in aanwezigheid van zijn vrouw Rita, kinderen en kleinkinderen.
Kok was van 1994 tot 2002 premier van Nederland. Hij stierf in het ziekenhuis aan de gevolgen van een hartkwaal.
Hij was een “toonbeeld van integriteit. Gedreven, gezagsvol, loyaal, ongelofelijk betrokken”, zei de huidige PvdA-leider Lodewijk Asscher in een reactie op Koks overlijden.
“Wim Kok was een man om naar op te kijken. Alleen al vanwege zijn lange staat van dienst en zijn grote betekenis voor ons land“, reageert premier Mark Rutte in een verklaring. Hij omschrijft de oud-premier als “volkomen betrouwbaar, volkomen integer en altijd gericht op een oplossing”.
Kanttekeningen
Staatsman, verbinder, pragmaticus, premier van heel Nederland en polderaar waren de veel gelezen en gehoorde kwalificaties na het overlijden van Wim Kok. Allemaal waar.
Maar achter al deze als loftuiting bedoelde kwalificaties gaat de rauwe realiteit schuil van een politicus die als geen ander in Nederland staat voor de teloorgang van de Partij van de Arbeid en de hele sociaal-democratie.
Kok heeft in zijn loopbaan als politicus en als commissaris bij multinationals als Shell, KLM en ING zeker bijgedragen aan maatschappijverandering, maar dan in omgekeerde richting.
Als vakbondsbestuurder sloot hij het akkoord van Wassenaar, waarin de vakbond toezegde de lonen te matigen, in ruil voor werkgelegenheid.
Het resultaat van de veranderingen in de afgelopen decennia waar Kok een bijdrage aan heeft geleverd, en waarvoor hij nu alom wordt geprezen is duidelijk: De rijken zijn rijker dan ooit, de kloof tussen rijk en arm is groter dan ooit. En ook de macht van de multinationals is groter dan ooit.
Zijn nalatenschap zijn de puinhopen van Paars, waar het rechts populisme welig tiert. Hij wordt nu ook geprezen voor zijn integriteit. En dat is wat voor een man die het als minister president had over de ‘exhibitionistische zelfverrijking’ van de top van de ING om later als commissaris van de bank nog grotere bonussen te verdedigen, en daar zelf goed voor beloond werd.
Maar het feit dat hij nu geprezen wordt voor zijn integriteit zegt misschien vooral iets over de huidige generatie politici, die lijken dat woord in vele gevallen niet eens te kennen.
Lees ook eens verder bij de bron: Konfrontatie
