Afgelopen maand werd pijnlijk duidelijk dat in sommige gemeenten acute tekorten aan bijstandsgerechtigden ontstonden. Bijna hadden duizenden mensen geen kerstpakketten ontvangen.
In de gemeente Sud-West Fryslân was de situatie dusdanig nijpend dat in paniek rondgebeld werd, welke gemeente in Fryslân nog met spoed enkele bijstandsgerechtigden kon leveren. Gelukkig had Smallingerland nog een stelletje slaven over.
Hiermee waren de problemen nog niet voorbij! In de nieuw gevormde gemeente Fryske Marren ontstond ook een tekort. Fabrieksvloeren dreigden niet gepoetst te worden, dit kon natuurlijk de steeds kleinere groep betaald werkenden niet aangedaan worden.
Ook hier weer : Smallingerland schoot te hulp met een groep bijstandsslaven.
De onzin.
Het probleem is dat de re-integratie baasjes net zo veel moeite hebben met werk vinden voor de bijstandsslaven als de bijstandsgerechtigden moeite hebben met het vinden van een betaalde baan. Er is gewoon een tekort aan werk….. De re-integratie baasjes hebben moeite om hun zakken te vullen over de ruggen van bijstandsgerechtigden en gaan steeds verder in hun zoektocht naar een betaalde opdracht. En zo komt het dat bijstandsgerechtigden in andere gemeenten te werk gesteld worden bij bedrijven. Uiteraard met behoud van uitkering.
Kerstpakketten inpakken is een mooie tijdelijke uitzendbaan. Vloeren schoonmaken is een mooie klus voor een schoonmaakfirma. Officieel heet het dat bijstandsgerechtigden dit doen in het kader van werkervaring opdoen. Voor mij niet te begrijpen is dat ze deze werkervaring niet mogen opdoen via een betaalde baan, daarmee kan de gemeente op kosten van uitkering besparen. Wat voor belang heeft de gemeente er bij om mensen een uitkering te verstrekken plus daar bovenop aan een re-integratiebedrijf nog ca. 450 Euro per maand per bijstandsgerechtigde voor begeleiding, terwijl de bijstandsgerechtigde ook gewoon betaald werk had kunnen doen ?
Meer klussen te zien hier.
Lees verder bij de Bron: draaistroom
